[ archief ] Uitspraken overige rechtbanken in Dexia zaken

[Piet]

Op 26 februari heeft de rechtbank Zwolle een goede uitspraak gedaan in een Dexia zaak en dwaling toegewezen.
Deze zaak is vergelijkbaar met de spaarleasegroep van Leaseleed, op de uitspraak na.

Via Spaar Select hebben de gedupeerden 2 contracten afgesloten, waarbij de eerste 5 jaar vooruitbetaald zijn.
Deze vooruitbetaling is gedaan door de overwaarde van de woning te gebruiken voor het afsluiten van een extra hypotheek.
Na 5 jaar zouden de gedupeerden alleen al aan Dexia ruim 1100 euro per maand moeten gaan betalen voor de 2 contracten. Naast de 1100 euro was er ook de rente voor de extra hypotheek van bijna 600 euro waardoor de kosten voor deze “oudedagsvoorziening” op 1700 euro per maand kwamen en dat met een gezinsinkomen van 2600 euro per maand.

De vordering van de gedupeerden wordt volledig toegewezen (ruim 54.000 euro plus nog de wettelijke rente) en de vordering van Dexia van bijna 18.000 euro wordt afgewezen.
Uiteraard moet ook de BKR registratie worden verwijderd en moet Dexia de proceskosten van de gedupeerden betalen.

De uitspraak is hier te lezen:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BC5085
De meeste uitspraken m.b.t. aandelenlease zijn hier te vinden:
http://www.platformaandelenlease.nl/Uitspraken

Groeten,
Piet

[Hiawathaatje]

En weer dik 54.000
Het gaat goed

Proficiat voor de gedupeerden en voor de behandelend advocaat

[Piet]

Ook de rechtbank Groningen heeft zich uitgelaten over huurkoop en verjaring van de vernietiging.
Op 19 december 2007 oordeelde de rechtbank dat het contract rechtsgeldig vernietigd is en dat Dexia alles moet terugbetalen.
De vordering van Dexia en de vermeende verjaring van de vernietiging werden afgewezen.
De rechter zegt o.a.:

In het onderhavige geval hebben [eisers] aangegeven wanneer en aan de hand van welke feiten [eiseres] voor het eerst kennis heeft genomen van de overeenkomst. Bovendien hebben [eisers] voldoende aannemelijk gemaakt dat er in hun geval geen sprake is van standaard Nederlandse gezinsverhoudingen. Het lag daarom op de weg van Dexia om haar stelling dat het recht om de vernietiging in te roepen op grond van het ontbreken van toestemming is verjaard nader te onderbouwen. Nu zij dat niet heeft gedaan, zal aan die stelling voorbij worden gegaan. Van verjaring van het beroep ex artikel 1:89 BW is dan ook geen sprake.

17. Het bovenstaande leidt tot de conclusie dat de overeenkomst rechtsgeldig is vernietigd. Hetgeen door [eisers] aan Dexia is betaald, dient daarom aan hen te worden gerestitueerd, verminderd met de eventueel door hen genoten opbrengsten zoals dividenden. Van dit laatste is echter niet gebleken, zodat de vordering van [eisers] tot terugbetaling van de door hen betaalde bedragen (met rente) zal worden toegewezen.

Hier de link naar de uitspraak:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BC5447

Groeten,
Piet

[B17]

Continue komt de aap uit de mouw inzake wel huurkoop en waar slaat
die z.g. verjaring op, die zijzelf heeft veroorzaakt of van de lastige gedupeerden af te zijn.

Er ontbreekt een handtekening onder het contract en dat is waarop
het vernietigd kan worden, en ik hoop voor vele gedupeerden dat
de uitspraak van de Hoge Raad hiier klip en klaar duidelijkheid in geeft.

Het ene advocatenkantoor heeft altijd gezegd het is koop op afbetaling of wel huurkoop en puur door gerotzooi van die ene bank wilde zij alles
vernaggelen.

Dat gaat opbreken

b17

[Piet]

De rechtbank Groningen neemt ook de categorie indeling van de rechtbank Amsterdam over.
In een tussenvonnis van 23 januari 2008 zegt de rechter o.a.:

Wel is Dexia tekortgeschoten in de nakoming van haar zorgplicht, hetgeen leidt tot toepassing van het door de kantonrechter in Amsterdam ontwikkelde categoriemodel.

Om een goed beeld te krijgen wordt er ook door de rechtbank Groningen een hoorzitting gehouden.

Hier de link naar de uitspraak:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BC5453

Groeten,
Piet
www.platformaandelenlease.nl

[B17]

D.krijgt heel veel lesgeld te betalen voor de cursus klantenservie, ofwel
hoe houdt men ten alle tijde haar klanten in ere, en volgt men alle regels op die te maken hebben met het effectenverkeer.

Alle veranderingen bij de BKR ongedaan maakt, AK wordt weer HR, en
vooraf controleren of men de risico's kan dragen, indentiteitspapieren tevens op voorhand, men kan nog wel even doorgaan

dus etc. etc.

dus een leergang customer service management zal zeker op zijn plaats zijn, dan die arrogante wijze waarop met de klanten is omgesprongen, onder het motto "wij hebben het niet geweten"

b17

[Piet]

Woon je in de regio Den Haag en heb je een Dexia contract dan is het te overwegen om te procederen bij deze rechtbank.
Op 12 februari deed deze rechtbank en goede uitspraak en gaf hiermee aan zich niets aan te trekken van de voorbeelduitspraken door de rechtbank Amsterdam.
Deze uitspraken door de rechtbank Amsterdam met een categorie model doen geen recht aan de positie en situatie van de aandelenlease gedupeerden.
Deze rechter ziet de zaak wel scherp en scheld de restschuld kwijt en veroordeelt Dexia tot het betalen van 75 % van de betaalde inleg.
Een goed voorbeeld die de rechtbank Amsterdam m.i. hoort te volgen.

De uitspraak is, zoals alle uitspraken, te lezen via deze link :

http://www.platformaandelenlease.nl/Uit ... 022008.htm

Groeten,
Piet

[Piet]

Op 12 februari heeft de rechtbank Den Haag nog een gunstige uitspraak gedaan in een Dexia zorgplicht zaak.
De restschuld wordt kwijtgescholden en Dexia moet 75 % van de inleg terugbetalen

De rechter heeft wel een klein foutje gemaakt in zijn knip en plakwerk.
Hij schrijft o.a.:

Voorts dient Dexia in beginsel de door [X] bij de Koopsom Vliegwiel overeenkomst betaalde inleg ad (36 x € 113,93= ) € 4.101,48 terug te betalen

Maar het belangrijkste is natuurlijk het volgende punt:

20. Het voorgaande leidt ertoe dat de schade van [X] ten gevolge van het onrechtmatig handelen van Dexia gesteld moet worden op het bedrag van de restschuld uit de overeenkomst (volgens de eindafrekening een bedrag ad € 3.078,77), alsmede vermeerderd met een bedrag ad € 3.076,11 (75% van de door haar betaalde inleg). Per saldo komt dat erop neer dat Dexia geen aanspraak heeft op betaling van de restschuld en dat zij aan [X] een bedrag terug dient te betalen ad € 3.076,11.

Hier de link naar de uitspraak:
http://www.platformaandelenlease.nl/Uit ... 2008-1.htm

Groeten,
Piet

[B17]

Dit is weer goed nieuws voor de gedupeerden en welbedankt voor de info die menigeen meer moed geeft zich niet meer de les te laten lezen
hoe het z.g. wel is of soms niet is.

b17

[Piet]

De stroom uitspraken van de rechtbank Almelo gepubliceerd op rechtspraak.nl begint een soap te worden.
De afgelopen week heeft de rechtbank Almelo via rechtspraak.nl 80 (voor de gedupeerden negatieve) uitspraken gepubliceerd.
Uitspraken waar je de rillingen van over je rug lopen.
Dit heeft niets meer met rechtspreken te maken.
Alle jurisprudentie van de afgelopen jaren wordt door deze wild west rechters aan hun laars gelapt.
Honderden gedupeerden zijn hier inmiddels het slachtoffer van geworden.
Waren deze rechtszaken door de rechtbank Amsterdam behandeld dan waren alle uitspraken volledig anders geweest en hadden de gedupeerden hun geld geheel of gedeeltelijk teruggekregen.
Zelfs huurkoop wordt afgewezen door deze rechters uit Almelo die onze rechtspraak tot een belachelijke schertsvertoning maakt met toestemming van het gerechtshof Arnhem, de Raad voor de Rechtspraak en het ministerie van Justitie.
Gezien ook de weigering door de rechtbank Amsterdam om uit de tientallen (voor Dexia negatieve) uitspraken die wekelijks worden gedaan door de rechtbank Amsterdam te publiceren en de buitenproportionele hoeveelheid kromme uitspraken uit Almelo is dit m.i. een aanslag op ons democratisch rechtssysteem en is ons land het niet waard om een democratie te worden genoemd.
Wij zijn overgeleverd aan de willekeur van rechters die beïnvloed door derden een eigen rechtssysteem hebben ontwikkeld waar de gewone burger het slachtoffer van wordt.
Het is natuurlijk van de zotte dat er dit jaar al vele honderden uitspraken zijn gedaan door de rechtbank Amsterdam die niet zijn gepubliceerd.
Hierdoor wordt de burger in Nederland gemanipuleerd en niet serieus genomen en als een oude fiets behandeld.

