Het maakt echter helemaal niets uit dat de Hoge Raad in een ander zaak anders heeft geoordeeld.
Het maakt echter wel degelijk uit dat u door de kantonrechter gewoon kunt worden veroordeeld om een gebruiksvergoeding te betalen.
Dat is ook min of meer wat Engelfried zegt :
Het lastige is dat bij ons nu niet uitgemaakt is hoe het gaat met conformiteitsgebreken na de twee jaar uit de richtlijn. Het staat vast dat binnen die twee jaar het kosteloos moet zijn (want Quelle) maar voor de periode daarna wordt ‘kosteloos’ uit de wet uitgelegd als ‘het mag toch wel iets kosten’.
Arnoud begint het artikel met door uit te leggen dat het Europees consumentenrecht niet toestaat dat aan een consument gebruiksvergoeding wordt gevraagd. Vervolgens geeft hij aan dat we in Nederland de regel hebben dat de consument na 4 van de 10 jaar 40% van de reparatiekosten zouden moeten betalen. (Dit klopt op een aantal redenen niet, maar dat te zijde.) Vervolgens geeft hij aan dat het Hof hieraan een halt heeft toegeroepen. Verder op geeft Arnoud aan dat het bij ons niet uitgemaakt is, met andere woorden de Hoge Raad heeft zich hier nog niet over uitgelaten.
Inmiddels is het 2013. Je zou Arnoud natuurlijk eens kunnen vragen om hier zijn licht nog een keer te laten schijnen over art. 7:21 lid 2 BW en art. 7:10 leden 3 en 4 BW.
Denk dat het staat of valt met Arnoud zijn laatste zin uit de quite : Hoe ver ben je bereid te gaan? Geschillencommissie, kantonrechter?
Ik denk dat er maar weinig mensen voor een TV tot de hoge raad gaan of ueberhaupt er een rechtzaak van (durven) maken.
Bij een belang onder de 1750 kun je niet in hoger beroep, dus kun je ook niet in cassatie gaan. Het zal eerder gaan om een auto, zoals een kia uit een van de door mij aangehaalde vonnissen.
Verder is het kiezen tussen de geschillencommissie of de kantonrechter. De kans dat je van de geschillencommissie ongelijk krijgt is behoorlijk aanwezig en daarna mag de rechter zich hierover niet meer inhoudelijk uit laten. Bij de rechter heb je een redelijke kans om te winnen. Ik zou zelf met een goed betoog komen en wijzen op het Quelle arrest en art. 7:10 leden 3 en 4 BW als mede het vonnis van de Rechtbank Zutphen.
alfatrion schreef:Waarom denk jij dat de wetgever de mogelijkheid heeft geschapen om in hoger beroep en cassatie te gaan? Wanneer een rechtbank de koper tot een gebruiksvergoeding veroordeeld en het gerechtshof deze daarvan vrijspreekt dan hoeft de koper echt geen gebruiksvergoeding te betalen. En daar sta jij dan met het vonnis: "Ja, maar de kantonrechter heeft geoordeeld dat..."
Dit argument kan net zo makkelijk 180 graden omgedraaid worden.
Als de rechtbank geen gebruiksvergoeding oplegt, maar de verkoper gaat in hoger beroep, en het gerechtshof legt wel een gebruiksvergoeding op. Waar staat u dan met uw vonnis ?
@olaf79
Het eventueel moeten betalen van een gebruiksvergoeding weggezet als broodje aap verhaal is wel degelijk in deze discussie opgenomen :
alfatrion schreef:Toen stond ook al in art. 7:21 BW dat er geen kosten in rekening gebracht kunnen worden. Inmiddels is met het Quelle arrest duidelijk dat er in deze situaties geen sprake is van ongerechtvaardigde verrijking. Het gaat hier om een broodje aap.
Leo The Emperor schreef:Als de rechtbank geen gebruiksvergoeding oplegt, maar de verkoper gaat in hoger beroep, en het gerechtshof legt wel een gebruiksvergoeding op. Waar staat u dan met uw vonnis ?
Voor een goede inschatting van de uitkomst van nieuwe zaken is dan ook een vereiste dat verder gekeken wordt dan de uitkomst van een vonnis. Een rechter moet recht spreken aan de hand van de wet, dus het is goed om dat als maatstaf te nemen. Jij negeert de wet juist en kijk alleen naar vonnissen en miskent daarbij dat kantonrechter ook mensen zijn die fouten maken.
Het Europees Hof van Justitie is het aller hoogste rechtsorgaan. Het Quelle arrest kan dan ook niet vernietigd worden. Dus staat vast dat het begrip kosteloos uit art. 7:21 BW een gebruiksvergoeding in de weg staat. Dat er dan sommige kantonrechters zijn die toch anders oordelen doet hier niets aan af.
Wat opvalt is dat jij het begrip kosteloos niet uitlegt in de context van de richtlijn, art. 7:10 leden 3 en 4 BW continue negeert en ook de kritiek op jouw vonnissen niet weerlegt.
alfatrion schreef:Wat opvalt is dat jij het begrip kosteloos niet uitlegt in de context van de richtlijn, art. 7:10 leden 3 en 4 BW continue negeert en ook de kritiek op jouw vonnissen niet weerlegt.
Er zijn helemaal geen vonnissen van mij bij. Ik ben immers geen rechter.
Een vonnis is een vonnis, en omdat dit nu onherroepelijk is geworden, zal er gewoon betaald moeten worden/zijn.
Het bestaan van een Quelle arrest, is daarmee totaal irrelevant geworden, evenals het feit dat ik (of wie dan ook) de leden 3 en 4 van BWwet boek negeer.
Laatst gewijzigd door Leo The Emperor op 20 nov 2013 09:56, 1 keer totaal gewijzigd.
