Beste mensen,
Ik ben een beetje in dubio over waar ik onderstaand verhaal zou moeten plaatsen. Want hoewel het een letselschade vraag betreft, is het misschien nog wel meer een medische vraag. Hierbij dan toch het verhaal:
In mei j.l. werd mijn partner 's nachts wakker en constateerde zij dat ze totaal verlamd in bed lag. Zelfs praten lukte niet. Na enkele minuten kwamen haar motorische functies terug en heeft ze zelf de lokale huisartsenpost gebeld. Op dat moment was er eigenlijk niets meer met haar aan de hand. Tijdens het telefonisch consult heeft ze aangegeven dat ze, naast de verlamming, al enkele dagen hoofdpijn te hebben. Daarnaast meldde ze 's middags en 's avond een wat doof gevoel in haar rechter arm te hebben gehad i.c.m. wat motorische probleempjes.
De telefoniste constateerde hyperventilatie, wat op zich niet vreemd is na zo'n gebeurtenis, maar ging aan de andere feiten min of meer voorbij. De telefoniste heeft ook niet met een arts overlegd. De telefoniste gaf aan geen alarmerende zaken te horen en mijn partner kreeg het advies om in een zakje te gaan ademen wanneer de klachten nogmaals zouden optreden en ze zou gewoon weer moeten proberen om te gaan slapen. Enigszins gerustgesteld en er vanuit gaande dat men bij de huisartsenpost weet waar ze het over hebben, zijn we weer naar bed gegaan.
3,5 uur later maakte ze me in paniek wakker. Haar rechterarm schudde enorm en ze maakte een harde vuist die ze niet kon openen. Direct heb ik opnieuw de huisartsenpost gebeld, en ten tijde van het telefoongesprek kreeg ze een hevig epileptisch insult waarbij ze bewusteloos raakte en de ademhaling stopte. De ambulance werd gestuurd, en ze belandde op de Spoedeisende Hulp. Na een aantal scans bleek ze een cerebrale sinustrombose (bloedprop in een groot bloedvat van de hersenen) te hebben, waarna een beroerte is opgetreden. Vervolgens belandde ze op de zogenaamde Stroke Unit. Hier ging het uiteindelijke helemaal mis, waardoor ze in levensgevaar naar de Intensive Care is vervoerd. De toegediende anti-stolling heeft een hersenbloeding verergerd of misschien zelfs veroorzaakt (dit is niet helemaal duidelijk).
Na vijf maanden opname in een revalidatiecentrum en inmiddels twee maanden poliklinische revalidatie staan de zaken er zo voor:
- Lopen binnenshuis is met moeite mogelijk. De verwachting is dat ze voor grotere afstanden afhankelijk zal blijven van een scootmobiel.
- De rechterarm heeft vrijwel geen functie. Buigen en aanspannen lukt, maar dan schiet hij direct in een spasme waardoor strekken en loslaten niet meer lukt.
- Concentratieproblemen en behoorlijke vermoeidheid. Men schat dat ze 3 a 4 uur per dag belast kan worden.
- Spraakproblemen. Struikelt over woorden en de articulatie laat in het geval van vermoeidheid te wensen over.
- Onder behandeling van psycholoog en psychiater vanwege het verlies van vertrouwen in het eigen lichaam (enorm angstig voor herhaling). Tevens enorm argwanend richting medici, a.g.v. de verkeerd gestelde diagnose door de huisartsenpost.
Behoorlijk heftige gevolgen, met name als je bedenkt dat dit om een 28-jarige vrouw gaat die nog een heel leven voor zich heeft.
De grote vraag die bij ons speelt is: Wat nu als de huisartsenpost wél adequaat had gereageerd? In dat geval had het ziekenhuis 3,5 uur eerder met de behandeling kunnen starten. Men zegt dat elke seconde telt in het geval van een beroerte, maar zou het hersenletsel daadwerkelijk van mindere aard geweest kunnen zijn?
| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
[ archief ] Huisarts herkende beroerte niet
Huisarts herkende beroerte niet
Laatst gewijzigd door Mvrie op 21 dec 2012 17:40, 1 keer totaal gewijzigd.
-
VioletPrue
- Berichten: 3574
- Lid geworden op: 03 mar 2009 15:37
Re: Huisarts herkende beroerte niet
Die vraag moet u aan een arts stellen.