Op de website van PAL onder Veelgestelde vragen staat : Hoe kan ik Tweede Kamerleden bereiken?
Hier staan de e-mail adressen van Vaste Kamer commissie van Justitie.
[email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]
De rechtbank Almelo : [email protected]
Het gerechtshof Arnhem: [email protected]
De raad voor de Rechtspraak : [email protected]

Laat ze weten hoe je erover denkt!

Groeten,
Piet

[Piet]

Ook de rechtbank Eindhoven heeft een uitspraak gedaan in een Dexia zaak.
Op 20 december 2007 heeft de rechtbank een uitspraak gedaan in een eegaleasezaak.
De gedupeerde werd door Dexia gedagvaard in een periode toen Dexia nog dacht rechtszaken te kunnen winnen.
Helaas heeft deze zaak weer erg lang geduurd, maar het resultaat is er niet minder om.
De vordering van Dexia is afgewezen en de gedupeerden krijgen al hun geld terug
De uitspraak is hier te lezen:
http://www.platformaandelenlease.nl/Uit ... 122007.htm

Groeten,
Piet

[oudshoorn]

Piet,
Kunnen de mensen in hoge beroep nu de uitspraak van de Hogeraad bekend mbt huurkoop.
z

[Piet]

Op 2 april heeft de Haarlem uitspraak gedaan in een depotlease zaak.
De rechtbank hanteert de voorbeeld uitspraken van de rechtbank Amsterdam
Dexia moet 90 % van de schade terugbetalen en 100 % van het renteverlies depot met de wettelijke rente.
Een goede uitspraak voor de gedupeerde en de advocaat. Mr. Bonefaas uit Alkmaar.
De uitspraak is hier te lezen:
http://www.platformaandelenlease.nl/Uit ... 042008.htm

Groeten,
Piet

[Piet]

De rechters in Almelo zijn jaren eigenwijs geweest en bleven maar beweren dat de aandelenlease contracten van Dexia geen huurkoop waren.
Alle andere rechtbanken (op Arnhem na) en de meeste gerechtshoven concluderen al jaren dat het wel huurkoop is en dus beide eega’s moesten tekenen op het contract.
Na de uitspraak door de Hoge Raad die bevestigde dat de Dexia aandelenlease contracten huurkoop waren en dus beide eega’s moesten tekenen kon de rechtbank Almelo niets anders als het hoofd buigen en aangeven dat zij het al jaren verkeerd hadden gedaan. Maar dat buigen en toegeven doen ze niet zomaar.

Dat door het geblunder en eigenwijsheid van de rechtbank Almelo vele gedupeerden hun zaak en dus ook hun geld hierdoor hadden verloren schijnt deze rechters niet te deren.
In januari schreven ze nog in een tussenvonnis:

artikel 1:88 e.v. BW

11. In een eerdere vergelijkbare zaak (rechtbank Almelo 26 november 2003 LJN: AN 9138) heeft deze rechtbank al uitgemaakt dat aandelenleaseovereenkomsten als de onderhavige niet als huurkoop in de zin van deze bepalingen zijn te kwalificeren en derhalve het toestemmingsvereiste van eiseres sub 2 niet geldt. De rechtbank blijft bij dit door haar ingenomen standpunt.

Hier de link naar dit tussenvonnis:
http://zoeken.rechtspraak.nl/resultpage ... ljn=BC7023
Op 2 april moesten ze echter bekennen dat het toch niet waar was wat zij al jaren beweerden en konden zij niet anders als het tussenvonnis wijzigen:

a. Ondertussen is bij arrest van de Hoge Raad van 28 maart 2008 (LJ nummer: BC2837) kort samengevat het volgende in die zaak uitgemaakt:
• Een overeenkomst van koop op afbetaling, waaronder ook huurkoop valt, kan zowel op stoffelijke voorwerpen als op vermogensrechten betrekking hebben. Dit blijkt uit art, 7A:1576 lid 5 BW en uit de wetsgeschiedenis van deze bepaling.
• Het standpunt van Dexia dat bij huurkoop van aandelen geen sprake is van "aflevering" in de zin van art. 7A: 1576 lid 1, is onjuist. De man heeft door bijschrijving van de aandelen op zijn naam in de administratie van de aangesloten instelling het genot daarvan gekregen.
• Het vereiste van toestemming van de andere echtgenoot voor het aangaan van een dergelijke overeenkomst (op basis van artikel 1:88 lid 1, aanhef en onder d, BW) mag niet zo beperkt worden uitgelegd dat het alleen betrekking heeft op afbetalingstransacties met een stoffelijk voorwerp.
• Het ontbreken van schriftelijke toestemming van de andere echtgenoot heeft tot gevolg dat de door haar echtgenoot aangegane overeenkomst van huurkoop in haar geheel wordt vernietigd,
• Het strookt niet met het beschermingskarakter van art. 1:88 BW de gevolgen van deze vernietiging op andere door Dexia aangevoerde gronden gedeeltelijk voor rekening van het echtpaar te laten.

Dit arrest "loslatend" op deze zaak, noopt de rechtbank tot de constatering dat het standpunt van de rechtbank zoals verwoord in het tussenvonnis onder 11 thans als "minder juist" moet worden aangemerkt. Het is echter in dusdanige bewoordingen vervat dat nog maar bezien moet worden of de rechtbank daar in de te nemen vervolgbeslissing op terug kan en mag komen. Ter voorkoming van een nodeloos hoger beroep (met alle kosten van dien) acht de rechtbank het daarom geraden om te compareren opdat alsdan wordt besproken of en in hoeverre voormeld arrest hier in deze zaak meebrengt dat een vergelijk kan worden getroffen.

Hier de link naar deze uitspraak van 2 april:
http://www.platformaandelenlease.nl/Uit ... 2008-1.htm

En nu nog de eigenwijze rechter den Tonkelaar van de rechtbank Arnhem.
Ik ben benieuwd wanneer hij zijn ongelijk toegeeft.
Ook deze rechter heeft door zijn verkeerde beslissingen veel slachtoffers gemaakt.

Groeten,
Piet

[oudshoorn]

Kunnen de rechtszaken van de uitspraken van de rechtbank/rechter die zeiden dat de aandelenlease niet onder huurkoop vallen teruggedraaid worden n.a.v. de uitspraak van de Hoge Raad.
Ik ben wel benieuwd naar. Hoewel mijn rechtszaak nog niet geweest is wil ik dit toch weten. Want ook die mensen hebben recht op een gelijke behandeling.

[peewee]

Ergerlijk blijft dat de Rechtbank Almelo in bovenstaande zaak een comparitiezitting belegt in een duidelijke poging partijen onder druk te zetten deze zaak te schikken. Wat valt er na de HR uitspraak te schikken. Ik denk niets.
Deze rechter doet niet waarvoor hij is aangesteld: het recht toepassen.

Je proef gewoon dat de Rechtbank Almelo gemaakte fouten niet wenst toe te geven en blijkbaar gewoon niet kan hebben dat de gedupeerde in dit geval alles terugbetaald moet krijgen.

Tegen de desbetreffende gedupeerde zou ik willen zeggen:

hakken in de grond en geen schikking voor het mindere dan volledige terugbetaling (plus de wettelijke rente) accepteren.

[Piet]

In een vorige posting maakte ik melding van een uitspraak door de rechtbank Almelo in een eegalease zaak.
Een eerder tussenvonnis werd “gecorrigeerd” omdat de Hoge Raad er duidelijk anders over dacht als deze rechter in Almelo.
De rechter schreef o.a.:

Dit arrest "loslatend" op deze zaak, noopt de rechtbank tot de constatering dat het standpunt van de rechtbank zoals verwoord in het tussenvonnis onder 11 thans als "minder juist" moet worden aangemerkt. Het is echter in dusdanige bewoordingen vervat dat nog maar bezien moet worden of de rechtbank daar in de te nemen vervolgbeslissing op terug kan en mag komen. Ter voorkoming van een nodeloos hoger beroep (met alle kosten van dien) acht de rechtbank het daarom geraden om te compareren opdat alsdan wordt besproken of en in hoeverre voormeld arrest hier in deze zaak meebrengt dat een vergelijk kan worden getroffen.

b. De comparitie zal vervolgens - voor zover dan nog vereist - ook worden benut om de recente door partijen in het geding gebrachte informatie over de afrekening in reconventie te bespreken.

