[ archief ] Geen HDTV, recht tot ontbinding van koop?

[ikbenik]

Als ik iets perongeluk kapot maak, dan hoort de winkelier dat toch gratis te repareren of te vervangen?
Volgens het consumentenrecht heb ik daar toch recht op?
Ik heb toch twee jaar volledige garantie op!

Ik zei dit spottend.
Maar dit zijn wel de dingen die de aanhangers van de consumentenrechtenorganisaties roepen.
Volstrekt kolder natuurlijk.
De consument heeft wel meer rechten gekregen.
Sommige consumenten denken nu dat zij het voor het zeggen hebben.
Dat zij de garantieperiodes bepalen, dat zij de specificaties van de producten bepalen. En ze zeggen ook dat volgens het consumentenrecht dat zij altijd gelijk hebben.
Wat dus niet zo is.

Bewijslast ligt eerste 6 maanden bij winkelier daarna bij de consument.

Volgens de wet is dit zo.
Volgens de consumentenrechtenorganisaties moet de winkelier ten aller tijden met het bewijslast komen.

Nogmaals:
De garantieperiodes, de producteigenschappen, de productverwachting worden bepaald door de winkelier en de fabrikant en door niemand anders.
Dus niet door de consumentenrechtenorganisaties, de consumentenbond, de rechters en ook niet door de geschillencommissies.
De reden hiervan is dat in de wet geregeld is dat de fabrikanten en de winkeliers dit bepalen.
Laatst heeft een rechter bepaald dat een CRT-monitor een verwachte levensduur van 8 jaar heeft.
Sorry, volgens de wet bepalen de fabrikanten en de winkeliers deze periodes. En die bedragen gewoon 3 jaar.
Dus die beslissing van de rechter mag ik negeren.
Want ik moet me aan de wet houden, maar de rechter ook.
En de wet heeft nogmaals bepaald dat alleen de de fabrikanten en de winkeliers deze periodes bepalen.

Wet is wet!!!!

[SimonleBon]

Maar nog even @ikbenik:

Als er iemand bij jou een PC'tje komt kopen, dan vraag jij toch wat ze ermee willen doen zodat je ze een passende configuratie kunt bieden?
En dan zul jij toch goed adviseren in besturingssysteem en applicaties, of ben je een dozenschuiver?
Als iemand zegt ik wil een PC om nette brieven mee te schrijven. Vraag je toch een beetje door. Als blijkt de klant niet eens van het bestaan van word op de hoogte is en denkt dat een computer een uitgebreid soort typmachine is. (ze zijn niet stom, maar nog digibeet), wat doe je dan? ( Eerlijk advies: koop maar geen computer, je weet nog niet wat je je op e hals haalt)
Overigens is dat nog maar een heel klein deel van de bevolking.
Daarom denk ik dat de vergelijking met de HDTV-affaire stukloopt omdat HDTV (nog) niet zo ingeburgerd is als de PC.
Ik weet dat inmiddels 61,5 % van de huishoudens in Nederland een breedbandinternet aansluiting hebben, en meer dan 80% een PC in huis, dus de PC-penetratie in de Nederlandse huishoudens ligt hoog. In 2005 zijn er 'slechts' 150.000 HDTV's verkocht. Dit zij de feiten waarop ik dus denk dat je kunt aannemen dat er veel meer bekendheid is met de PC dan met HDTV. Als verkoper moet je toch de kennis van de klant in kunnen schatten door middel van het verkoopgesprek.

<ff arrogante mode>Anders zou het zijn als ik, die al vanaf de ZX81 / Timex/ DAI/ met microcomputers bezig is, zelf diverse interfaces heb ontworpen en gebouwd, heb geparticipeerd aan de automatisering van enkele grote industriele processen en je na enkele woorden al weet dat je niet met een nono te maken hebt, kom binnenstappen. Ik weet al exact welke onderdelen ik nodig heb en vraag hooguit naar ervaringen met/specifieke eigenschappen van bepaalde componenten. Ik weet wat ik nodig heb en wil alleen specifiek advies of kom alleen maar iets kopen. </ff arrogante mode>

Nu ik hier toch bezig ben:
@Dutch_com_freak
Excuses dat je mijn verhaal als kat ziet, niet mijn bedoeling. Het ligt aan de door mij gekozen bewoording. Maar nu weet je hoe het voelt als je voor stom wordt uitgemaakt terwijl je het niet bent. Laat ik duidelijk zijn: Ik vind je niet dom. Als ik het zo terulees is het idd te katterig.

