Makers smart-tv's zijn vaak niet snugger bezig

Gouden bergen zagen de tv-fabrikanten vanwege de komst van 'smart tv'. Als alle tv's internet en apps zouden krijgen, konden ze misschien veel geld verdienen met de verkoop van apps, spelletjes en met advertenties. Maar de uitvoering was minder 'slim'. De interfaces, software en bediening van de eerste smart-tv's - het werkte allemaal nog niet prettig genoeg. Het app-aanbod was ook vrij beperkt, want de merken werkten elk met eigen systemen. Smart-tv's verkochten desondanks goed: apps en internet horen er nu eenmaal standaard bij. Maar zo makkelijk als het stokoude Teletekst werkte het allemaal niet.

Het aanklikken van de meestgebruikte apps vanaf een hoofdscherm ging meestal nog wel, maar het vinden van specifieke apps of programma's en films om terug te kijken was veel gedoe. Dan was je met een beperkte afstandsbediening tot één voor één lettertjes aan het invoeren, aan het klungelen met een piepklein toetsenbordje achterop je afstandsbediening of wilde de spraakherkenning maar niet meewerken. En betalen voor apps of spelletjes vanaf de tv zelf? Dat werkte zo 'handig' dat de meeste consumenten dat nog nooit hebben gedaan. Verre van slim, dus.

Software

Inmiddels zijn de gloednieuwe smart-tv's van dit jaar - het moet gezegd - een stuk gebruiksvriendelijker geworden. Langzaamaan zijn de interfaces wél bruikbaar voor bediening vanaf de bank. Wat dat betreft hebben de tv-makers geleerd van de simpele maar doeltreffende interface van Netflix. Maar nu zijn de fabrikanten weer op een andere manier niet zo snugger bezig. Ze schakelen toch weer over op nieuwe software, met alle gevolgen van dien. Zo introduceert Samsung momenteel zijn eerste tv's met het Tizen-systeem, dat veelal weer nieuwe apps vereist. Panasonic is overgestapt op het nieuwe systeem Firefox OS, met hetzelfde resultaat: van je favoriete zenders of sites zijn er dan in de eerste tijd nog geen apps beschikbaar. En of ze er ooit komen voor het nieuwe smart-tv-systeem - daar moet je dan maar op wachten.

En denk je dat de modellen van vorig jaar zijn te upgraden naar de nieuwe, verbeterde software? Nee, meestal niet. Als je een in 2014 een smart-tv kocht, dan is hij in feite nu alweer verouderd. De meeste apps zullen geen upgrade meer krijgen. Dat geldt zelfs voor Philips dat in 2014 zijn eerste tv's met Android aan boord introduceerde. De komende maanden volgen mooie nieuwe Philips-tv's met Android 5.0, wat volgens de eerste indruk best een goede stap vooruit is. De interface en bediening zijn beter geworden. Maar die Philips-tv van 2014 krijgt geen update. Bij LG is hetzelfde aan de hand: tv's met WebOS 1.0, waarbij menu's soms wat traag reageerden, kunnen niet meer over naar WebOS 2.0, dat dit jaar wel soepeltjes werkt. Als consument heb je dan een tv waarvan de software binnen 1 jaar verouderd is, door de 'slimme' keuzes van de fabrikant.

Privacy

Ook rond privacy maken de smart-tv-fabrikanten soms domme fouten. Veel consumenten zitten er niet op te wachten dat hun tv nauwkeurig bijhoudt wat ze allemaal kijken. Niet alleen op tv maar ook de films en series die ze on-demand kijken. Fabrikanten willen dat natuurlijk wel, zodat ze automatisch persoonlijke kijksuggesties kunnen tonen én gerichte advertenties. Al in 2013 tikte privacywaakhond CBP de Philips-maker TP Vision op de vingers omdat het bedrijf onvoldoende en onvolledige informatie over de verwerking van privé-gegevens via smart tv’s gaf.

Desondanks veroorzaakte Samsung afgelopen februari nog onnodige zorgen door zijn nieuwe privacyvoorwaarden van smart-tv's niet goed toe te lichten. Het leek erop dat ook gebruikers die de spraakbesturing hadden uitstaan toch werden 'afgeluisterd'. Samsung moest achteraf uitleggen dat dat niet zo was.

Gestrooi met termen

Nog iets wat tv-merken niet slim doen: ze blijven maar strooien met nieuwe termen. Terwijl de voordelen van al die nieuwe technologie vaak nog tegenvallen. Neem 'ultra-hd', ofwel 4K. Die hogere resolutie is uiteindelijk de toekomst, maar de komende jaren is er nog weinig in 4K te kijken, afgezien van een paar films en series op Netflix en wat video's op YouTube. En dan moet je een goede internetverbinding hebben. Nog niet eens alle tv-programma's zijn na vele jaren in HD te zien, dus 4K heeft ook geen haast. Of je überhaupt het verschil ziet tussen 'gewoon hd' en 'ultra-hd' hangt trouwens sterk af van hoe ver je van de tv zit.

Intussen proberen tv-makers je lekker te maken met alweer andere technieken, zoals 'HDR' en 'quantum-dot' (wat Samsung SUHD noemt, ook slim weer). Het zijn stapjes vooruit op het gebied van beeldkwaliteit. Maar geen reden 'an sich' om nu een nieuwe tv voor te kopen.  

Een slimme consument trekt inmiddels een schild op tegen alle marketingoffensieven uit de tv-sector. Denk maar aan 3D-tv. Jarenlang kreeg je bij je nieuwe tv's - of je wilde of niet - brilletjes meegeleverd. Maar er was bijna niks in 3D te kijken. Inmiddels is bij sommige nieuwe tv's de 3D-functie er al helemaal uitgehaald. Dat is op zich een goed teken: hebben die fabrikanten toch iets geleerd?

Tonie van Ringelestijn