De comparitie (hoorzitting)heeft inmiddels plaatsgevonden en Dexia heeft daarna een schikking aangeboden die is geaccepteerd.

Hoe de rechtbank zou hebben gevonnist als er geen schikking was bereikt blijft nog onduidelijk, maar er zal wel weer een keer een uitspraak komen van deze rechtbank over de eegalease kwestie.
Het zal dan wel gaan over een zaak waarin Dexia van mening is dat deze niet onder de uitspraak van het gerechtshof valt en dat geeft deze wild west rechters weer de vrijheid om hun eigen(wijze) mening toe te passen.

Almelo en Arnhem blijven de te mijden rechtbanken.

Groeten,
Piet

[bromtol]

Deze rechter begrijpt hoe het zit met zorgplicht, causaal verband, maar met die eigen schuld gaat hij toch wat de mist in

LJN: BD2684, Rechtbank Utrecht , 215786/ HA ZA 06-1693 Print uitspraak


Datum uitspraak: 28-05-2008
Datum publicatie: 28-05-2008
Rechtsgebied: Civiel overig
Soort procedure: Eerste aanleg - enkelvoudig
Inhoudsindicatie: Aandelenlease, niet bijzonder.




Uitspraak

vonnis
RECHTBANK UTRECHT

Sector handels- en familierecht

zaaknummer / rolnummer: 215786 / HA ZA 06-1693

Vonnis van 28 mei 2008

in de zaak van

[eiser],
wonende te [woonplaats],
eiser in conventie,
verweerder in reconventie,
procureur mr. M.C. Franken-Schoemaker,

tegen

1. de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid
DEFAM FINANCIERINGEN B.V.,
gevestigd te Bunnik,
gedaagde in conventie,
eiseres in reconventie,
procureur mr. J.M. van Noort,
2. de naamloze vennootschap
FORTIS BANK NEDERLAND N.V.,
gevestigd te Rotterdam,
gedaagde in conventie,
procureur mr. J.M. van Noort,
3. de besloten vennootschap met beperkte aansprakelijkheid
ASSKREDON ASSURANTIEN B.V.,
gevestigd te Dordrecht,
gedaagde in conventie,
niet verschenen.


Partijen zullen hierna [eiser], Asskredon en gezamenlijk Defam/FB(N) of afzonderlijk Defam en FB(N) genoemd worden.

1. De procedure

1.1. Het verloop van de procedure blijkt uit:
- het tussenvonnis van 18 oktober 2006
- het proces-verbaal van comparitie van 26 februari 2007

1.2. Ten slotte is vonnis bepaald.

1.3. De rechter, ten overstaan van wie de comparitie van partijen is gehouden, heeft dit vonnis niet kunnen wijzen om organisatorische redenen.

2. De feiten

2.1. Op 16 september 2000 heeft [eiser], via bemiddeling door Asskredon met Defam en KBW Wesselius Effectenbank N.V., door juridische fusie opgegaan in Fortis Bank Nederland, verder te noemen FB(N), onder nummer 10089752 een effectenleaseovereenkomst gesloten.

2.2. In de Overeenkomst ? waarin [eiser] lessee en Defam lessor wordt genoemd ? is, voor zover relevant, het volgende opgenomen.
Lessor verstrekt aan lessee een leasebedrag in hoofdsom groot EUR 61.720,66
(?)
Lessee verklaart het leasebedrag van lessor ontvangen te hebben, onder de verplichting om over het leasebedrag, conform het hierna bepaalde, een nominale rente op jaarbasis te betalen van 9,2 %.
(?)
Deze rente kan gedurende een periode van 60 maanden, hierna te noemen ?rentevastperiode?, niet worden gewijzigd.
(...)
Lessee verplicht zich om de verschuldigde rente bij vooruitbetaling te voldoen aan lessor in ??n
termijn van EUR 22.689,00
Voornoemde termijn dient door lessor te zijn ontvangen binnen ??n maand na ondertekening van dit contract.
De lessee verbindt zich om op de dag liggende na 60 maanden na ingang van de rentevastperiode het leasebedrag terug te betalen als een slottermijn van EUR 61.720,66
Van het leasebedrag zal door KBW een effectenportefeuille worden aangekocht, samengesteld uit de in de brochure genoemde aandelen.
De verhouding in de samenstelling van de effectenportefeuille, hierna te noemen ?de effecten?, zal worden bepaald door KBW, met dien verstande, dat KBW een zodanig aantal effecten zal aankopen als het leasebedrag toelaat. De effecten zullen worden aangekocht na ontvangst van de vooruitbetaalde rente op bovenvermelde bankrekening van lessor.
Indien van toepasseing zal KWB zorg dragen voor de uitbetaling van hetgeen aan lessee is verschuldigd, uit hoofde van dit contract op het (Post)bankrekeningnummer 823180689 ten name van lessee.
(?)
Het verschil tussen het leasebedrag en het door KBW aan effecten gekochte bedrag zal worden overgemaakt op het (Post-)bankrekeningnummer van lessee.
Tot zekerheid van de betaling en van al hetgeen lessor uit welke hoofde dan ook van lessee te vorderen heeft en/of zal krijgen, vestigt lessee hierbij ten behoeve van lessor een pandrecht op de effecten (?).
Lessee verklaart een exemplaar van de bijbehorende brochure te hebben ontvangen en bekend te zijn met de inhoud daarvan. Partijen verklaren met de aan de achterzijde van dit leasecontract vermelde voorwaarden en bedingen op dit leasecontract bekend en akkoord te zijn.?

2.3. Op de achterzijde van de Overeenkomst waren de Voorwaarden Effectenlease afgedrukt (hierna: algemene voorwaarden). Hierin is onder meer bepaald:
?1.Het is lessee (..) te allen tijde toegestaan tot volledig vervroegde aflossing over te gaan. Lessee is in dit geval een eenmalige vergoeding aan lessor verschuldigd gelijk aan 0,15% van het vervroegd betaalde bedrag vermenigvuldigd met het alsdan resterend aantal maanden tot de einddatum van de rentevastperiode.
(...)
3. Lessor is nimmer aansprakelijk voor wijzigingen in de koers van de effecten noch voor de hoogte van het rendement van de effecten noch voor de gevolgen door wijzigingen in de (fiscale) wetgeving.
(?)
5. Ter keuze van lessee kan lessee per het einde van de rentevastperiode (of gedurende de looptijd):
a. de effecten laten verkopen door KBW ter betaling van al hetgeen lessee aan lessor verschuldigd is uit hoofde van dit leasecontract, hierna te noemen: ?het verschuldigde.? Lessee geeft hiervoor nu reeds opdracht aan KBW, welke verplichting KBW accepteert, de opbrengst van de verkoop van de effecten terstond na ontvangst te betalen aan lessor. Indien de opbrengst van de verkoop van de effecten het verschuldigde overtreft, zal KBW het meerdere binnen zeven werkdagen na de datum van verkoop laten bijschrijven op het (Post)-bankrekeningnummer van lessee. Indien en zover de opbrengst van de verkoop van de effecten lager is dan het verschuldigde, blijft lessee het verschil schuldig aan lessor, welk verschil onmiddellijk opeisbaar is en binnen 7 dagen, na het opeisbaar worden, door lessor dient te zijn ontvangen;
b. het verschuldigde aan lessor betalen. In dit geval zal lessor afzien van zijn pandrecht op de effecten.
(?)?