Niet dat ik me aangesproken voelde als de 'stomme'. tis makkelijker om mensen proberen af te zeuren of als dom te bestempelen ipv hun verhaal te proberen weerleggen of ze tot een ander inzicht te laten komen. En de mensen gewoon in hun waarde te laten; dom gedrag vind ik roepen dat iemand dom, alleen omdat de betreffende persoon niet op de hoogte is van bepaalde zaken (bijv. techniek of communicatie). En het gaat mij niet om gelijk hebben, maar om te kijken hoe dit geval juridisch nu werkelijk in elkaar steekt. En dat is me nu echt wel duidelijk. Er worden steeds meer bijzaken aangedikt en uitgemolken terwijl ze niet van belang zijn.


Ook al is IN DIT GEVAL de kabelexploitant technisch gezien de schuldige, in de koopovereenkomst speelt hij geen rol (hoewel sommige dat denken). Die is aangegaan tussen koper en verkoper en de bijzondere voorwaarde is het wk in HD. De verkoper wist op het moment van koop dat het niet zeker was dat het wk in HD te zien zou zijn, en niet alleen al door de berichten in media. De koper wist dit niet en kon dit redelijkerwijs niet weten. Niets meer niets minder. Anders zou het zijn als de verkoper de koper geinformeerd had.

Nu kan men met andere voorbeelden als vergelijking aankomen, maar die zijn niet exact gelijk aan dit geval. Daarom ook de alien in het bakker broodje kaas verhaal, de meeste mensen kennen de voorwaarden/parameters voor een broodje kaas en weten (nog) niets van HDTV behalve dan dat de beeldkwaliteit beter is. Anders gezegd: de alien weet net zoveel van de benodigdheden een broodje kaas als dat de meeste mensen van HDTV weten. Hij gaat op het advies van de bakker af en neemt aan dat hij een compleet product krijgt. Dat hij dit broodje zelf moet opeten is hem duidelijk, hij heeft al eerder gegeten. Dat je een (kabel)aansluiting moet hebben om tv te kunnen kijken weten de meeste mensen, maar dat je een box (decoder/ontvanger) nodig hebt, niet.

Nog ff over het bier:
Vraag jij eens rond aan mensen op straat hoe je een HDTV aansluit en daarna hoe je een perfect biertje tapt... Wel rekening houdend met het feit dat een perfect biertje tappen een kunst is.
Waarbij krijg je de meeste goede antwoorden, denk je?

Dat kunstje (perfect biertje tappen) moet je leren en jouw onkunde is de factor voor het mislukken van het perfecte biertje, niet het glas. Als je het eenmaal geleerd hebt kun je in die glazen het perfecte biertje tappen.
Maar ja ik ben volgens jou natuurlijk degene die overal een draai aan geeft om toch gelijk te krijgen......Je hebt gelijk!!
En ja ik denk dat je heus wel een perfect biertje kan tappen, zelf in minder geschikte glazen.

Maare met al dat verduidelijken van mijn visie heb ik dorst gekregen.....biertjuh??
PROOST

[ikbenik]

Ook al is IN DIT GEVAL de kabelexploitant technisch gezien de schuldige, in de koopovereenkomst speelt hij geen rol (hoewel sommige dat denken). Die is aangegaan tussen koper en verkoper en de bijzondere voorwaarde is het wk in HD. De verkoper wist op het moment van koop dat het niet zeker was dat het wk in HD te zien zou zijn, en niet alleen al door de berichten in media. De koper wist dit niet en kon dit redelijkerwijs niet weten. Niets meer niets minder. Anders zou het zijn als de verkoper de koper geinformeerd had.

Als de winkelier het totaal pakket heeft aangeboden, dan heb je gelijk.
Maar als de winkelier je alleen de tv verkocht heeft, dan weer niet.

Ik ben blij dat je dit aankaart, want over computers is er de nodige verwarring.

