[ archief ] WAZO versus AWBZ

[Ictinus]

De Wet Arbeid en Zorg (WAZO) regelt welke rechten en plichten je als werknemer hebt met betrekking tot verlof. Het uitgangspunt van de WAZO is: arbeid gaat voor zorg. Oftewel, de arbeidsverplichting is groter dan de zorgverplichting.

Het vreemde is nu echter dat in de AWBZ (Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten) dit omgedraaid wordt. Bij die wet gaat de zorg vóór de arbeid en gaat dus de zorgverplichting vóór de arbeidsverplichting! De AWBZ regelt bijvoorbeeld zaken als het krijgen van thuiszorg, wijkverpleging e.d. Voor meer informatie over het bereik van de AWBZ: http://www.zorgbeleid.com/mod_awbz_functies.html.

Wat betekent dit effectief?

Welnu, als in een gezin met kinderen één van de partners ziek wordt (chronisch of niet, dat maakt geen verschil) dan wordt er vanuit gegaan dat de andere partner zijn/haar taken overneemt. Dit wordt de mantelzorg genoemd. Het gezin komt dus niet in aanmerking voor welke hulp dan ook vallend onder de AWBZ. Oftewel, je redt je eigen kont maar!

Als de niet-zieke partner de kostwinner voor het gezin is, is dit geen reden om alsnog hulp te verlenen.

Ik citeer:
De leefeenheid van waaruit een beroep op de AWBZ gedaan wordt, blijft altijd primair verantwoordelijk voor het functioneren van het huishouden. Van huisgenoten wordt verwacht dat zij bij uitval van een van de leden van die leefeenheid streven naar een herverdeling van de huishoudelijke taken.
Geen rekening... wordt gehouden met de inkomenswerving, noch de hoogte daarvan.

Als één van beide partners dermate ziek is dat hij/of zij nauwelijks nog deel uitmaakt van het gezin, betekent dit dat de partner ALLES moet overnemen. Hoe hij/zij dit doet, en of het zelfs maar mogelijk is, is niet iets waar rekening mee gehouden wordt. Dit geldt ook voor chronisch zieken!
In het geval van de kostwinner is het argument: "mijn partner heeft dermate veel zorg nodig dat ik niet veel ruimte heb om geld te verdienen" niet valide. Dat regel je maar met je werkgever, of je wordt huisman, maar het feit dat je GEEN geld kunt verdienen is GEEN reden om je hulp te verlenen.
Stel je hebt een chronisch zieke partner, hoeveel werkgevers denken dan met je mee? Ik denk dat je er gevoegelijk van uit kunt gaan dat de kans op het verlies van je baan vrij groot is. Met alle ellende vandien.
Mensen met een eigen bedrijfje kunnen het al helemaal vergeten, want als je dan niet werkt, komt er ook niks binnen.

Wat ik nu absoluut niet begrijp is dat binnen één rechtsstelsel twee wetten elkaar kunnen tegenspreken. Want als in de ene wet arbeid voor zorg gaat, hoe kun je dan verdedigen dat in een andere wet dat genegeerd kan worden en zelfs het tegenovergestelde als wet aangenomen is.
En dan heb ik het nog niet eens over de redelijke onrechtvaardigheid in deze, en dan met name naar chronisch zieken toe. Zo iemand had ook liever aambeien gehad als hij/zij de keuze gehad zou hebben.

Overigens schijnt het dat er gesproken wordt om het begrip mantelzorg breder te gaan definiëren; het uitgangspunt wordt dan dat niet alleen partners en kinderen verplicht zijn mantelzorg te verlenen, doch ook familie in de tweede lijn en mogelijk de sociale omgeving. Kun je je een beetje voorstellen wat er gebeurt als die niet mee willen werken?

Ictinus

[Ictinus]

wow, niemand een mening hierover?

valt me tegen .... had meer input verwacht....

Ict