2.4. In de brochure betreffende het onderhavige product is onder andere het volgende opgenomen:
(?)
Rente behoort tot de laagste in de markt
De ??nmalige inleg die u betaalt bestaat volledig uit vooruitbetaalde rente. De rente die DEFAM hanteert behoort tot de laagste in de markt en is ? afhankelijk van de persoonlijke situatie ? tot 1 februari 2001 fiscaal aftrekbaar.
Kwalitatief goed aandelenpakket
Vanaf 1.000 euro (+ fl. 2.200,-) kunt u effecten leasen en dus in 5 jaar tijd een behoorlijk kapitaal vergaren. U belegt in een kwalitatief goed aandelenpakket van 5 solide Nederlandse fondsen: ABN AMRO, AHOLD, ELSEVIER, Fortis en NUMICO. Deze aandelenmix, die in het verleden een uitstekend rendement heeft laten zien, zorgt voor een veilige spreiding van het koersrisico. Een gemiddeld koersrendement van 12% per jaar is mogelijk, hoewel het rendement natuurlijk afhankelijk is van de beweging op de markt.
Beleggen met zo min mogelijk risico?s
Beleggen in aandelen is niet zonder risico?s. Defam heeft deze risico?s tot een minimum teruggebracht door uitsluitend te beleggen in solide Nederlandse ondernemingen die hun kracht in het verleden meer dan eens bewezen hebben. Het risico van koersval blijft echter bestaan en dat risico is voor u. Ervaren beleggers weten dat na een kleine, of zelfs een grote terugval er altijd weer een stijgende lijn wordt ingezet.
(?)
En dan nog dit:
Beleggen brengt altijd financi?le risico?s met zich mee en dat risico is voor uw rekening. De genoemde rendementen zijn gebaseerd op rendementen uit het verleden. De resultaten in het verleden behaald, bieden geen garantie voor de rendementen in de toekomst. De waarde van uw beleggingen kan altijd fluctueren en ook dividenden kunnen door schommelingen aanmerkelijk lager of hoger zijn. Na be?indiging van de lease zal de verkoopopbrengst van de aandelen worden aangewend om het krediet in te lossen. Het restant zal dan aan u worden overgemaakt. Een eventueel tekort zal door u dienen te worden aangezuiverd. Door ons gemaakte rekenvoorbeelden zijn derhalve uitsluitend bedoeld als voorbeeld.
Fiscale aspecten
Vanwege de zeer lage rente en de goede rendementskansen is DEFAM Effectenlease een zeer aantrekkelijke mogelijkheid om versneld vermogen op te bouwen.
(?)?

2.5. Na ondertekening van de Overeenkomst kocht (de rechtsvoorganger van) FB(N) de aandelen. Defam heeft [eiser] ieder jaar, voor het eerst in februari 2001, een waardestaat overzicht van de beleggingsportefeuille en een fiscaal overzicht gezonden.

2.6. [eiser] heeft in augustus 2005 aan FB(N) opdracht gegeven om de aandelen te verkopen. Defam heeft [eiser] op 22 augustus 2005 ge?nformeerd over het in te lossen bedrag. FB(N) heeft [eiser] ge?nformeerd over de verkoopopbrengst van de aandelen. De opbrengst van de aandelen was onvoldoende om de lening van Defam integraal af te lossen. De ontstane restschuld bedroeg EUR 22.248,92 (hierna: de restschuld).

2.7. In totaal heeft [eiser] in het kader van de Overeenkomst EUR 22.690,00
aan rente betaald aan Defam.

2.8. [eiser] is herhaaldelijk door Defam aangemaand de restschuld te voldoen, laatstelijk bij brief d.d. 27 juni 2006.

3. De vorderingen
in conventie
3.1. [eiser] vordert uitvoerbaar bij voorraad:
1. voor recht te verklaren dat de overeenkomst nietig is wegens strijd met de Wck, dan wel wegens het ontbreken van de vereiste vergunning;
2. subsidiair: voor recht te verklaren dat de overeenkomst is vernietigd wegens misbruik van omstandigheden ex artikel 3:44 BW;
3. op grond van de hierboven genoemde sub 1 of sub 2, dan wel op grond van onrechtmatig handelen jegens eiser van Defam, Fortis dan wel Asskredon te veroordelen, des, voor zover van toepassing, dat de een betalende de ander zal zijn bevrijd, tot vergoeding van de door eisers geleden schade. De schade bestaat uit de reeds betaalde inleg en de maandelijkse verplichting ten aanzien van het krediet verhoogd met de wettelijke rente over dit bedrag vanaf datum dagvaarding, tot aan de datum der algehele voldoening;
4. Dexia (de rechtbank begrijpt Defam) te veroordelen tot ongedaanmaking van de registratie bij het BKR te Tiel van voormelde overeenkomst;
5. gedaagden te veroordelen des, voor zover van toepassing, dat de een betalende de ander zal zijn bevrijd, tot betaling van de kosten van rechtsbijstand, een bedrag ad EUR 950,95 behelzend;
6. gedaagden te veroordelen tot betaling van de kosten in die geding.

3.2. Defam/FB(N) voeren verweer. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

in reconventie
3.3. Defam vordert ? samengevat ? uitvoerbaar bij voorraad veroordeling van [eiser]:
1. tot betaling aan Defam van EUR 22.248,92 primair te vermeerderen met de verschuldigde vertragingsvergoeding vanaf de dag van het ontstaan van de restschuld en subsidiair te vermeerderen met de verschuldigde wettelijke rente,
2. tot betaling aan Defam de buitengerechtelijke kosten ad EUR 904,--;
3. in de kosten van de procedure

3.4. [eiser] voert verweer. Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover van belang, nader ingegaan.

4. De beoordeling

in conventie
4.1. Nu Defam en FB(N) in deze procedure zijn verschenen zal in deze zaak, op de voet van het bepaalde in artikel 140 van het Wetboek van Burgerlijke rechtsvordering (Rv), tegen de drie gedaagden ??n vonnis worden gewezen, dat ook tegen Asskredon heeft te gelden als een vonnis op tegenspraak.

Ten aanzien van Defam/FB(N)

4.2. De rechtbank merkt op dat zij al eerder vonnis heeft gewezen in zaken waarin de Defam effectenleaseovereenkomst centraal stond. Voor zover in deze procedure geen nieuwe argumenten worden aangevoerd, zal de rechtbank naar eerdere beslissingen ter zake verwijzen.

Strijd met de Wck

4.3. De rechtbank ziet in de uitspraak van het Hof van 15 november 2007 (LJN BB7971), gezien het belang van de rechtseenheid, op dit punt aanleiding het Hof te volgen in haar oordeel dat een effectenleaseovereenkomst als de onderhavige geen krediettransactie is in de zin van artikel 1 aanhef en onder a Wck. De Overeenkomst betreft net als de in voornoemde arrest door het Hof beoordeelde overeenkomst, een constructie waarbij geld wordt geleend en met dat geleende geld worden aandelen gekocht. De deelnemer betaalt vervolgens de rente over het geleende bedrag en kan profiteren van de stijging van de waarde van de gekochte aandelen en dividenduitkeringen. [eiser] heeft nooit feitelijk de beschikking gehad over het geleende geld. Dit bedrag is door Defam direct belegd. Dit betekent dat de Wck niet van toepassing is op de tussen [eiser] en Defam gesloten Overeenkomst.

Misbruik van omstandigheden

4.4. [eiser] heeft een beroep gedaan op vernietigbaarheid wegens misbruik van omstandigheden. De rechtbank is met Defam/FB(N) van oordeel dat de vordering, voor zover gegrond op misbruik van omstandigheden ? wat daar verder ook van zij ? is verjaard. Ingevolge het bepaalde in artikel 3:52 lid 1 sub b BW is de verjaringstermijn van een dergelijke vordering immers drie jaar nadat het misbruik heeft opgehouden te werken voltooid. De verjaringstermijn is aangevangen op de datum van het sluiten van de Overeenkomst en is niet tijdig gestuit. Dit betekent dat ook deze vordering tot verklaring voor recht zal worden afgewezen.


Misleidende reclame

4.5. [eiser] heeft ter onderbouwing van zijn stelling dat Defam misleidende informatie heeft verstrekt, aangevoerd dat de door de tussenpersoon Asskredon namens Defam verstrekte informatie in overwegende mate suggereert dat [eiser] winsten zou kunnen behalen en daarbij niet werd gewaarschuwd voor de risico?s. [eiser] heeft ter comparitie van partijen gesteld dat hij de bij de Overeenkomst behorende brochure pas enkele maanden na het sluiten van de Overeenkomst heeft ontvangen. Niet in geschil is dat [eiser] de tekst van de overeenkomst en de algemene voorwaarden voor het sluiten van de overeenkomst heeft kunnen lezen.

4.6. De rechtbank stelt voorop dat van [eiser] verwacht mag worden dat hij de tekst van de overeenkomst en de algemene voorwaarden met de nodige aandacht en oplettendheid leest en zich rekenschap geeft van de inhoud daarvan. De brochure - waarvan [eiser] overigens stelt dat hij die pas enkele maanden na het sluiten van de Overeenkomst heeft ontvangen - is onvolledig in de zin dat niet expliciet wordt gewaarschuwd voor de gevolgen van waardedaling van de aandelen. In de overeenkomst en de algemene voorwaarden zijn evenwel diverse bepalingen opgenomen, waaruit blijkt dat het hier ging om een lening, die zou worden aangewend om aandelen te kopen. Immers er wordt van het leasebedrag een effectenportefeuille gekocht, zoals met zo veel woorden in de overeenkomst staat vermeld ?Van het leasebedrag zal door KWB een effectenportefeuille worden aangekocht?. Uit met name de algemene voorwaarden is voorts af te leiden dat aan het einde van de looptijd of bij tussentijdse be?indiging een schuld zou kunnen overblijven. Artikel 5 onder a bepaalt immers: ?Indien en zover de opbrengst van de verkoop van de effecten lager is dan het verschuldigde, blijft lessee het verschil schuldig aan lessor (..)?. [eiser] had bij oplettende bestudering van de aan hem voor of bij het sluiten van de overeenkomst verstrekte informatie kunnen en moeten begrijpen dat het hier ging om het afsluiten van een lening waarmee aandelen zouden worden gekocht. Van misleidende mededelingen in de zin van artikel 6:194 BW is dan ook geen sprake.