Ik stel inderdaad de computers zelf samen. En ik bouw ze ook zelf.
Dus wat Dell, Medion, HP, Acer, enz, enz allemaal doen, dat doe ik dus ook.
Op de computers die ik lever zit een garantie van 2 jaar.
De garantieperiodes die op de losse onderdelen zitten, gelden dan niet.
Want ÌK ben de fabrikant van de computer. Dus je hebt dan niets met de bepalingen van de fabrikant te maken.
voorbeeld:
Op een harde schijf zit 3 jaar fabrieksgarantie. Als ik die schijf bij mij in de computer doe, dan vervalt die 3 jaar en dan zijn de garantieperiodes van kracht die ik op de computers geef. In dit geval 2 jaar.
Dus dan heb je maar 2 jaar garantie en niet 3 jaar.

Maar dan beginnen sommige consumenten te piepen! Want ze hebben 3 jaar fabrieksgarantie en geen 2 jaar.
Niet dus. Want je bent met mij de koop aangegaan en niet met de fabrikant.
Als de consument eerst naar de fabrikant van het onderdeel gaat en de garantie wordt afgewezen, dan hoeven ze bij mij niet meer te komen. Omdat ten eerste de klanten met mij de koop is aangegaan en ten tweede kan ik dan niets meer doen!

Ontopic:
De winkelier biedt een pakket aan en is daar volledig verantwoordelijk voor. Dat die winkelier dit pakket aangeboden heeft, vind ik nogal onverantwoord en stom.

[ikbenik]

Als er iemand bij jou een PC'tje komt kopen, dan vraag jij toch wat ze ermee willen doen zodat je ze een passende configuratie kunt bieden?
En dan zul jij toch goed adviseren in besturingssysteem en applicaties, of ben je een dozenschuiver?
Als iemand zegt ik wil een PC om nette brieven mee te schrijven. Vraag je toch een beetje door. Als blijkt de klant niet eens van het bestaan van word op de hoogte is en denkt dat een computer een uitgebreid soort typmachine is. (ze zijn niet stom, maar nog digibeet), wat doe je dan? ( Eerlijk advies: koop maar geen computer, je weet nog niet wat je je op e hals haalt)

Een tijdje terug vroeg iemand mij of ik hem uit kon leggen hoe je een MP3 speler moet gebruiken. En dan vooral hoe je de muziek erop zet.
Ik er naar toe. Ik begin die mensen heel duidelijk uit te leggen hoe het allemaal werkte.
Op een gegeven moment zei ik: Time-out! Dit werkt niet.
Met het uitleggen van de MP3 speler zijn we bij stap 75 en jullie zijn bij stap 7. Leer eerst eens met de computer overweg te gaan en als jullie dan de computer onder de knie hebben, dan kom ik terug.
De vrouw des huizes begon behoorlijk te protesteren.
"We kunnen onze dochter toch niet teleurstellen! Ik ga vannavond proberen om er muziek op te zetten (jaja, iemand die behoorlijk digibeet is).

Sommige mensen willen iets, maar willen het niet leren. Maar ze willen het gelijk kunnen. Dat kan dus niet.
Soms moet je negatief advies aan de mensen geven.
Mensen denken soms te gemakkelijk over een aantal zaken.
Als ik van te voren weet dat de mensen niet met de spullen overweg kunnen en het zal uitdraaien op een teleurstelling na de koop, dan zeg ik:
"Ik wil u dit product best verkopen, maar gezien de situatie lijkt het me niet verstandig om het te doen."

[SimonleBon]

En zo hoort het de beste opmerking die je kunt geven!! Ook negatief advies durven geven, daar schort het bij de dozenschuivers gewoon aan.

En ik zou misschien gezegd hebben: Je dochter zal het wél kunnen.

Dat verhaal komt mij overigens heel bekend voor (aan de telefoon iemand uitleggen hoe hij een foto kan verkleinen, die hij ergens gedownload heeft, niet weet waar hij hem op heeft geslagen, etc etc..Je kent het denk ik wel:"Neeeeeeeeeee RECHTS klikken zei ik". 3 uur bezig voor een handeling van 1 minuut).

[ikbenik]

En ik zou misschien gezegd hebben: Je dochter zal het wél kunnen.

Dat ging een beetje moeilijk!

De familie had de computer iets meer dan 9 maanden.
De dochter en de moeder hebben allebei twee linkse handen qua computer. Digibeten dus.
De vader wist wel een beetje van een computer af, maar dit ging hem de pet te boven.
Vandaar dat zij mijn hulp ingeroepen hadden.
Toen ik ging uitleggen, was de dochter snel verdwenen, de moeder even later ook. Dus bleef ik achter met de vader.