Die kunnen wij leken hier met geen mogenlijkheid beantwoorden.
Ik wens u, maar vooral uw partner heel veel sterkte.
Die kunnen wij leken hier met geen mogenlijkheid beantwoorden.
Ik wens u, maar vooral uw partner heel veel sterkte.
Re: Huisarts herkende beroerte niet
Dankuwel.VioletPrue schreef:Die vraag moet u aan een arts stellen.
Die kunnen wij leken hier met geen mogenlijkheid beantwoorden.
Ik wens u, maar vooral uw partner heel veel sterkte.
Het probleem is dat geen enkele arts hier een harde uitspraak over wil doen. Ditzelfde geldt voor de aanleiding van de sinustrombose, wat hoogstwaarschijnlijk een bepaalde vorm van anticonceptie is geweest. Deze anticonceptie is onlangs in het nieuws gekomen vanwege het veel hogere trombose risico dat het met zich meebrengt t.o.v. de normale "pil", maar de artsen geven enkel aan dat ze het onderzoek kennen en dat het hen heeft verbaasd.
Door het verhaal hier te plaatsen hoop ik een arts/specialist te bereiken die hier wel een oordeel over durft te vellen (al dan niet anoniem).
Re: Huisarts herkende beroerte niet
Ik ben geen arts maar heb voor 12 jaar terug zelf een beroerte gehad.
Recht helemaal verlamd, ik zei de eerste dagen alleen maar ja terwijl ik in gedachte hele verhalen vertelde, 3 weken ziekenhuis, daarna 6 maanden revalidatie. 4 maanden intern en vervolgens 3x per week met een taxi naar het centrum.
Voor zover ik weet telt iedere seconde maar het ligt er ook aan WAAR men een prop of bloeding heeft gehad.
En hoe je met je revalidatie omgaat.
Ik zelf heb in het militair revalidatiecentrum in Doorn gezeten en die mensen hebben wat mij betreft wonderen verricht!
Ik ging er in een rolstoel, met verlamming in en ik ben er lopend weer uitgekomen.
Ik denk ook niet dat een huisartsenpost aangepakt kan worden, wie verwacht er bij een 28 jarige een beroerte??
Ik was 29 toen ik hem kreeg en ben pas na 7 uur gevonden.............
Heel veel sterkte met de verwerking van het gebeuren.
Ik heb veel gehad aan de patientenvereniging Samen Verder.
Recht helemaal verlamd, ik zei de eerste dagen alleen maar ja terwijl ik in gedachte hele verhalen vertelde, 3 weken ziekenhuis, daarna 6 maanden revalidatie. 4 maanden intern en vervolgens 3x per week met een taxi naar het centrum.
Voor zover ik weet telt iedere seconde maar het ligt er ook aan WAAR men een prop of bloeding heeft gehad.
En hoe je met je revalidatie omgaat.
Ik zelf heb in het militair revalidatiecentrum in Doorn gezeten en die mensen hebben wat mij betreft wonderen verricht!
Ik ging er in een rolstoel, met verlamming in en ik ben er lopend weer uitgekomen.
Ik denk ook niet dat een huisartsenpost aangepakt kan worden, wie verwacht er bij een 28 jarige een beroerte??
Ik was 29 toen ik hem kreeg en ben pas na 7 uur gevonden.............
Heel veel sterkte met de verwerking van het gebeuren.
Ik heb veel gehad aan de patientenvereniging Samen Verder.
Laatst gewijzigd door anita1971 op 21 dec 2012 17:33, 1 keer totaal gewijzigd.
-
VioletPrue
- Berichten: 3574
- Lid geworden op: 03 mar 2009 15:37
Re: Huisarts herkende beroerte niet
Aan een anonieme mening heeft u niets, als dit een rechtszaak of bemiddeling wordt, moet een specialist met naam en toenaam verklaren dat er 100% zeker erger voorkomen had kunnen worden.
En er zal echt geen arts zijn die dat gaat verklaren.
Dit is een zaak die diep, dieptragisch is, maar achteraf kan met niet met zekerheid vaststellen wat er gebeurd zou zin als ...... (vul maar in).
Dat is koffiedik kijken.
Nogmaals, zeer triest voor u en uw partner, maar deze zaak is niet zwart/wit maar heel erg grijs en ik zie dit als hele, dikke, vette pech.