Schending zorgplicht

4.7. De rechtbank begrijpt de stellingname van [eiser] aldus dat Defam volgens [eiser] is tekortgeschoten in de op haar rustende zorgplicht onder meer omdat Defam onjuiste of onvoldoende informatie heeft verstrekt, wat zij kwalificeert als een onrechtmatige daad op grond waarvan Defam ten opzichte van [eiser] aansprakelijk is voor de geleden schade.

4.8. De rechtbank heeft zich al vaker uitgelaten over de schending van de zorgplicht door Defam. Daarbij is steeds vooropgesteld het arrest van de Hoge Raad van 11 juli 2003, JOR 2003, 199, waarin is overwogen dat op een bank een bijzondere zorgplicht rust om niet-professionele beleggers te informeren over de risico's van het product, en het arrest van 9 januari 1998, NJ 1999, 285 waarin is overwogen ?dat de maatschappelijke functie van de banken een bijzondere zorgplicht meebrengt, zowel jegens haar cli?nten uit hoofde van de met hen bestaande contractuele verhouding, als ten opzichte van derden met wier belangen zij rekening behoort te houden op grond van hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijk verkeer betaamt.?

4.9. Deze zorgplicht brengt in het onderhavige geval met zich dat Defam gehouden is om enerzijds informatie te verstrekken over het aangeboden product en anderzijds informatie in te winnen bij haar potenti?le cli?nten over hun financi?le positie, ervaring en beleggingsdoelstellingen, indien zij alleen, of zoals in dit geval, samen met derden een beleggingsproduct in de markt zet.

4.10. Deze zorgplicht ? die naar zijn aard strekt tot bescherming van de (potenti?le) cli?nt tegen het gevaar van zijn eigen lichtvaardigheid of gebrek aan inzicht ? vloeit voort uit hetgeen de eisen van redelijkheid en billijkheid, gelet op de aard van de contractuele verhouding tussen financi?le instellingen en haar particuliere cli?nten, meebrengen, en dus niet uit Nadere Regeling 1999 (NR 1999), waarvan Defam uitgebreid heeft betoogd dat deze niet op haar van toepassing is, in de eerste plaats omdat zij geen effecteninstelling is, maar slechts als kredietverstrekker moet worden beschouwd, en in de tweede plaats omdat er in het geval van de overeenkomst slechts sprake is van execution only dienstverlening, waarop artikel 28 NR niet van toepassing is.

4.11. De rechtbank heeft al in eerdere vonnissen overwogen (onder meer 12 september 2007 LJN BB3747) dat Defam, door zichzelf slechts als kredietverstrekker te afficheren, haar rol in de overeenkomst ten onrechte marginaliseert. Uit de tekst van de door Defam in het verkeer gebrachte brochure behorend bij de overeenkomst, blijkt immers dat Defam het onderhavige product als haar product in de markt heeft gezet. Het product heet ?DEFAM Effectenlease? waarvan onderdeel is dat aandelen worden gekocht in de in de brochure genoemde bedrijven. Gelet op deze omstandigheden kan Defam zich thans niet verschuilen achter de stelling dat zij slechts optrad als kredietverstrekker.

4.12. De rechtbank acht bovendien van belang dat Defam bij het in de markt zetten van haar product bewust gebruik heeft gemaakt van het vertrouwen dat potenti?le cli?nten plegen te stellen in solide en betrouwbare financi?le instellingen door zich als een Fortis-onderneming te presenteren. Door zich aldus te presenteren als onderdeel van een organisatie die wereldwijd een belangrijke financi?le rol vervult, onderstreept Defam dat potenti?le cli?nten van haar mogen verwachten dat zij een zelfde zorgvuldigheid in acht zal nemen als ware zij een bancaire instelling. Gelet op die omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat Defam ten opzichte van haar (potenti?le) cli?nten een vergelijkbare zorgplicht heeft te betrachten als door de Hoge Raad als uitgangspunt is geformuleerd voor banken.

4.13. Om diezelfde reden is het betoog van Defam, inhoudende dat haar dienstverlening hoogstens als ?execution only? dienstverlening kan worden aangemerkt en zij om die reden niet gehouden is aan de bijzondere zorgplicht die volgt uit artikel 28 NR, wat daar verder inhoudelijk ook van zij, niet relevant voor het oordeel of Defam aan haar zorgplicht heeft voldaan.

4.14. De twee hiervoor genoemde verplichtingen, te weten het verstrekken van informatie aan en het inwinnen van informatie bij de potenti?le cli?nt, moeten in samenhang worden bezien, in die zin dat naarmate er meer uitgebreide informatie is verstrekt, de noodzaak tot het inwinnen van uitgebreide informatie over de cli?nt kan verminderen. Bij de beoordeling van de vraag in hoeverre een juiste balans is aangelegd tussen deze twee verplichtingen, speelt de aard van het product en de daaraan verbonden risico's een rol. Voorts is de wijze waarop het product is gepresenteerd van belang, evenals de beoogde doelgroep. De rechtbank zal daarom eerst de aard van het onderhavige product, de aan [eiser] verstrekte informatie, de wijze waarop een en ander aan [eiser] is gepresenteerd en de aan het onderhavige product verbonden risico?s bezien.

4.15. Aan de onderhavige producten is het risico verbonden dat aan het eind van de looptijd daarvan de opbrengst van de aandelen onvoldoende is om de lening af te lossen.

4.16. De rechtbank heeft in diverse vonnissen geoordeeld (onder meer in haar vonnissen van 20 februari 2008 (LJN BC 4542) en 12 september 2007 (LJN BB 3747)) dat de tekst van de overeenkomst, de algemene voorwaarden en de brochure in onderlinge samenhang gelezen niet onjuist, maar wel onvolledig is, in die zin dat degene met wie de overeenkomst wordt gesloten de nodige berekeningen en denkstappen heeft moeten maken om de aan het product verbonden risico?s geheel te doorgronden en te beoordelen of dit product wel paste bij haar wensen en beleggingsdoelstellingen.

4.17. Samengevat komt dit oordeel er op neer dat uit deze stukken ook voor een onervaren belegger voldoende duidelijk kon zijn dat hij bij het sluiten van de overeenkomst ging beleggen met geleend geld en dat hij na afloop van de overeenkomst deze lening aan Defam diende terug te betalen. In het kader van de op Defam rustende zorgplicht had het echter op haar weg gelegen om in de door haar verstrekte informatie uitdrukkelijk en in niet mis verstane bewoordingen te waarschuwen voor het risico dat de deelnemer aan het eind van de looptijd met een restschuld wordt geconfronteerd. Defam heeft nagelaten deze waarschuwing te geven.

4.18. Voorts brengt de aard van de overeenkomst met zich dat ? ook bij stijgende aandelenkoersen ? de deelnemer na afloop van de overeenkomst en na aflossing van de lening een opbrengst kan hebben die lager is dan wat hij gedurende de looptijd aan Defam heeft betaald, zodat hij per saldo alsnog verlies lijdt. Noch in de overeenkomst, noch in de brochure, wordt verduidelijkt met welk (geschat) percentage de koers van de aandelen diende te stijgen wilde [eiser], na ommekomst van de overeenkomst, een uitkering ontvangen die zijn investering (te weten het geleende bedrag en de rentebetalingen) minus eventueel fiscaal voordeel (de betaalde rente was tot 2001 aftrekbaar) en uit te keren dividenden, zou evenaren of overtreffen. Nu ook deze informatie van belang kan worden geacht voor een potenti?le deelnemer die de afweging dient te maken of de aangeboden overeenkomst aansluit bij haar doelstellingen, had het op de weg van Defam gelegen hierover duidelijkheid te scheppen in de door haar verschafte informatie. Dit heeft zij niet gedaan in de overeenkomst en algemene voorwaarden en evenmin middels de door haar in het verkeer gebrachte brochure en de door [eiser] bij conclusie van repliek in het geding gebrachte flyer en prognoseoverzichten.