Och ja, de MP3 speler had de dochter van haar ouders gekregen!

Totale desinteresse, maar de muziek moest wel op de MP3 speler gezet worden!

[SimonleBon]

Maar de het kan moeilijk zijn iemands kunnen in te schatten.

Maar een CRT 3 jaar???

De garantieperiodes, de producteigenschappen, de productverwachting worden bepaald door de winkelier en de fabrikant en door niemand anders.

Van een CRT monitor van bijvoorbeeld Eizo of Viewsonic mag ik toch wel minimaal 5 jaar probleemloos functioneren verwachten?

Of wordt volgens jou redenatie tegenwoordig alle electronica voor 1 of 2 jaar (garantieduur) gebruik gefabriceerd?
Wat ik helaas eigenlijk steeds meer zie.

Dat consumenten zich soms meer rechten toebedelen dan werkelijk zo is is waar. MAAR dit geldt net zo goed voor de winkelier, die eigenlijk in de slechtst mogelijke positie zit. (tussen twee vuren)

De fabrikanten zijn in mijn ogen de oorzaak van de garantieproblematiek. Als je een produkt produceert dat normaal gesproken 8 jaar probleemloos functioneert, moet je niet moeilijk gaan doen over producten die het bij NORMAAL gebruik (en dus niet door fout of excessief gebruik) na 3 jaar defect zijn gegaan. Dat is wat de wet volgens mij beoogt.

Natuurlijk bepaalt de fabrikant de levensduur van een product door de toegepaste materialen/constructie. Ook de specificaties van het produkt bepaalt de fabrikant. Het zou wel aan te bevelen zijn dat de fabrikanten aangeven wat de redelijk te verwachten levensduur (in tijd of aantal maal) van zijn produkt is. In bijvoorbeeld 2/3 van die periode heb je dan recht op garantie (=kosteloos herstel). Met kosteloos moet de fabrikant gedurende die periode dus ook geen kosten in rekening brengen bij de winkelier. Dan weet iedereen waar hij aan toe is, en hoeven we niet moeilijk te doen.

FYI ik heb nog niet zo lang geleden een NEC multisync 3 uit eind 80-er jaren weggedaan die nog steeds functioneerde, ook nog een Iiyama visionmaster uit 1993 staan, Een Philips 21BA (21"CRT)uit 1995. Ze functioneren nog allemaal, dus die 3 jaar voor een CRT klopt volgens mij echt niet.

Dan de produkteigenschappen:

De consument kan natuurlijk standaardeigenschappen verwachten, daar is geen discussie over nodig. Een naaimachine moet kunnen naaien en een nietmachine niet, etc....

De consument moet imo duidelijk zijn wat zijn verwachtingen zijn van het produkt tijdens de koop en niet achteraf. Ook de verkoper kan met enkele vragen de verwachting peilen. Als deze verwachtingen niet kloppen met de eigenschappen van het produkt moet de verkoper hierop wijzen. Lijkt me logisch om discussies achteraf te voorkomen.

Als hij niet weet of het produkt in een bepaalde situatie niet gebruikt kan worden moet hij ook gewoon zeggen dat hij het niet weet en geen verzinsel uitkramen en dus valse voorlichting geven (gebeurt veel bij jong personeel van megastores, bouwmarkten etc.).

En de consument heeft het niet voor het zeggen, maar ook de winkelier niet. In de wet is bepaald wie gelijk heeft en wie niet. De rechter toetst de situatie en doet uitspraak.

Maar als ik bij jou een HP printer uit het middensegment koop, hoe lang moet-ie dan volgens jouw meegaan? En volgens de fabrikant?
En uit het onderste segment?

Mijn ervaring: onderste segment 15 maanden, middensegment 24 maanden. HP is ook een van de stugste fabrikanten die ik ken. Blij dat ik allang bij Digital (DEC) weg ben.
En wat doe je als hij in maand 23 de geest geeft? (wat bij HP niet ongebruikelijk is)

En nu hetzelfde verhaal bij een Xerox printer.

Maar als een rechter heeft bepaald dat een CRT een verwachte levensduur van 8 jaar heeft en jij zegt 3 jaar wie zal er dan gelijk hebben vraag ik me werkelijk af? Alleen een andere rechter zou hier een zinnige uitspraak over kunnen doen.