Samenloop van omstandigheden en hoe zwaar ook, dit wordt een kwestie van accepteren.
Gaat, zeker gezien de jonge leeftijd van uw partner, denk ik jaren duren, maar ik denk niet dat deze zaak (makkelijk) gewonnen kan worden.
En er zal echt geen arts zijn die dat gaat verklaren.
Dit is een zaak die diep, dieptragisch is, maar achteraf kan met niet met zekerheid vaststellen wat er gebeurd zou zin als ...... (vul maar in).
Dat is koffiedik kijken.
Nogmaals, zeer triest voor u en uw partner, maar deze zaak is niet zwart/wit maar heel erg grijs en ik zie dit als hele, dikke, vette pech.
Samenloop van omstandigheden en hoe zwaar ook, dit wordt een kwestie van accepteren.
Gaat, zeker gezien de jonge leeftijd van uw partner, denk ik jaren duren, maar ik denk niet dat deze zaak (makkelijk) gewonnen kan worden.
Re: Huisarts herkende beroerte niet
Wat nu "Huisarts herkende beroerte niet" 
Ze heeft helemaal geen huisarts gesproken.
Ze heeft helemaal geen huisarts gesproken.
Re: Huisarts herkende beroerte niet
Hai,
ik ben geen arts maar verpleegkundige. Ik wil hier dus niet op de stoel van de arts gaan zitten want dat kan natuurlijk niet, maar toch wil ik hier iets over melden:
Als ik het goed begrijp:
Eerder: motorische problemen, doof gevoel, hoofdpijn
Die nacht: verlamming die snel overging nadat ze wakker geworden was.
Later die nacht: cerebrale sinustrombose
Het is een beetje afhankelijk van de leeftijd en overige problemen van deze persoon, maar de diagnose hyperventilatie klinkt heel logisch op basis van de symptomen van eerder en toen er naar de post gebeld was.
Het punt is, als jullie naar de huisartsenpost waren gegaan hadden die het volgende gedaan (alweer afhankelijk van wat de patient al eerder had) geken naar uiterlijke symptomen (die waren er niet) vervolgens hartslag gemeten (die zou waarschijnlijk normaal zijn geweest) bloeddruk gemeten (die was waarschijnlijk op dat moment ook normaal of licht verhoogd wat niet abnormaal is by hyperventilatie)
Dan was je dus naar huis gestuurd met de diagnose hyperventilatie. Als er nou echt een slimmerik had gezeten had deze misschien nog wel een potientele diagnose TIA gesteld, dan was je naar huis gestuurd met de melding je een (of twee) dagen later te melden in het ziekenhuis, om even je bloed te laten controleren. (een TIA geeft geen blijvende rest verschijnselen en er is eigenlijk niets wat je op dat moment voor iemand kan doen)
Natuurlijk, als iemand haar toen doorhad gestuurd voor een scan was het meteen opgespoord, maar er was geen reden om door te sturen voor een scan (met de symptomen die je beschrijft)
Als je dit aanhangig maakt bij een tuchtcommisie of een klachten commisie zal er gezegd worden dat de huisartsenpost wel adequaat gehandeld heeft. Zij hebben inderdaad een in ontwikkeling zijnde trombose gemist maar er was geen duidelijke indicatie dat dat aan de hand was. Zij hadden volgens protocol geen reden om direct door te sturen.
Heel kort door de bocht: er is geen reden om iemand een scan te geven als die hoofdpijn heeft en verlammingsverschijnselen bij het wakker worden die vanzelf na korte tijd weggaan. Dat is hetzelfde als iemand een biopsie geven om op kanker te testen als je door een mug gestoken bent.
Ik zeg dit niet om jullie belachelijk te maken, helemaal niet want het is vreselijk wat er gebeurd is, en natuurlijk zijn jullie heel boos maar ik zou geen energie steken in er een zaak van te maken want die zaak ga je verliezen. (is mijn mening) Ik denk dat elke verpleegkundige of arts als die eerlijk was je dit zou vertellen (en een fatsoenlijke letselschade advocaat ook) En dan kun je beter je energie steken in iets wat je wel helpt.
Een paar opties die zouden kunnen helpen (zelf kijken of jullie dat willen, en wellicht al gedaan hebben):
1. Als het je helpt kun je wel een gesprek aanvragen met de huisartsen post (dat kun je via de klachten commissie) om je boosheid neer te leggen. Daar win je niets mee, maar misschien helpt dat in het process van hiermee om te gaan.