4.19. Defam heeft zich met de in de overeenkomsten, algemene voorwaarden, bijbehorende brochure, flyer en prognoseoverzichten verstrekte informatie niet van haar onder de zorgplicht vallende informatieplicht gekweten. [eiser] heeft gesteld dat hij de door Defam/FB(N) in het geding gebrachte brochure eerst enkele maanden na het sluiten van de Overeenkomst heeft ontvangen. Gezien vorenstaande zou, ook indien vast zou komen te staan dat [eiser] de brochure voorafgaand aan de totstandkoming van de overeenkomsten zou hebben ontvangen, Defam zich daarmee niet hebben gekweten van de op haar rustende verplichting als geformuleerd in r.o. 4.14. De vraag of [eiser] de brochure voorafgaand aan het sluiten van de overeenkomst heeft ontvangen, kan derhalve in het midden blijven. Gesteld noch gebleken is dat Defam naast de informatie die in de voornoemde stukken was vervat, nadere informatie aan [eiser] heeft verstrekt. Dit brengt de rechtbank tot het oordeel dat Defam in de nakoming van de op haar rustende zorgplicht is tekortgeschoten door na te laten [eiser], v??r het aangaan van de overeenkomsten uitdrukkelijk en in niet mis te verstane bewoordingen te waarschuwen voor het risico dat een schuld aan Defam kon resteren indien op het tijdstip van be?indiging van de overeenkomst de waarde van de deelnemingsrechten van de beleggingen ontoereikend zouden blijken om het door Defam verschafte krediet in te lossen.

4.20. Op grond van de hiervoor geschetste zorgplicht had Defam, als professionele aanbieder van het product die als geen ander de risico?s en de omvang ervan kent, voorts dienen te verifi?ren of [eiser] inderdaad de berekeningen en denkstappen had gemaakt en/of het product aansloot bij zijn beleggingswensen en doelstellingen. Dit mede omdat een financi?le instelling als Defam zich behoort te realiseren dat producten als de onderhavige ? die breed in de markt zijn gezet om ook onervaren beleggers te bewegen tot het beleggen in koersgevoelige producten ? beleggers aantrekt die zich van de risico?s van beleggen onvoldoende bewust zijn en/of het zich, gezien hun vermogens- en /of inkomenspositie in relatie tot hun uitgavenpatroon, niet kunnen veroorloven in dergelijke risicovolle producten te beleggen. De combinatie van elementen van een geldlening en elementen van een belegging, die in de onderhavige aandelenleaseovereenkomsten onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden, maken dat de rechtbank in tegenstelling tot het Hof Amsterdam (15 november 2007, LJN BB7971) van oordeel blijft dat de zorgplicht zich niet slechts uitstrekt tot de inkomens- en vermogenspositie van een deelnemer, maar tevens tot diens beleggingsdoelstelling en -ervaring.

4.21. Niet gesteld, noch anderszins is gebleken dat Defam zich van deze verplichting heeft gekweten. Defam heeft aangevoerd dat zij een financi?le toets heeft uitgevoerd en heeft bekeken of [eiser] redelijkerwijs aan zijn financi?le verplichtingen kon voldoen. Daarbij stelt Defam rekening te hebben gehouden met zijn netto-inkomen, maandelijkse lasten en overige schulden. Defam heeft niet bij [eiser] geverifieerd of hij de benodigde denkstappen en berekeningen had gemaakt om de overeenkomst en de daaraan verbonden risico?s te doorgronden en te beoordelen of dit product wel paste bij zijn wensen en beleggingsdoelstellingen.

4.22. Concluderend heeft Defam haar zorgplicht verzaakt. De schending van de zorgplicht door Defam kwalificeert de rechtbank, gelet op de uitspraken van het Hof Den Bosch van 5 april 2005 (LJN AT2375) en het Hof Amsterdam van 24 mei 2007 (LJN BA5684), als een onrechtmatige daad.

4.23. De rechtbank merkt op dat de hiervoor geschetste aard en omvang van de op Defam rustende zorgplicht niet afdoet aan de verplichting van een persoon die overweegt een effectenleaseovereenkomst aan te gaan, om zich redelijke inspanningen te getroosten teneinde de betekenis van de overeenkomsten te doorgronden en evenmin aan het feit dat de mogelijkheid van een restschuld en van het ?verloren gaan? van de inleg, bij zorgvuldige bestudering van de overeenkomst en de overige versterkte informatie wel uit die informatie kon worden afgeleid. Uit deze verplichting volgt dat van de potenti?le deelnemer mag worden verwacht dat hij deze zorgvuldig leest alvorens ermee in te stemmen en dat hij zich naar vermogen inspant om de reikwijdte van zijn daaruit volgende verplichtingen en risico?s te begrijpen. De potenti?le deelnemer mag weliswaar uitgaan van de juistheid van door of namens de wederpartij gedane mededelingen, maar hij dient deze ? steeds in aanmerking genomen zijn eigen opleiding, kennis en relevante ervaring ? wel naar hun aard te verstaan en voorts in samenhang met de inhoud van de overeenkomst en eventuele schriftelijke toelichtingen daarbij te beschouwen, zodat hij aanprijzingen of loftuitingen door de wederpartij, in het bijzonder in algemene bewoordingen, met prudentie dient te beschouwen en niet aan op zichzelf staande mededelingen de betekenis van een juiste en volledige voorstelling van zaken mag toekennen. Het tekortschieten van een potenti?le deelnemer in de nakoming van deze verplichting staat evenwel niet aan de weg aan het aannemen van een tekortkoming van Defam in de nakoming van de uit haar zorgplicht voortvloeiende waarschuwingsplicht. De bijzondere zorgplicht van Defam strekt immers mede tot bescherming van personen die de eerdergenoemde verplichting veronachtzamen of te licht opvatten, of van wie de inspanningen tot doorgronding van de overeenkomst zonder vrucht blijven dan wel tot een onjuist of onvolledig begrip van hun verplichtingen en risico?s uit de overeenkomst leiden. De eigen verantwoordelijkheid van de potenti?le deelnemer doet derhalve niet af aan de zorgplicht van de aanbieder.

Aansprakelijkheid voor handelen tussenpersoon

4.24. Wat betreft het verweer van Defam dat zij niet aansprakelijk is voor de gedragingen van de tussenpersoon Asskredon in het kader van de afgesloten aandelenlease-overeenkomst, overweegt de rechtbank dat het op zichzelf juist is dat die gedragingen niet aan Defam kunnen worden toegerekend, en dat Defam daarvoor derhalve niet aansprakelijk is. Defam blijft echter in het kader van de op haar rustende zorgplicht als aanbieder van de overeenkomst gehouden om voor de risico?s die aan de overeenkomst verbonden zijn te waarschuwen en om te verifi?ren of de deelnemer die risico?s begrepen heeft en bereid en in staat is deze te aanvaarden in het licht van zijn financi?le omstandigheden en doelstellingen met de overeenkomst. Voorstelbaar is dat Defam uit bedrijfseconomische overwegingen de verplichtingen uit hoofde van haar zorgplicht door de tussenpersonen heeft laten uitvoeren en er daarbij voor heeft gekozen niet bij iedere overeenkomst te controleren of de tussenpersoon aan bovengenoemde verplichtingen heeft voldaan. Indien later blijkt dat de betreffende tussenpersoon niet aan deze verplichtingen heeft voldaan, kan zij zich echter niet achter de tussenpersoon verschuilen. De zorgplicht blijft immers op Defam rusten, en daarmee dus ook de gevolgen van het niet nakomen van deze zorgplicht. Mogelijk is onder omstandigheden de tussenpersoon aansprakelijk ten opzichte van [eiser], dit is echter niet van belang voor de beoordeling van de aansprakelijkheid van Defam zelf ten opzichte van [eiser].

4.25. De rechtbank is met FB(N) van oordeel dat de onderhavige dienstverlening van FB(N) moet worden aangemerkt als ?execution only? dienstverlening. Als onvoldoende gemotiveerd betwist kan als vaststaand worden aangenomen dat FB(N) uitsluitend een opdracht tot aankoop van aandelen heeft uitgevoerd, waarvoor voldoende gelden aanwezig waren om deze opdracht uit te voeren. Op FB(N) rustte in dit verband dan ook geen zelfstandige verplichting om nadere informatie te verstrekken of inlichtingen in te winnen, zodat er geen sprake kan zijn van schending van de zorgplicht door FB(N) en evenmin van daaruit voortvloeiende aansprakelijkheid van FB(N) voor door [eiser] geleden schade ten gevolge van schending van deze verplichting.
Door [eiser] zijn voor het overige geen feiten en/of omstandigheden gesteld die kunnen leiden tot aansprakelijkheid aan de zijde van FB(N), zodat de vordering van [eiser] ten aanzien van FB(N) voor afwijzing gereed ligt.

Causaal verband

4.26. [eiser] heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat hij de overeenkomst niet zou hebben afgesloten als Defam hem in niet in mis te verstane bewoordingen had gewezen op het risico van een restschuld en het verlies van de door hem betaalde rente.