Toch kan ik het natuurlijk niet nalaten hier mijn eigengereide mening over te spuien:
Ik vind het prima dat winkeliers en fabrikanten de te verwachten levensduur van produkten bepalen, maar dan moeten ze wel zo consequent zijn om dit op de produkten/in productspecificatie te zetten (of op de kassabon).

Wat nu gebeurt is het volgende: je kunt garantie BIJKOPEN, maw voor het recht dat je als consument (blijkt uit diverse jurispredentie) hebt, mag je betalen.

tis hartstikke krom, want je koopt de garantie dat een produkt een langere periode goed functioneert. Technisch is er geen verschil <edit>met het produkt zonder extra gekochte garantie </edit>, dus als je een beetje nadenkt kun je verwachten dat de tijd van het minimale functioneren van het produkt gelijkstaat aan de langst mogelijke periode dat je garantie kunt bijkopen.

Dus in dit soort gevallen vragen wat de te verwachten levensduur is, op de bon (laten)schrijven met de naam van de verkoper erbij. Klinkt lullig, maar ik vind toch dat je wel iets mag verwachten.
Mocht de verkoper niet meer werkzaam zijn in de winkel maakt dit niets uit. Zijn uitlatingen zijn bindend.

Soms is het echter wel verstandig om garantie bij te kopen, want de winkelier kan zich dan niet langer beroepen op bewijslast en je hebt dus geen discussie meer. En om nou voor een produkt van 80 Euro of minder naar de rechter te stappen schiet niet op.

[SimonleBon]

Maar als minimale computerkennis vind ik kopieren van bestanden een vereiste.

Een digibeet is in sommige opzichten nog erger dan een analfabeet. Ik ben nu ook voorbij het punt mensen thuis te helpen op computergebied. Ik stel nog wel af en toe een computertje samen, installeer Suse en WinXP (legaal oem) erop, maak een image, zet deze op DVD en op een aparte partitie, geef ook nog een knoppix en Hiren's bootcd mee. en daar moeten ze het maar mee doen. Als ze een (hardware) probleem hebben wil ik ze nog wel helpen, en ze kunnen me alles vragen op usenet, hardware, satelliet gebied, maar geen vragen over MS produkten en alleen als het mij uitkomt.

Als totaalleverancier kun je niet zomaar zeggen : "En nu opzouten, ik heb nog meer te doen", als particulier wel.

[ikbenik]

De fabrikanten zijn in mijn ogen de oorzaak van de garantieproblematiek. Als je een produkt produceert dat normaal gesproken 8 jaar probleemloos functioneert, moet je niet moeilijk gaan doen over producten die het bij NORMAAL gebruik (en dus niet door fout of excessief gebruik) na 3 jaar defect zijn gegaan. Dat is wat de wet volgens mij beoogt.

Wat dat betreft ben ik het helemaal met je eens.
Waar het fout gaat is inderdaad dat de winkelier tussen twee vuren zit.
Aan de ene kant de consument, die betere en langere levensduur verwacht.
Wat dat betreft ben ik het wel met de consumenten eens. Begrijp me niet verkeerd.
Maar aan de andere kant staat de fabrikant. Die houdt de periodes echt belachelijk laag.
En de overige tijd mag de winkelier voor zijn rekening nemen.
En dat is iets waar ik het niet mee eens ben.
De winkelier is maar een tussenpersoon. Dus de problemen moeten dan voor rekening fabrikant komen, en niet voor de winkelier.

In beginsel is daar de wet ook op bedacht. Alleen de uitwerking deugt niet.

voorbeeld:
De meeste consumenten zijn van mening dat een CRT-monitor een levensduur van 8 jaar moet hebben. Dat eisen zij ook.
Aan de andere kant heb je de stugge fabrikant. Die zegt 3 jaar.
Dus de overige 5 jaar mag de winkelier voor zijn rekening nemen, terwijl dit niet moet. De wet geeft de winkelier hierin wel gelijk, maar er zijn (tot in tegenstelling tot de consument) geen regels voor.
Dus in theorie zou de winkelier deze kosten kunnen verhalen op de fabrikant, maar in de praktijk kan hij barsten.