2. Eis dat je doorverwezen wordt naar een goede neuroloog om goed te laten vaststellen (en dat is in dit soort gevallen altijd een beetje moeilijk maar toch) wat je de komende jaren mag verwachten in termen van moeheid, spraak, en motorische beheersing
3. Er zijn op dit moment hele goede resultaten voor nieuwe therapieen met het herstellen van spraak, kijk dus even of je wellicht naar een academisch ziekenhuis bij jou in de buurt kunt waar ze dit doen.
4. Accepteer niet dat een revalidatie arts zegt dat je uitbehandeld bent, vaak heb je zeker 2 jaar na een trombose nog kans op herstel (hoewel langzamer dan in het begin)
5. Laat een ergotherapeute bij je thuis komen
6. Je zegt dat er een psycholoog en een psychiater is, als je je daar fijn bij voelt: prima, maar als dat niet zo is, probeer er een te vinden via een revalidatie centrum, die zijn veel meer gespecialiseerd in de problematiek.
7. Je zegt dat de angst op herhalen groot is, en dat is natuurlijk begrijpelijk. Maar vraag een gesprek aan waarin een specialist haar rustig uit kan leggen hoe groot die kans is en wat er gedaan wordt om herhaling te voorkomen. Vaak werkt het om het op die manier rationeel te beredeneren en neemt dat een deel van de angst weg.
Zorg dat je alle gesprekken opneemt dan kan zij alles later nog eens rustig naluisteren (zeker als concentreren moeilijk is) Ik snap wel dat jij haar wilt helpen maar het is belangrijk voor mensen omzelf ook regie te hebben en dus constant aan jou te moeten vragen "wat zei de dokter ook al weer" is niet fijn.
Heel veel sterkte, succes, wijsheid en vooral goede moed gewenst
Isabel
ik ben geen arts maar verpleegkundige. Ik wil hier dus niet op de stoel van de arts gaan zitten want dat kan natuurlijk niet, maar toch wil ik hier iets over melden:
Als ik het goed begrijp:
Eerder: motorische problemen, doof gevoel, hoofdpijn
Die nacht: verlamming die snel overging nadat ze wakker geworden was.
Later die nacht: cerebrale sinustrombose
Het is een beetje afhankelijk van de leeftijd en overige problemen van deze persoon, maar de diagnose hyperventilatie klinkt heel logisch op basis van de symptomen van eerder en toen er naar de post gebeld was.
Het punt is, als jullie naar de huisartsenpost waren gegaan hadden die het volgende gedaan (alweer afhankelijk van wat de patient al eerder had) geken naar uiterlijke symptomen (die waren er niet) vervolgens hartslag gemeten (die zou waarschijnlijk normaal zijn geweest) bloeddruk gemeten (die was waarschijnlijk op dat moment ook normaal of licht verhoogd wat niet abnormaal is by hyperventilatie)
Dan was je dus naar huis gestuurd met de diagnose hyperventilatie. Als er nou echt een slimmerik had gezeten had deze misschien nog wel een potientele diagnose TIA gesteld, dan was je naar huis gestuurd met de melding je een (of twee) dagen later te melden in het ziekenhuis, om even je bloed te laten controleren. (een TIA geeft geen blijvende rest verschijnselen en er is eigenlijk niets wat je op dat moment voor iemand kan doen)
Natuurlijk, als iemand haar toen doorhad gestuurd voor een scan was het meteen opgespoord, maar er was geen reden om door te sturen voor een scan (met de symptomen die je beschrijft)
Als je dit aanhangig maakt bij een tuchtcommisie of een klachten commisie zal er gezegd worden dat de huisartsenpost wel adequaat gehandeld heeft. Zij hebben inderdaad een in ontwikkeling zijnde trombose gemist maar er was geen duidelijke indicatie dat dat aan de hand was. Zij hadden volgens protocol geen reden om direct door te sturen.
Heel kort door de bocht: er is geen reden om iemand een scan te geven als die hoofdpijn heeft en verlammingsverschijnselen bij het wakker worden die vanzelf na korte tijd weggaan. Dat is hetzelfde als iemand een biopsie geven om op kanker te testen als je door een mug gestoken bent.