Schade

4.27. Nu de verplichting waarin Defam is tekortgeschoten, ertoe strekt te voorkomen dat een belegger lichtvaardig of met ontoereikend inzicht een beleggingsovereenkomst sluit, kan het aangaan van de overeenkomsten Defam daarom als een gevolg van de schending van haar zorgplicht worden toegerekend, zodat zij aan [eiser] in beginsel als geleden schade dient te vergoeden de nadelige financi?le gevolgen die voor hem gemoeid waren met het aangaan van de overeenkomst. Anders dan het Hof Amsterdam in haar arresten van 1 maart 2007 (LJN AZ9722), 16 augustus 2007 (LJN BB1855), 15 november 2007 (LJN BB 7971) en het Hof Arnhem in haar recente arrest van 1 april 2008 (LJN BC9484), is de rechtbank van oordeel dat de betaalde rente voor vergoeding in aanmerking komt.
Zoals hiervoor is overwogen, is voldoende aannemelijk dat de overeenkomst niet tot stand zou zijn gekomen indien de verplichtingen uit hoofde van de zorgplicht zouden zijn nagekomen. Voorop staat dat de overeenkomst wordt gekenmerkt door het gegeven dat de deelnemer een belegging aangaat die met geleend geld wordt gefinancierd. De lening wordt uitsluitend aangegaan met het oog op die financiering; het staat de deelnemer niet vrij om het geleende geld zelf, of aan een ander doel te besteden. De lening staat dus niet op zich zelf maar maakt een onlosmakelijk onderdeel uit van het door Defam aangeboden product. Indien de overeenkomst niet tot stand zou zijn gekomen, zou de deelnemer dus ook het onderdeel daarvan dat uit de rentedragende lening bestaat niet zijn aangegaan. De zorgplicht ziet mede op het waarschuwen voor de mogelijkheid dat de over de lening te betalen rente met de opbrengst van de belegging niet zal worden terugverdiend en dus verloren zal gaan, althans op het verifi?ren of de deelnemer het product zodanig heeft doorgrond dat hij zich bewust was van die mogelijkheid. Dat uit de over het product verstrekte informatie wel kan worden afgeleid dat (ook) sprake is van geleend geld, maakt nog niet dat de deelnemer het risico van het verloren gaan van de rente zonder meer had kunnen of behoren te begrijpen. Hieruit volgt dat de rechtbank blijft bij haar oordeel dat de rente in beginsel als schade tengevolge van het aan Defam verweten onrechtmatig handelen voor vergoeding in aanmerking dient te komen.
Bevestiging van dit oordeel vindt de rechtbank in de uitspraak van de Commissie van Beroep DSI van 27 januari 2005 (gewezen door prof. mr. A.S. Hartkamp, mr. J.B. Fleers, mr. S.P.G. van Hooijdonk, mr. F.H.J. Mijnssen, mr. G.St. Panjer, mr. A. Rutten-Roos en A. Vastenhouw) en in het arrest van het Hof Amsterdam van 24 mei 2007 (LJN BA5684).

4.28. Tussen partijen staat vast dat door [eiser] een bedrag ad EUR 22.689,-- aan rente is betaald. Verder is niet in geschil dat op de door [eiser] geleden schade in ieder geval in mindering dient te worden gebracht het door hem ontvangen dividend. Door Defam is ter comparitie van partijen gesteld dat dit een bedrag ad EUR 6.138,45 betrof. [eiser] heeft hier geen gemotiveerd verweer tegen gevoerd, zodat de rechtbank dit als vaststaand aanneemt. Het had immers op de weg van [eiser] gelegen om deze stelling van Defam gemotiveerd te betwisten, waartoe hij ook nog de mogelijkheid had bij conclusie van repliek, hetgeen hij heeft nagelaten. Defam heeft voorts gesteld dat op de door [eiser] geleden schade het door hem genoten fiscale voordeel in mindering dient te worden gebracht. [eiser] heeft hierop gereageerd door te stellen dat hij geen fiscaal voordeel heeft genoten van de eenmalige inleg, zoals blijkt uit de door hem in het geding gebrachte belastingaangifte over het jaar 2000. Defam heeft op haar beurt gesteld dat het niet opvoeren van de betaalde rente als aftrekpost een eigen keuze is geweest zodat desondanks het voordeel dat [eiser] had kunnen genieten in mindering dient te worden gebracht, althans dat dit in het kader van de eigen schuld niet als schade kan worden aangemerkt. Voorts voert Defam aan dat [eiser] in 2004 wist dat hij belegde met geleend geld en dat hij op dat moment, in het kader van de op hem rustende schadebeperkingsplicht, alsnog een beroep had moeten doen op de aftrekbaarheid van de rente. De rechtbank kan Defam volgen in haar stelling dat het feit dat [eiser] geen fiscaal voordeel heeft genoten van diens eenmalige inleg voor diens rekening dient te blijven. Het feit dat [eiser] geen inzicht had in de gekozen constructie doet daar niet aan af, nu de aftrekbaarheid geldt voor rente ten aanzien van een lening, ongeacht de vraag of met die lening werd belegd. Het feit dat [eiser] de rente niet als aftrekpost heeft opgevoerd valt in zijn risicosfeer en dient derhalve voor zijn rekening te blijven. Het is de rechtbank niet bekend welke belasting [eiser] zou hebben bespaard indien hij de rente wel zou hebben afgetrokken, met andere woorden, wat het bedrag is van het fictieve fiscale voordeel. De rechtbank zal de zaak verwijzen naar de rol voor uitlating aan de zijde van [eiser] over het door hem fictief genoten fiscaal voordeel. Defam zal vervolgens in de gelegenheid worden gesteld zich hierover bij akte uit te laten.

Eigen schuld

4.29. Defam heeft met een beroep op artikel 6:101 BW betoogd dat een deel van de schade voor eigen rekening van [eiser] dient te blijven. Gelet op de hiervoor in r.o. 4.23 geschetste verplichting van de potenti?le deelnemer aan een effectenleaseovereenkomst, kan, bij het niet voldoen aan die verplichting, grond zijn voor vermindering van de vergoedingsplicht van [eiser] op grond van artikel 6:101 BW.

4.30. De eigen schuld die de deelnemer heeft aan het ontstaan van zijn of haar schade door geen nader onderzoek naar de overeenkomst en de daaraan verbonden risico?s in te stellen alvorens de overeenkomst te sluiten wordt door de rechtbank afgezet tegen de zorgplicht die op Defam rustte en de mate en ernst van de schending van die zorgplicht. Bij die beoordeling wordt vooropgesteld dat een financi?le instelling als Defam zich behoort te realiseren dat producten als de onderhavige - die breed in de markt zijn gezet om ook de onervaren beleggers te bewegen tot het beleggen in uiterst koersgevoelige producten - beleggers aantrekt die zich van de risico?s van beleggen onvoldoende bewust zijn en/of het zich, gezien hun vermogens- en /of inkomenspositie in relatie tot hun uitgavenpatroon, niet kunnen veroorloven in dergelijke risicovolle producten te beleggen en dat Defam hiermee bij het sluiten van de overeenkomst rekening dient te houden.

4.31. Tegen deze achtergrond is de rechtbank van oordeel dat als uitgangspunt geldt dat de schade die een deelnemer als gevolg van een schending van de zorgplicht heeft geleden, voor een groter deel voor rekening dient te komen van Defam dan voor rekening van de deelnemer. Concreet betekent dit dat in het geval van de Defam effectenleaseovereenkomst in beginsel 70% van de schade voor rekening van Defam dient te blijven.

4.32. Bij het vaststellen van dit uitgangspunt heeft de rechtbank in de eerste plaats rekening gehouden met het feit dat de onderhavige overeenkomst het risico kent van een restschuld. Voorts is de rechtbank van oordeel dat Defam dit risico op het ontstaan van een restschuld volstrekt onderbelicht heeft gelaten in het door haar verstrekte informatiemateriaal. Het risico van het bestaan van een restschuld was weliswaar kenbaar uit de tekst van artikel 5 onder a van de algemene voorwaarden, waarin staat dat indien de opbrengst van de verkoop van de effecten lager is dan het verschuldigde, de deelnemer het verschil verschuldigd blijft aan Defam en in de brochure, waarin staat dat een eventueel tekort door de deelnemer zal dienen te worden aangezuiverd, maar daarmee werd niet uitdrukkelijk voor een dergelijk risico gewaarschuwd, zoals hiervoor overwogen in r.o. 4.17. Dat Defam voorst om haar moverende redenen ervoor heeft gekozen om de mogelijkheid van een restschuld in de overeenkomst niet te noemen, dient naar het oordeel van de rechtbank voor haar rekening te blijven, in die zin dat in beginsel 70% van de schade voor haar rekening dient te komen.