De eerstvolgende keer dat een TV of ander apparaat bij mij tussen de 2 en 4 jaar oud defect raakt (of een wat oudere wasmachine) zal ik een kostenloze reparatie of vervanging eisen met referentie naar dit topic. Kijken hoe ver we komen
alfatrion schreef:Overigens de kantonrechter uit het vierde vonnis volgt de lijn zoals door mij uiteengezet is.
vonnis BB3496 schreef:Koop van een nieuwe auto die in de eerste twee jaar na levering diverse gebreken vertoont. Geen richtlijnconforme interpretatie van boek 7 titel 1 BW ten nadele van één van partijen. Gelet op het aanzienlijke gebruik van de auto - zowel voor als na ontbinding - zou koper ongerechtvaardigd verrijkt worden ten koste van verkoper, indien koper met een geslaagd beroep op ontbinding de volledige koopprijs terug zou krijgen zonder een vergoeding te betalen voor het gebruik van de auto
Dan is uw lijn toch wel ernstig aan verandering onderhevig
De rechtbank geeft in r.o. 5.38 aan dat art. 7:10 leden 3 en 4 BW niet ziet op een situatie waarbij de koper na het moment van ontbinding door na het moment van de ontbinding met de auto nog 50.000 km gaat rijden.
Laatst gewijzigd door alfatrion op 20 nov 2013 19:58, 2 keer totaal gewijzigd.
bprosman schreef:De eerstvolgende keer dat een TV of ander apparaat bij mij tussen de 2 en 4 jaar oud defect raakt (of een wat oudere wasmachine) zal ik een kostenloze reparatie of vervanging eisen met referentie naar dit topic. Kijken hoe ver we komen
Ik denk dat een verwijzing naar blog.iusmentis.com (zoeken op Quelle) meer effect heeft.
Grappig, dus als ik bij een defecte harde schijf van een laptop (of een ander onderdeel) dit onderdeel vervang loopt de garantie van het product gewoon door, maar als ik alle onderdelen vervang, door een nieuw product te geven, moet ik volgens sommige posters opnieuw weer de volledige garantie geven?
Ik geef 3 jaar garantie op laptops, klant komt na 2 jaar met een model met een defect moederbord. Dit type is slecht leverbaar, dus kies ik voor vervanging ipv de klant 3 maanden te laten wachten. Dan moet ik de klant weer opnieuw 3 jaar garantie geven?
Het defect is in dit voorbeeld verholpen door ipv het slecht leverbare onderdeel alle onderdelen te vervangen. Wat mij betreft is dit niet anders wat betreft de duur van de garantie dan het vervangen van een onderdeel.Voor een x termijn na aankoop ben ik als verkoper verantwoordelijk voor een deugdelijke werking van een product. Of ik het repareer of een nieuw product lever moet niet uitmaken voor de tijd dat ik als verkoper aansprakelijk ben voor een deugdelijke werking van het product.
53o schreef:Grappig, dus als ik bij een defecte harde schijf van een laptop (of een ander onderdeel) dit onderdeel vervang loopt de garantie van het product gewoon door, maar als ik alle onderdelen vervang, door een nieuw product te geven, moet ik volgens sommige posters opnieuw weer de volledige garantie geven?
De jurisprudentie wijst in die richting. Maar je kunt dit heel eenvoudig contractueel wegbezuinigen. Zet bijvoorbeeld in je garantie dat de garantietermijn bij herstel of vervanging doorloopt, doch de klant wel recht heeft op een redelijke garantietermijn van bijvoorbeeld 6 maanden.
Alfatrion, voor zover ik begrijp, mogen algemene voorwaarden/voorwaarden op factuur etc nooit nadelig zijn voor de klant tov de wet. Dus als verkoper kan ik mijzelf nooit indekken, ook al tekent de klant hiervoor.
Om het even in perspectief te zetten, een klant wil een laptop kopen met een zak kleingeld terwijl het erg druk is in de winkel en de klant geeft aan dat het een geldig betaalmiddel is. Ik geef aan dat dit niet het geval is bij meer dan 50 munten en dat de klant of mij de tijd geeft om andere klanten te helpen tussen het tellen door, of ik zeg gewoon nee. De klant kan hoog of laag springen, maar de wet staat in dat voorbeeld aan mijn kant.
53o schreef:Alfatrion, voor zover ik begrijp, mogen algemene voorwaarden/voorwaarden op factuur etc nooit nadelig zijn voor de klant tov de wet.
Je handelt hiermee niet in het nadeel ten opzichte van de wet. Je mag producten zonder handelsgarantie bieden. En als de koper een beroep doet op de wettelijke garantie dan zit hij met de bewijslast. Deze is de eerste zes maanden een stuk lichter. Als jij drie jaar handelsgarantie bied dan kun je afspreken dat deze bij herstel of vervanging doorloopt, zonder dat dit als nadelig ten opzichte van de wet kan worden beschouwd. Deze handelgarantie kunnen wel als voordelig ten opzichte van de wet blijven beschouwen. Zeker als je tenminste zes maanden aanbied na reparatie of vervanging.
Overigens klopt het niet helemaal. Een groot deel van de wet bestaat uit regelend recht en daarvan mag je van afwijken in het nadeel van de klant.
53o schreef:Om het even in perspectief te zetten, een klant wil een laptop kopen met een zak kleingeld terwijl het erg druk is in de winkel en de klant geeft aan dat het een geldig betaalmiddel is. Ik geef aan dat dit niet het geval is bij meer dan 50 munten (...)
Ik weet dat iemand in Amerika een parkeerboete heeft betaald met stuivers. Daar moest dit aanvaard worden. Hier hoeft dat niet omdat er geen wettelijke plicht bestaat tot het aannemen van wettelijke betaalmiddelen.