Vergeet niet dat grijsgoed in 3 jaar is afgeschreven.
Nu kun jij wel vinden dat een printer langer mee moet gaan, maar de afschrijfperiode zegt niets over de verwachte levensduur.
Dit zijn twee hele verschillende dingen.
De verwachte levensduur van een CRT-monitor is nu op 8 jaar gesteld. Maar de monitor is in 3 jaar afgeschreven.
Dus aan afgeschreven producten gaan we geen gratis reparatie toepassen. Want het toestel is afgeschreven.
Nu kun je daar als consument niet mee eens zijn, maar het is toch echt zo.

[ikbenik]

Maar als een rechter heeft bepaald dat een CRT een verwachte levensduur van 8 jaar heeft en jij zegt 3 jaar wie zal er dan gelijk hebben vraag ik me werkelijk af? Alleen een andere rechter zou hier een zinnige uitspraak over kunnen doen.

Het probleem is dat een monitor in 3 jaar is afgeschreven.
En afgeschreven producten worden niet gratis gerepareerd.

Dus de rechter kan wel van oordeel zijn dat een monitor een verwachte levensduur van 8 jaar hebben, maar de monitor na 3 jaar afgeschreven.
Dus de monitor is na 3 jaar economisch niets meer waard, dus waarom zou ik in een monitor geld pompen, terwijl die niets meer waard is?

Dus: een monitor die afgeschreven is, wordt geen coulanceregeling toegepast en ook geen gratis reparatie.


Dit wilt dus niet zeggen dat de monitor na 3 jaar het mag begeven. Dat is iets heel anders. Maar dat bedoel ik ook niet.

[agro]

Voor die monitor houdt dat in als voorbeeld te noemen dat 3/8 deel van de reparatiekosten voor rekening van de klant komen en 5/8 deel voor rekening van de leverancier. (niet de fabrikant maar degene die de monitor heeft geleverd) of de winkelier deze kosten kan verhalen op de producent is een procedure tussen deze 2.

Ikbenik mogelijk dat je PCM (van Sonema VNU uitgevers, niet te verwarren met PCMag) eens kan kopen van juli 2006 en dan de pagina's 50 t/m 52 eens kan lezen mogelijk dat je dan tot ander inzicht komt, of je gaat natuurlijk beweren dat die er ook weer niks van weten.

[ikbenik]

Voor die monitor houdt dat in als voorbeeld te noemen dat 3/8 deel van de reparatiekosten voor rekening van de klant komen en 5/8 deel voor rekening van de leverancier. (niet de fabrikant maar degene die de monitor heeft geleverd) of de winkelier deze kosten kan verhalen op de producent is een procedure tussen deze 2.

De bedoeling van deze regelingen zijn om de fabrikant te pushen om de periodes op te schroeven.
Alleen is er geen dwangmogelijkheid. Dus de klappen die de fabrikanten zouden moeten krijgen, moeten de winkeliers nu incasseren.
Vergeet niet dat een winkelier een tussenpersoon is. Dus als de fabrikant iets verkeerd doet, dan hoeven de consument en de winkelier daar niet voor te boeten.

Het consumentenrecht is hierop ook gebasseerd. Maar ze zijn die laatste stap vergeten. Dus mag de winkelier maar proberen om de schade vergoedt te krijgen bij de fabrikant. En aangezien de winkelier hiervoor niet beschermd is, komen die schadekosten (die voor de fabrikant bestemd zijn) op het bordje van de winkelier.

Dat probeer ik steeds duidelijk te maken, maar ik krijg steeds te horen: Wet is wet!

Kan wel wezen! Maar de signalen die de winkeliers nu massaal afgeven, wordt wel eventjes genegeerd! Zij geven duidelijk aan dat dit niet zo kan. Dit heeft niets te maken met het ondernemersrisico, maar ongevraagd dat wij eventjes alle schade die de fabrikanten veroorzaken mogen vergoeden. Uit onze eigen zak betalen!
Nogmaals: de consumentenrecht omschrijft wel dat de winkelier hiervan niet de dupe hoeft te zijn! Maar hij is het wel!! Hij heeft ook geen middelen om dit vergoedt te krijgen.

Voor die monitor houdt dat in als voorbeeld te noemen dat 3/8 deel van de reparatiekosten voor rekening van de klant komen en 5/8 deel voor rekening van de leverancier. (niet de fabrikant maar degene die de monitor heeft geleverd) of de winkelier deze kosten kan verhalen op de producent is een procedure tussen deze 2.

