[ archief ] Niet eens met beslissing ziekenhuis...Wat te doen ?

[kweenie]

En zou je dan ook een jaar in het ziekenhuis moeten blijven? Lijkt me niet. Doel is om zo snel mogelijk naar een plek te gaan zonder permanente medische ondersteuning. In de regel is dat dus thuis met enige aanvullende (thuis) zorg.

[witte angora]

Schouder kan zomaar een jaar fysio opleveren.

Dat klopt, ik weet van een lid van dit forum (dat overigens al een tijd niet meer gereageerd heeft) dat het zeer pijnlijk kan zijn en erg lang kan duren voor je weer wat kunt.

Maar het punt is en blijft: de zoon wil niet dat ze thuis komt, maar de zoon heeft daarin niks te willen. Het ziekenhuis geeft aan welke zorg er nodig is. En vanuit die indicatie wordt er actie ondernomen. Dat een mantelzorger misschien in de toekomst een aantal dagdelen per week papier moet gaan prikken is totaal niet relevant voor het vaststellen van die indicatie.

[ZaBo]

Denk dat hij juist heel erg begaan is met het lot van zijn moeder (normaalste zaak van de wereld) en zich juist zorgen maakt over het feit hoe het moet als hij aan het werk is (te recht trouwens)

Nergens geeft hij aan dat hij niet wil werken!!!maar zich zorgen maakt als hij er niet is (en te recht)

Zou naar een indicatie commissie gaan en zorgprofiel aanvragen dan wel her overweging zorg indicatie aanvragen

[mh73]

Iemand ooit zijn/haar schouder en arm gebroken gehad. Als ik de fraaie reacties lees niet dus.
TS zit spagaat wat betreft SOZAWE en die zijn zo flexibel als een blok beton.
ZKH is alleen bezig zo snel mogelijk iemand naar huis te schoppen.
Vraag een gesprek met de Thuiszorg of wijkverpleegkundige aan, zij kunnen heel goed inschatten welke zorg je moeder nodig heeft.
Speel dit door naar de SOZAWE en hou ze op de hoogte van alles waar u mee bezig bent.
Succes

Ik weet dat het niet helemaal vergelijkbaar is qua pijn en het plotselinge ongemak maar wanneer je 1 arm kan gebruiken ben je nou ook weer niet helemaal beperkt hoor. Mijn dochter doet al vanaf haar geboorte met 1 arm en het enige qua persoonlijke verzorging waar ze hulp bij nodig heeft is het aantrekken van haar aangepaste schoenen. Wanneer de pijn bij moeders afneemt, zal ze stukje bij beetje best wel weer het een en ander kunnen.

[kiz]

Het ziekenhuis is voornemens om het dit komende weekend nog aan te kijken en a.s. maandag kijken wat de toestand van mijn moeder is,
Vervolgens zijn zij dan van plan haar naar huis te sturen en te zorgen dat er een bed in de woonkamer komt te staan en dat ze thuiszorg krijgt die haar komt helpen met wassen en aankleden.
Ik heb vanmiddag getracht met de transferverpleegkundige die mij dit meedeelde in discussie te gaan, maar dit was tevergeefs.
Overigens vond een van de overige verpleegsters wel een vreemde gang van zaken, begreep ik uit een gesprekje wat ik later daarna met haar had.
Ik verkeerde in de veronderstelling dat mijn moeder na het ziekenhuis zou worden overgeplaatst naar een verpleeghuis of revalidatiecentrum of iets dergelijks.
Want op dit moment heeft zij dus werkelijk overal nog hulp bij nodig.

Kortom : Ik ben het dus totaal niet eens met de zienswijze van het ziekenhuis.
Uit eigen waarneming heb ik kunnen constateren dat mijn moeder op dit moment geheel niet ook maar enigszins zelfstandig zou kunnen functioneren thuis.
Als mijn bijstandsaanvraag wordt goedgekeurd, wordt ik in een participatietraject geplaatst waarin ik een halve en 2 hele dagen allerhande werkzaamheden moet gaan doen (papierprikken, schoffelen e.d.)
Dat vind ik overigens geen probleem, want dat heb ik in het verleden ook al gedaan.
Het wordt wel een probleem als ik straks weer een moeder thuis heb zitten/liggen die totaal niet zelfstandig uit de voeten kan.

