[ archief ] Criticaster vermoord (06-11-2004)

[zoex]

Criticaster vermoord (06-11-2004)

Bron: Adviesverlies

Het bestuur van de Stichting AdviesVerlies (SAV) en de Stichting Toezichthoudend Nederland (STN) plaatst bij hoge uitzondering de column van haar voorzitter.
De column 'Allah weet het beter' gaat over de dood van Theo van Gogh.

De voorzitter van beide stichtingen is o.a. columnist op de sites www.almerenu.nl en www.lelystadvoorwieverderkijkt.nl.

De genoemde column gaat naast de moord op Van Gogh vooral in op de rol van bestuurlijk Nederland.
De relatie met Van Gogh en de stichtingen is dat Van Gogh deel uitmaakte van een netwerk van personen en stichtingen die zich inzetten voor gedupeerden van ons rechtssysteem en diegene die slachtoffer zijn van bankverzekeraars en andere grote marktpartijen. Van Gogh was daarbij niet enkel tot steun als een fel criticaster, maar heeft ook diverse malen 'mensen in nood' geholpen. Zonder vragen, zonder tegenprestatie.

Daarom dragen wij deze column op aan Theo van Gogh, één van de weinige Nederlanders die het aandurfde om onze schijn democratie te bekritiseren en daarnaast bewees zonder daarmee te koop te lopen, gewoon een goed mens te zijn. Niet zeggen, maar doen.

Dat mag dus niet meer in Nederland. Zeggen wat je denkt en klaar staan voor je naaste.

We zijn daarom ook ongelofelijk boos en verdrietig, maar zullen met nog meer energie misstanden aan de kaak stellen en hen die verantwoordelijk zijn, ook verantwoordelijk stellen en waar dat kan sanctioneren.

Het bestuur van SAV en STN

Allah weet het beter

Van ganser harte hoop ik dat Allah, God, Jahweh of welke hogere macht dan ook, het beter weet. Alvast beter dan onze bestuurders die na 30 jaar wanbeleid en tolerantie, ons burgers, de rekening presenteren. Zelden heb ik in één week zoveel domme, kortzichtige, laffe en hypocriete ‘bestuurders’, ‘journalisten’ en andere ‘deskundigen’ gehoord. De collega’s van de pers vielen over elkaar heen in lovende bewoordingen en tientallen actualiteiten en priet praat programma’s prezen Van Gogh. Vergeten werd dat deze zelfde pers hem, jaren geleden, probeerden monddood te maken door zijn columns te weigeren in week en dagbladen. De reacties en commentaren overtroffen zelfs de commotie over de opkomst en ondergang van de vermoorde Fortuyn. Zelden is er in één week zoveel gebakken lucht verplaatst. Zelden ben ik zo boos geweest.

U begrijpt dat deze column meer politiek, dan financieel getint is. Maar ik moest even wat kwijt toen ik deze week een boek van Van Gogh uit mijn boekenkast pakte. Er is dus wel een kleine link naar financiële zaken. In november 2003 ontving ik, via één van mijn netwerk vrienden, een boek van Theo van Gogh ‘Allah weet het beter’. In dit boek schreef Theo een persoonlijk woord. Hij stak mij een hart onder de riem in mijn strijd tegen financiële misstanden en bedankte mij voor de hulp aan hen die slachtoffer waren van riskante, onnodige financiële producten in combinatie met onjuiste en/of onvolledige (leugenachtige) adviezen.

Wat velen deze week vergeten, is dat Van Gogh niet enkel kritisch schrijver, columnist en filmmaker was, maar ook een heel aardige kerel. Een absoluut integer mens. Een medeburger die, zonder tegenprestatie, altijd klaar stond om zijn naaste te helpen. Buren, vrienden en zelfs volkomen onbekenden, nooit vond men de deur gesloten. Daarbij maakte het niet uit of je nu blank was of zwart, atheïst, christen of moslim. Theo stond klaar, zonder vragen. Pro Deo.

Van Gogh was iemand die geen blad voor de mond nam en feilloos de misstanden in de samenleving wist te analyseren. Daarbij werd niemand gespaard, hard en grof, maar nooit gemeen of achterbaks. Recht voor zijn raap werden politici, ons koningshuis, het (on)rechtssysteem, christenen, joden, moslims, bekritiseerd. Alles en iedereen kreeg een veeg uit de pan. Voor diegene die open staat voor de realiteit van het leven en niet bang is voor zelfspot, was deze kritiek herkenbaar. Van Gogh was één van de personen die feilloos aanvoelde wat er in de samenleving leeft en probeerde ons op zijn eigen wijze daarvan verslag te doen met als bedoeling om blinde ogen en dove oren te openen. Dit was alles wat hij heeft gedaan. Niet meer en niet minder. Hopelijk niet tevergeefs