4.33. Voor de vaststelling van de mate van eigen schuld zijn daarnaast de specifieke omstandigheden van het geval van belang, zoals:
- de omvang van de risico?s die de deelnemer heeft genomen;
- de leeftijd van de deelnemer bij het sluiten van de overeenkomst;
- de vermogens- en inkomenspositie van de deelnemer;
- de opleiding en/of (beleggings)ervaring van de deelnemer;
- de rol van een eventuele tussenpersoon.
Deze omstandigheden zullen door de rechtbank, in onderlinge samenhang bezien en voor zover door partijen belicht, in ieder concreet geval worden gewogen. Dit leidt in dit geval tot de navolgende overwegingen.

4.34. Zoals reeds overwogen is [eiser] de overeenkomst aangegaan na bemiddeling door Asskredon. [eiser] is geboren op [geboortedatum] en was dus ten tijde van het aangaan van de overeenkomst 31 jaar oud. Hij is master of science en werkte als verkoper van software. Hij had een inkomen van ? 132.567,-- bruto per jaar. [eiser] had ten tijde van het sluiten van de overeenkomst een aan hem in eigendom toebehorend woonhuis met in 1999 een WOZ-waarde van ? 540.000,--, een hypotheekschuld van ? 590.000,- en een jaarlijkse rentelast van ? 44.214,--. Hij was ongehuwd en woonde niet samen. De totale waarde van het effectenbezit van [eiser] per 31 december 2000 was ? 144.396,-- waarmee moet worden aangenomen dat [eiser] over beleggingservaring beschikte.

4.35. De rechtbank ziet in de in r.o. 4.34 geschetste omstandigheden aanleiding om af te wijken van bovengenoemde schadeverdeling en zal 60% van de schade voor rekening van Defam laten. [eiser] is te beschouwen als hoog opgeleid. Gezien zijn leeftijd en werkervaring moet hij bovendien geacht worden enige levenservaring te hebben opgedaan. Voorts had [eiser] beleggingservaring. De rechtbank ziet hierin aanleiding de eigen verantwoordelijkheid die op iedere deelnemer rust om de ontvangen informatie zorgvuldig te lezen en om navraag te doen naar de aard en strekking van het product en meer in het bijzonder de risico?s en het rendement ervan, bij [eiser] iets zwaarder te wegen dan gemiddeld. De rechtbank neemt voorts in aanmerking dat [eiser] maandelijks een vrij hoog bedrag vrij te besteden had. Het is [eiser] aan te rekenen dat hij er voor heeft gekozen om een zo groot gedeelte van zijn vermogen te besteden aan een beleggingsproduct en daarmee risico te nemen. Anderzijds houdt de rechtbank rekening met het feit dat [eiser] door de slechte afloop van de door hem afgesloten aandelenleaseproduct financieel ernstig gedupeerd is en veel geld heeft verloren.
Gezien deze omstandigheden acht de rechtbank een verdeling van de schade waarbij 40% voor rekening van [eiser] blijft, redelijk.

Voorlopige conclusie

4.36. De vordering van [eiser] tot vergoeding van de door hem ten gevolge van het onrechtmatig handelen aan de zijde van Defam geleden schade kan deels worden toegewezen. Defam is gehouden 60% van de door [eiser] geleden schade te vergoeden. De schade bestaat uit de betaalde rente (EUR 22.689,00) verminderd met het ontvangen dividend ad EUR 6.138,45 en het door [eiser] fictief genoten fiscale voordeel. De vordering van [eiser] ziet voorts op schade bestaande uit de maandelijkse verplichting ten aanzien van het krediet. Aangezien gesteld nog gebleken is dat er sprake is van een dergelijke verplichting, zal de rechtbank dit onderdeel van de vordering afwijzen. [eiser] heeft geen vordering ingesteld tot kwijtschelding danwel terugbetaling van de restschuld, zodat deze in conventie buiten beschouwing zal worden gelaten.
De vorderingen ten opzichte van FB(N) zullen worden afgewezen.

BKR registratie

4.37. [eiser] vordert ongedaanmaking van de BKR registratie. Defam heeft hiertegen verweer gevoerd door te stellen dat zij op grond van de BKR regels geen andere optie had dan de ontstane betalingsachterstand te melden. Dat laatste is door [eiser] niet betwist, zodat de rechtbank dit als vaststaand aanneemt. Deze vordering zal dan ook worden afgewezen.

Buitengerechtelijke kosten

4.38. [eiser] heeft een bedrag aan buitengerechtelijke (incasso-)kosten gevorderd. De rechtbank hanteert het uitgangspunt dat dergelijke kosten alleen voor vergoeding in aanmerking komen, indien zij betrekking hebben op verrichtingen die meer omvatten dan een enkele (eventueel herhaalde) aanmaning, het enkel doen van een (niet aanvaard) schikkingsvoorstel, het inwinnen van eenvoudige inlichtingen of het op gebruikelijke wijze samenstellen van het dossier. Niet is gebleken dat dergelijke werkzaamheden hebben plaatsgevonden, zodat de vordering tot vergoeding van buitengerechtelijke (incasso-)kosten zal worden afgewezen.

Ten aanzien van Asskredon

4.39. Asskredon is in deze procedure niet verschenen en heeft derhalve de vordering jegens haar niet weersproken. Gezien het hiervoor in r.o. 4.2 en 4.3 overwogene zal de rechtbank de vorderingen van [eiser] sub 1 en 2 afwijzen als zijnde ongegrond. Het gevorderde sub 3, 5 en 6 van het petitum komt de rechtbank niet onrechtmatig of ongegrond voor en zal te zijner tijd worden toegewezen. Mede vanwege de gevorderde hoofdelijke veroordeling zal de rechtbank uit proceseconomische overwegingen deze beslissing aanhouden totdat tegen de drie gedaagden gelijktijdig eindvonnis kan worden gewezen.

in reconventie

4.40. Door [eiser] is geen verweer gevoerd tegen de vordering in reconventie. Zoals hiervoor in conventie is overwogen, heeft Defam onrechtmatig gehandeld doordat zij niet heeft voldaan aan haar zorgplicht. Voorts is geoordeeld dat aannemelijk is dat [eiser] de aandelenleaseovereenkomst niet zou hebben afgesloten, indien Defam wel aan haar zorgplicht had voldaan. Gezien hetgeen hiervoor in conventie is overwogen, dient 40% van deze restschuld voor rekening te komen van [eiser]. Tot welk bedrag dat zal leiden tot een restantvordering van Defam is afhankelijk van de het door [eiser] fictief genoten fiscaal voordeel.

5. De beslissing

De rechtbank

in conventie en reconventie
5.1. bepaalt dat de zaak weer op de rol zal komen van 25 juni 2008 voor het nemen van een akte door [eiser] over hetgeen is vermeld onder 4.28,

5.2. houdt iedere (verdere) beslissing aan.

Dit vonnis is gewezen door mr. G.V.M. Veldhoen en in het openbaar uitgesproken op 28 mei 2008.

w.g. griffier w.g. rechter

[Piet]

En weer gaat Dexia onderuit bij de rechter en na hoeveel honderden voor Dexia negatieve uitspraken gaan nu ook die gedupeerden procederen die al jaren wachten tot……?

Op 2 juni heeft de rechtbank Alkmaar een uitspraak gedaan in een eegalease zaak met vernietiging na 3 jaar.
De vernietiging werd toegewezen en Dexia moet alles terugbetalen.
Weer een goede uitspraak in een zaak van mr. Bonefaas van Van Diepen Van der Kroef Advocaten.

Steeds meer rechtbanken gaan over tot het gebruikmaken van het E-Team (Effectenlease Team).
De rechtbank Amsterdam leent rechters van het Effectenlease Team van de rechtbank steeds vaker uit aan andere rechtbanken, zoals o.a. de rechtbank Rotterdam, als zogenaamde “rijdende rechters”.
Dexia zaken worden dus dan niet meer behandeld door de eigen kantonrechters maar door één van de rechters van het E- Team.
Dit om te voorkomen dat er kromme en onrechtvaardige uitspraken worden gedaan zoals die door de rechtbank Almelo en Arnhem.
Uitspraken door deze2 rechtbanken staan haaks op de jurisprudentie van de andere rechtbanken, gerechtshoven en hoge Raad en hebben al veel slachtoffers opgeleverd.

In deze zaak werd dus de vernietiging na 3 jaar toegewezen.

De uitspraak waarbij deze gedupeerden al hun geld terugkrijgen en dus loon naar werken kregen na te zijn gestopt met betalen is hier te lezen:
http://www.platformaandelenlease.nl/Uit ... 062008.htm

Groeten,
Piet

[Hiawathaatje]

En weer een keurige uitspraak !

leuk geprobeerd van Dexia om dat verhaal van die gezamelijke rekening en telefoongesprek aannemelijk te maken.

Ze moeten toch wat proberen.