Hebben ik/wij ons bij het oordeel van het ziekenhuis neer te leggen of bestaat er ergens nog een mogelijkheid om toch voor elkaar te krijgen dat mijn moeder elders geplaatst kan worden om zodoende de intensieve zorg te krijgen die zij op dit moment nog nodig heeft en die ik haar nu en in de nabije toekomst niet kan bieden ?

Reacties worden zeer op prijs gesteld.

Met vriendelijke groet,

Mike

Na het weekend is er - waarschijnlijk - medisch gezien geen reden meer om je moeder in het ziekenhuis te houden. Dat is het enige criterium dat het ziekenhuis mag hanteren.
Voor de thuissituatie geldt de situatie van het moment van ontslag uit het ziekenhuis. Aangezien jij (nog) geen verplichtingen hebt gaat men er vanuit dat jij voor het huishouden kan zorgen. Voor persoonlijke verzorging (wassen, aankleden etc.) kan dan thuiszorg worden ingeschakeld, en als er een bed in de huiskamer wordt geplaatst hoeft je moeder de trap niet op en af.
Dat is dus wat op dit moment geregeld moet worden, de transferverpleegkundige uit het ziekenhuis kan je daarbij helpen (o.a. het regelen van de benodigde indicatie voor zorg).

Op het moment dat de situatie wijzigt (jij wordt in een participatietraject geplaatst en bent daardoor vaker van huis) kan met de thuiszorg worden bekeken of er extra zorg thuis nodig is. De thuiszorg kan je helpen bij het aanvragen van een indicatie voor extra/andere thuiszorg.

Eventueel is het mogelijk je moeder te laten herstellen in een zorghotel. Daar moet ze dan wel (aanvullend) voor verzekerd zijn, en meestal geldt er ook een (pittige) eigen bijdrage.

Wat achtergrond informatie over zorg na ziekenhuisopname vind je hier: https://www.jeroenboschziekenhuis.nl/we ... opname.pdf

[stofzuigertje]

Tijdens het papier prikken is er meer thuiszorg nodig.....
Als je dit melde bestaat de kans dat ze onderling regelen dat je vrijgesteld word van dit papierprik werk en haar enkele maanden mag verzorgen voor
revalidatie.

De Thuiszorg en gemeente moeten het onderling even regelen en verder geen probleem.
Wel is er een kans op traplift of huis aanpassen want trap lopen word moeilijker.
Volgens de wet WMO moet zij dan een aantal jaren voor deze traplift een bijdrage betalen.

Maar ze houden rekening met haar inkomen.

Veel succes met hulp aan je moeder en niet iedereen is hier negatief....

[artilux]

Zo lang je niet aan het werk gaat,is het toch harstikke fijn om je moeder te verzorgen.
Ze nam jouw toch ook in huis,zonder te morren.
Zou zeggen steek de handen uit de mouwen,en maak er voor je moeder een fijne tijd van.

[Julie4444]

Iemand ooit zijn/haar schouder en arm gebroken gehad. Als ik de fraaie reacties lees niet dus.
TS zit spagaat wat betreft SOZAWE en die zijn zo flexibel als een blok beton.
ZKH is alleen bezig zo snel mogelijk iemand naar huis te schoppen.
Vraag een gesprek met de Thuiszorg of wijkverpleegkundige aan, zij kunnen heel goed inschatten welke zorg je moeder nodig heeft.
Speel dit door naar de SOZAWE en hou ze op de hoogte van alles waar u mee bezig bent.
Succes

En waarom zou het ziekenhuis verplicht iemand een bed moeten geven zonder medische noodzaak? Ik heb eens een flinke inwendigeontsteking in mijn schouder gehad en was dus ook "invalide", maar dat wil niet zeggen dat je ineens in het ziekenhuis moet gaan logeren.

Het is volledig terecht dat men haar naar huis stuurt. De functie van een ziekenhuis is mensen behandelen, niet genezende mensen voorzien van een thuis met roomservice.