Wat mij in deze hele materie echt beangstigd is de volkomen stupiditeit en naïviteit van onze bestuurders. Bestuurders van de BV Nederland, die altijd achteraf en dus te laat reageren en zich telkens weer laten verrassen door de realiteit van de dag. Blind voor ontwikkelingen en geluiden uit de samenleving en bewijzen daarmee een volkomen gebrek aan inlevingsvermogen. Telkens weer zien we dat bij onze politici wijsheid en inzicht ontbreekt.
Altijd reageert men geschokt, of het nu gaat over verkwisting van overheidsgeld, misstanden in de bouw en de financiële wereld, verloedering en vervuiling, criminaliteit, integratie. Nooit ziet men iets aankomen, altijd verrast. Terwijl elke gewone man/vrouw al mijlenver (vele jaren voorruit) aangeeft dat er zaken fout dreigen te gaan. Laat de politiek nu niet zeggen dat de burger zich niet laat horen. Daarvan getuigen de vele duizenden ingezonden brieven en mails aan de tweede kamer (nauwelijks reacties) en in de diverse kranten en tijdschriften. Deze geven ons al jarenlang een voortreffelijk inzicht.
De reacties op de moord op Van Gogh bewijzen dus wederom dat de kloof tussen burger en overheid er niet kleiner op is geworden, integendeel. Op zich niet onbegrijpelijk omdat er na Fortuyn niets wezenlijks is veranderd. We hebben nog steeds te maken met de zelfde type bestuurders. Bestuurders die in de jaren ’30 de burgers adviseerden zich niet ongerust te maken. Bestuurders die wij toen en ook nu nog gedogen als kapitein op ons schip. Een schip op ramkoers. Laten we het weer gebeuren of grijpen wij in?

Het schip weer op koers krijgen is dus een hels karwei. De vraag is zelfs of we hier nog moeite voor moeten doen?
Misschien is er nog een laatste redmiddel. Ik gebruik het voorbeeld van de hond en zijn baasje. Wanneer er zich problemen voordoen met honden, dan lossen wij dat typisch Nederlands op. We muilkorven de honden of in het ergste geval verbieden we het ras. Dat is volkomen belachelijk. Natuurlijk moet een hond met een afwijkend gedrag worden geresocialiseerd. Maar het echte probleem is het baasje. Dit baasje moet worden aangepakt omdat deze geen controle heeft over de hond, het beest niet goed aanvoelt en zeker niet durft te corrigeren wanneer dit nodig is. Natuurlijk zou een reactie kunnen zijn om het baasje een schop tussen zijn ballen te geven, maar dit lost structureel niets op. Het baasje heeft bewezen er niets van te bakken, dus moet worden gescheiden van de hond. De vraag is echter; wie is er in staat en durft het aan om het baasje deze boodschap te vertellen? En te laten uitvoeren?

Jaren politiek wanbeleid en vleesgeworden correctheid heeft ons op de rand van de afgrond gebracht. De genoemde ‘baasjes’ vormen een ware plaag. Overal kom je ze tegen, in en buiten de politiek, in binnen- en buitenland. Maar nooit op de werkvloer van de samenleving. Oud politici en hun nazaten bekleden goudgerande functies in allerlei politieke bewegingen en organisaties, commissies, denktanks, universiteiten, raden van commissarissen, bij banken en verzekeraars, bij toezichthouders, non profit-instanties etc. Daarbij moet iedereen zich goed realiseren dat het merendeel van deze ‘baasjes’ nauwelijks beseft wat er leeft onder de gewone burger. De meeste van deze duizenden ‘baasjes’ hebben nog nooit bij een echte baas gewerkt, weten niet wat een ondernemer allemaal moet doen om ondernemer te zijn. Zijn nog nooit werkeloos geweest en voelen niet de dreiging van werkeloosheid en/of arbeidsongeschiktheid. Onze ‘baasjes’ zijn beroeps intellectuelen. Ze zorgen voor de eigen aanwas en selectie. Inteelt noemen we dat. En iedereen weet wat dat betekent voor de volgende generaties.

Wij als gewone burgers, allochtoon en autochtoon, krijgen nu dus de rekening gepresenteerd van al die ‘baasjes’. Van hen die wij elke 4 jaar weer in het zadel helpen en het voordeel van onze twijfel geven. En zo naïef als wij zijn, gaan wij akkoord met beloftes die worden verbroken en laten het vertrouwen nog verder beschadigen.

Van Gogh had dus volkomen gelijk met zijn vlijmscherpe kritiek. Een valse hond moet je corrigeren, maar meer nog zijn incapabele ‘baasje’ verbieden zich ooit nog bezig te houden met de opvoeding/opleiding oftewel het bestuur over onze samenleving. Het is tijd voor verandering, tijd voor een nieuwe orde.

Theo jij bent het slachtoffer. Bestuurlijk Nederland de dader.