Het lullige van het verhaal is dat ik iets moet garanderen, wat ik dus niet kan.
Ik kan niet garanderen dat een monitor 8 jaar zonder problemen werkt.
Dit heeft te maken dat electronica behoorlijk onbetrouwbaar is en ik heb geen zeggenschap over de fabrikage van de monitoren.
Als winkelier ben ik net zo overgeleverd aan de fabrikanten als jullie als consument.
De fabrikanten schermen alles heel streng af. Zij bepalen wat er gebeurd en niet ik.
Ik mag dus alleen de kosten vergoeden die ontstaan is uit schade van hun uit.

Behoorlijk krom, is het niet?

[agro]

Ikbenik koop die pcm van juli 2006 eens en lees het artikel over consumenten recht en garantie maar eens door daar wordt haarfijn uitgelegd hoe het zit.

Er is een wezenlijk verschil tussen bedrijfmatige levering en levering aan particulieren.
Ook het kopen van artikelen op afbetaling wordt hierin besproken ook dat geeft weer conequenties met betrekking tot de garantie.

En nogmaals een particuliere afnemer heeft NIETS maar dan ook helemaal NIETS te maken met de fabrikant van het geleverde maar uitsluitend met de degene waar het artikel is gekocht, er is alleen een overeenkomst tussen deze verkoper en koper, de fabrikant is geen partij hierin.

Maar als ik je verhaal zo lees kan ik me niet aan de indruk ontrekken dat je een zogenaamde dozenschuiver bent, bij welke de woorden garantie en service niet of nauwelijks in het vocabulair voorkomen.

Het lullige van het verhaal is dat ik iets moet garanderen, wat ik dus niet kan.

Je hoeft helemaal niets te garanderen, er is sprake van een te verwachten levensduur van een artikel, gaat deze eerder stuk worden de kosten naar verhouding verdeeld, dit heet ondernemersrisico, en mogelijk kan je je hiertoe verzekeren bij de importeur of fabrikant, of mogelijk een verzekeringsmaatschappij maar dat is een zaak van de wederverkoper/winkelier

[Dutch_com_freak]

Volgensmij kunnen de winkels er gewoon beter mee stoppen dat ze het lekker uitzoeken met de fabrikant die het op hun beurt waarschijnlijk ook weer opgeven en niet meer in nederland gaan verkopen omdat men hier in nederland teveel eist.

[ikbenik]

Ikbenik koop die pcm van juli 2006 eens en lees het artikel over consumenten recht en garantie maar eens door daar wordt haarfijn uitgelegd hoe het zit.

Er is een wezenlijk verschil tussen bedrijfmatige levering en levering aan particulieren.
Ook het kopen van artikelen op afbetaling wordt hierin besproken ook dat geeft weer conequenties met betrekking tot de garantie.

Het valt mij echt op dat daarin heel vaak andere dingen staan als in het wetboek.
Ook die zogenaamde bedenkperiode van 14 dagen die voor iedere winkelier zou gelden.
Dat is een verzinsel. Zoals wel meer dingen verzonnen wordt.

Ik doe precies wat de wetboeken aangeven. En moet je dan eens kijken dat ik te horen krijg dat ik geen gelijk heb.

[agro]

Tja ik zei het al die zullen er weer helemaal niks van weten, net zo min als de consumentenorganisaties, programma's als Kassa en Radar, de enige die gelijk heeft ben jij dus.

Volgens het artikel hebben ze het wetboek er bij genomen, maar mogelijk dat jij een ander wetboek hebt dan, (zelf geschreven misschien)

Ik ben in ieder geval blij dat ik niet bij je in de buurt woon en dus de kans klein zal zijn dat ik iets bij je zal kopen.

Je klanten adviseer ik alsvast een rechtsbijstandsverzekering af te sluiten die zullen ze vast nodig hebben.

[ikbenik]

En nogmaals een particuliere afnemer heeft NIETS maar dan ook helemaal NIETS te maken met de fabrikant van het geleverde maar uitsluitend met de degene waar het artikel is gekocht, er is alleen een overeenkomst tussen deze verkoper en koper, de fabrikant is geen partij hierin.

Je vergeet te melden dat die organisaties ook vermelden dat ik als winkelier de klant ook niet door mag verwijzen naar de fabrikant, want dan schuif ik mijn verantwoordelijkheid af op de fabrikant.
Dat ik de producten ook niet op mag sturen voor reparatie, omdat ik dan mijn verantwoordelijkheid afschuif.