TS zet zichzelf op de stoel van doktor, terwijl meneer werkeloos is en dus duidelijk geen expertise heeft, en het klinkt inderdaad alsof hij zijn moeder wil afschepen of iets dergelijks. Hij loopt veel te hard van stapel.

TS kan blij zijn dat hij bij zijn moeder inwoont en zo veel vrije tijd heeft om haar te voorzien van liefde en zorg.

[Nijogeth]

Julie, niet zo hard van stapel lopen. Ik heb het idee dat TS het gewoon goed bedoeld heeft. Ik zou me ook zorgen maken, maar een rationele benadering mag wel duidelijk maken dat thuiszorg voldoende is.

De moeder van TS heeft nog 1 arm vrij, ze kan dus de deur open doen voor thuiszorg, wanneer TS niet thuis is. Ze kan drinken inschenken als ze dorst heeft en eten als ze honger heeft. Tuurlijk is ze beperkt, maar 1 hand is vrij voor de belangrijke dingen, voor de rest is dan thuiszorg. Ze hoeft ook de trap niet op als het bed beneden staat.

[Julie4444]

Julie, niet zo hard van stapel lopen. Ik heb het idee dat TS het gewoon goed bedoeld heeft. Ik zou me ook zorgen maken, maar een rationele benadering mag wel duidelijk maken dat thuiszorg voldoende is.

De moeder van TS heeft nog 1 arm vrij, ze kan dus de deur open doen voor thuiszorg, wanneer TS niet thuis is. Ze kan drinken inschenken als ze dorst heeft en eten als ze honger heeft. Tuurlijk is ze beperkt, maar 1 hand is vrij voor de belangrijke dingen, voor de rest is dan thuiszorg. Ze hoeft ook de trap niet op als het bed beneden staat.

Dat bedoel ik dus.

[Leo The Emperor]

.

[besseldekker]

Inderdaad getuigen veel van de reacties van bitter weinig inlevingsvermogen — ontkenningen ten spijt.

Als we nu eens onze oordelen buiten beschouwing laten, dan komen we bij de status van mantelzorg. Hierin ligt misschien de oplossing (dat ben ik met een vorige commentator eens). Het schijnt dat de Participatiewet inderdaad ook mantelzorg erkent als een vorm van participatie. Hierover zult u waarschijnlijk wel met de gemeente in overleg moeten.

Mijn idee zou zijn: doe dat zo snel mogelijk, om twee redenen — u hebt dan nog wat tijd om tot een oplossing te komen, en ten tweede, hoe eerder u dit aanpakt, des te minder zorgen u zich maakt. Niets is zo demoraliserend als inactief te moeten afwachten op wat er gaat gebeuren. Neem uw lot, voor zover mogelijk, in eigen hand, dat zal u opluchten.

Ik wens u veel succes, en vooral uw moeder veel beterschap.

[Annemieke67]

De transfer verpleegkundige zal zeker zorg dragen voor de persoonlijke verzorging van je moeder. Het huishouden komt waarschijnlijk op joiw schouders terecht. Daarnaast heb je neem ik aan contact met een werkcoach tegen de tijd dat het papier prikken aan de orde komt, of nu al en kun je je verhaal met hem/haar delen. Zij kijken dan of dit echt zo is en krijg je zeer waarschijnlijk uitstel van het papier prikken en de sollicitatie training enz. Neem contact op met de afdeling wmo van je gemeente om daar te vragen of er nog meerr hulp zou kunnen komen voor je moeder als je alsnog moet gaan papier prikken, kans is groot dat tegen die tijd de verzorging van je moeder meer uren toebedeeld krijgt. Maar voor nu heb je zeer waarschijnlijk geen andere keus, vooral omdat je in hetzelfde huis woont en er blijkbaar geen sprake van intensieve revalidatie is. Mijn moeder woont tegenover ons, ben zelf gehandicapt en ook bij haar kwam na ziekenhuisopname alleen maar thuiszorg voor haar en moesten wij de rest doen. Dit dankzij alle nieuwe regels.