Ik zeg dit niet om jullie belachelijk te maken, helemaal niet want het is vreselijk wat er gebeurd is, en natuurlijk zijn jullie heel boos maar ik zou geen energie steken in er een zaak van te maken want die zaak ga je verliezen. (is mijn mening) Ik denk dat elke verpleegkundige of arts als die eerlijk was je dit zou vertellen (en een fatsoenlijke letselschade advocaat ook) En dan kun je beter je energie steken in iets wat je wel helpt.
Een paar opties die zouden kunnen helpen (zelf kijken of jullie dat willen, en wellicht al gedaan hebben):
1. Als het je helpt kun je wel een gesprek aanvragen met de huisartsen post (dat kun je via de klachten commissie) om je boosheid neer te leggen. Daar win je niets mee, maar misschien helpt dat in het process van hiermee om te gaan.
2. Eis dat je doorverwezen wordt naar een goede neuroloog om goed te laten vaststellen (en dat is in dit soort gevallen altijd een beetje moeilijk maar toch) wat je de komende jaren mag verwachten in termen van moeheid, spraak, en motorische beheersing
3. Er zijn op dit moment hele goede resultaten voor nieuwe therapieen met het herstellen van spraak, kijk dus even of je wellicht naar een academisch ziekenhuis bij jou in de buurt kunt waar ze dit doen.
4. Accepteer niet dat een revalidatie arts zegt dat je uitbehandeld bent, vaak heb je zeker 2 jaar na een trombose nog kans op herstel (hoewel langzamer dan in het begin)
5. Laat een ergotherapeute bij je thuis komen
6. Je zegt dat er een psycholoog en een psychiater is, als je je daar fijn bij voelt: prima, maar als dat niet zo is, probeer er een te vinden via een revalidatie centrum, die zijn veel meer gespecialiseerd in de problematiek.
7. Je zegt dat de angst op herhalen groot is, en dat is natuurlijk begrijpelijk. Maar vraag een gesprek aan waarin een specialist haar rustig uit kan leggen hoe groot die kans is en wat er gedaan wordt om herhaling te voorkomen. Vaak werkt het om het op die manier rationeel te beredeneren en neemt dat een deel van de angst weg.
Zorg dat je alle gesprekken opneemt dan kan zij alles later nog eens rustig naluisteren (zeker als concentreren moeilijk is) Ik snap wel dat jij haar wilt helpen maar het is belangrijk voor mensen omzelf ook regie te hebben en dus constant aan jou te moeten vragen "wat zei de dokter ook al weer" is niet fijn.
Heel veel sterkte, succes, wijsheid en vooral goede moed gewenst
Isabel
Re: Huisarts herkende beroerte niet
bijna alle orale anticonceptive brengen een hoger risico op trombose met zich mee, sommige inderdaad meer dan andere. Dit is al heel lang bekend en dat is de reden dat mensen met al een verhoogd risico op trombose ze niet mogen gebruiken. Voor de rest wordt het gewoon voorgeschreven en staat het in de bijsluiter. Daar heb je nu natuurlijk helemaal niets aan, maar het is wel bekend dat dit zo is (volgens mij echt al een jaar of 20)Deze anticonceptie is onlangs in het nieuws gekomen vanwege het veel hogere trombose risico dat het met zich meebrengt t.o.v. de normale "pil", maar de artsen geven enkel aan dat ze het onderzoek kennen en dat het hen heeft verbaasd.
Daarnaast is het punt natuurlijk ook dat nooit meer na te gaan is of het wel door de pil kwam, dat kun je simpelweg niet onderzoeken. Let overigens wel op: als je 1 keer trombose hebt gehad mag je niet meer aan de orale anticonceptiva. Dus zoek hier een andere manier voor.
isabel
Re: Huisarts herkende beroerte niet
ik ken er eentje die 100% gegarandeerd is tegen zwangerschap en geen risico op tromboseIsabel1 schreef:
bijna alle orale anticonceptive brengen een hoger risico op trombose met zich mee,
Re: Huisarts herkende beroerte niet
Je kunt je in jouw geval beter onthouden van geslachtsgemeenschap.
Re: Huisarts herkende beroerte niet
hoezo? ken je mn vrouw? haha
Re: Huisarts herkende beroerte niet
@kokka, welke dan? want ik ken geen orale anticoncpetiva die zo werken.