Dit is allemaal bullsh*t!

Ik heb het al zo vaak aangegeven waarom wij als winkeliers veel contact hebben met de fabrikant.

[Dutch_com_freak]

en ik ga als winkelier echt niet in je HD-tv zitte solderen hoor

[agro]

Je vergeet te melden dat die organisaties ook vermelden dat ik als winkelier de klant ook niet door mag verwijzen naar de fabrikant

Dat mag je wel maar de klant hoeft daar geen genoegen mee te nemen, dat proberen doorsturen naar de fabrikant komt vooral bij dozenschuivers voor die zelf meestal geen enkele kennis hebben van het product wat ze verkopen, en natuurlijk mag je als iets kapot is opsturen naar de fabrikant, maar dit hoeft niet je particuliere klant te doen.

Als je de particuliere klant probeert te sturen naar de fabrikant, probeer je je verantwoordelijkheid af te schuiven, een klant hoeft daar geen genoegen mee te nemen, deze heeft bij jou gekocht en heeft uitsluitend met jou te maken en niet met de fabrikant of importeur, deze heeft met jou een overeenkomst aangegaan en niet met de fabrikant of importeur.

[ikbenik]

Dat mag je wel maar de klant hoeft daar geen genoegen mee te nemen, dat proberen doorsturen naar de fabrikant komt vooral bij dozenschuivers voor die zelf meestal geen enkele kennis hebben van het product wat ze verkopen, en natuurlijk mag je als iets kapot is opsturen naar de fabrikant, maar dit hoeft niet je particuliere klant te doen.

Dat is ook de taak van de winkelier. En als ik een klant doorverwijs naar de fabrikant, is dit in overleg met de fabrikant gegaan.
Soms kan de fabrikant net iets betere service bieden dan ik.

Als je de particuliere klant probeert te sturen naar de fabrikant, probeer je je verantwoordelijkheid af te schuiven, een klant hoeft daar geen genoegen mee te nemen, deze heeft bij jou gekocht en heeft uitsluitend met jou te maken en niet met de fabrikant of importeur, deze heeft met jou een overeenkomst aangegaan en niet met de fabrikant of importeur.

Klopt, maar zoals ik al zei gaat dit echt in samenspraak met de fabrikant.
Als ik een heel mooi voorbeeld mag geven.
Je koopt een monitor en in de garantieperiode gaat de monitor defect (kan gebeuren) dan kan ik dat zelf afhandelen.
Dan neem ik de monitor in, ik stuur hem op naar de distributeur, die stuurt hem op naar de importeur en die stuurt het vervolgens weer op naar de fabrikant.
Daar wordt de monitor nagekeken en eventueel gerepareerd. Als dat gebeurd is dan wordt het hele rijtje in tegenovergestelde richting weer afgelopen, tot de monitor weer bij mij is.
En dan zijn we 4 tot 6 weken verder.

Dus om al die lijnen te vermijden en de tijd zo kort mogelijk te houden, kan de klant zelf een afspraak met de fabrikant maken en dan komt de fabrikant de monitor bij de mensen thuis omruilen.
De tijd van het ongemak is dan ongeveer 2 tot 4 dagen.

Nu zullen een aantal mensen zeggen dat ik die monitor zelf moet repareren. Sorry, dat is onmogelijk. Ik heb niet de electrische schema's en ik kan ook niet aan die onderdelen komen.
Ik kan wel een gecertificeerde partner van een fabrikant worden, maar dan moet ik wel een paar miljoen euro omzet hebben en ik moet cursussen gaan volgen die niet goedkoop zijn.
En als ik toch zonder toestemming van de fabrikant de monitor repareer, dan vervalt de fabrieksgarantie.
Dat betekend dat ik die kosten niet vergoedt krijg en dat u als consument ook nooit geen aanspraak kan maken op de garantie.
Want dan vervalt de fabrieksgarantie.

Ik hoor al sommige zeggen dat u niets met de fabrieksgarantie te maken heeft. Dit is echter niet waar.
De wet bedoeld met de bepalingen dat de degene die het apparaat fabriceerd, dan ook alle kosten op zich krijgt. Dus de fabrikant krijgt dan alle kosten, en niet de winkelier. En zo hoort het ook.
De winkelier is, in tegenstelling wat sommige instanties ons wil laten geloven, wel degelijk wettelijk beschermd (wetboek 6).