@sjoegel: dat lijkt me nou geen goed advies. Alle aspecten van lichamelijke en geestelijke gezondheid moeten na een beroerte opgebouwd worden en tegen een 28e jarige zeggen dat zij beter geen geslachtsgemeenschap kan hebben is een beetje uit de tijd (zeg maar het victoriaanse tijdperk) seksuele gezondheid hoort er ook bij, zowel fysiek als emotioneel. Op dit moment is dat sowieso maatschappelijk een zwaar ondergewaardeerd punt bij vrouwen. Zou je eens tegen elke man met hoge bloeddruk moeten zeggen: nee meneer, mag niet meer.
Dat nu een zwangerschap misschien geen goed idee is ben ik natuurlijk helemaal met je eens (als je dat bedoelde) maar dat kan ook op andere wijze voorkomen worden dan orale anticonceptiva.
Daarnaast, veel vrouwen gebruiken orale anticonceptiva om andere redenen dan het voorkomen van zwangerschap, meestal om een cyclus te reguleren, overgangsverschijnselen te verminderen of menstruatie klachten tegen te gaan.
isabel
@sjoegel: dat lijkt me nou geen goed advies. Alle aspecten van lichamelijke en geestelijke gezondheid moeten na een beroerte opgebouwd worden en tegen een 28e jarige zeggen dat zij beter geen geslachtsgemeenschap kan hebben is een beetje uit de tijd (zeg maar het victoriaanse tijdperk) seksuele gezondheid hoort er ook bij, zowel fysiek als emotioneel. Op dit moment is dat sowieso maatschappelijk een zwaar ondergewaardeerd punt bij vrouwen. Zou je eens tegen elke man met hoge bloeddruk moeten zeggen: nee meneer, mag niet meer.
Dat nu een zwangerschap misschien geen goed idee is ben ik natuurlijk helemaal met je eens (als je dat bedoelde) maar dat kan ook op andere wijze voorkomen worden dan orale anticonceptiva.
Daarnaast, veel vrouwen gebruiken orale anticonceptiva om andere redenen dan het voorkomen van zwangerschap, meestal om een cyclus te reguleren, overgangsverschijnselen te verminderen of menstruatie klachten tegen te gaan.
isabel
Re: Huisarts herkende beroerte niet
ehh volgens mij zit ik serieus te reageren op een grapje...... sorry. Duurde effe voor het kwartje viel.
beroepsdeformatie.
Isabel
beroepsdeformatie.
Isabel
Re: Huisarts herkende beroerte niet
Isabel1 schreef:ehh volgens mij zit ik serieus te reageren op een grapje...... sorry. Duurde effe voor het kwartje viel.
beroepsdeformatie.
Isabel
Re: Huisarts herkende beroerte niet
[quote][/quote]
DE les die hieruit geleerd kan worden: In geval van neurlogische uitvalsverschijnselen 112 bellen.
Better be safe than sorry. En ff googlen op sinustrombose.
DE les die hieruit geleerd kan worden: In geval van neurlogische uitvalsverschijnselen 112 bellen.
Better be safe than sorry. En ff googlen op sinustrombose.
Re: Huisarts herkende beroerte niet
@hanz, dat had in dit geval niet veel zin: als je 112 belt en zegt dat je net toen je wakker werd je niet kon bewegen maar dat het nu prima is dan zegt 112: ga maar naar de huisartsenpost.
Hoe erg dit geval ook is, ik denk echt dat 112 je niet had kunnen helpen, iem and die op het moment zelf eigenlijk nergens meer last van heeft: daar ga je geen ambulance voor sturen. Sowieso wordt er voorzichtig omgegaan met een ambulance en een 28e jarige die paniek heeft als ze wakker wordt, tja daar komen ze niet voor. (natuurlijk doet dit geen afbreuk aan het feit dat er bij ts wel degelijk iets aan de hand was)
isabel
Hoe erg dit geval ook is, ik denk echt dat 112 je niet had kunnen helpen, iem and die op het moment zelf eigenlijk nergens meer last van heeft: daar ga je geen ambulance voor sturen. Sowieso wordt er voorzichtig omgegaan met een ambulance en een 28e jarige die paniek heeft als ze wakker wordt, tja daar komen ze niet voor. (natuurlijk doet dit geen afbreuk aan het feit dat er bij ts wel degelijk iets aan de hand was)
isabel
