Weg met de Duisenberg regeling
Geplaatst: 29 okt 2005 16:52
WAO' er geeft strijd tegen Dexia niet op
’Weg met de Duisenberg-regeling’
Door RIK ELFRINK
Eindhovens Dagblad 29 oktober 2005
Zaterdag 29 oktober 2005 - Wie denkt dat Dexia door de bemiddeling van wijlen Wim Duisenberg stilaan af is van de problemen rondom aandelenlease, heeft het mis. Nog altijd is de bank verwikkeld in honderden procedures met ontevreden beleggers. Een van de leasebeleggers die niet toehapte op het ’Duisenberg-aanbod’ van de bank is Koos van Gemert (57) uit Gemert. Vijf jaar geleden waande hij zich nog bijna miljonair, nu zit hij te kijken met een schuld van tienduizenden euro’s.
De eettafel bij de familie Van Gemert is bezaaid met klappers over Legio-Lease, het door Dexia gekochte bedrijf. Winstverdriedubbelaars, de RendementRoulette, het KortingKado: je kunt het zo gek niet bedenken of Koos van Gemert heeft er wel een contract voor afgesloten. In totaal heeft hij vanaf 1996 bijna dertig overeenkomsten met Dexia gesloten.
Van Gemert vindt het onbestaanbaar dat het hem werd toegestaan zoveel risico te nemen. „Toen de koersen van aandelen twee jaar geleden op het dieptepunt waren, was mijn schuld aan Dexia meer dan honderdduizend euro. Belachelijk natuurlijk: ik ben niet kredietwaardig en heb geen kennis van effecten. Ik zou niet weten hoeveel schuld ik nu nog heb.”
Waarom stak hij zichzelf dan toch in dat avontuur? Dexia stelt zich bijvoorbeeld op het standpunt dat Van Gemert zelf voorzichtiger had moeten zijn. „De bank heeft ons er met telefoontjes en pakken post gewoon ingeluisd”, stelt hij onomwonden. „In eerste instantie hadden we winst. Op een gegeven moment hadden we op papier een bezit van 650.000 gulden (bijna 300.000 euro). Dat was een fijn gevoel. Je begint te dromen dat je je zoon en dochter een fijne toekomst kunt geven. Daarom zijn we op een gegeven moment vol doorgegaan met het afsluiten van contracten.”
Na de piek van de effectenbeurzen in de zomer van 2000 gooiden forse koersdalingen roet in het eten van Van Gemert. Anno 2005 zit hij met een schuld van tienduizenden euro’s. „Bijna wekelijks worden we belaagd door incassobureaus om bedragen te betalen die veel hoger zijn dan ons maandinkomen van 1250 euro. Ik heb zelf een WAO-uitkering van 850 euro, mijn vrouw krijgt er nog 400 euro bij. Ze heeft haar baan verloren door een reorganisatie en krijgt gelukkig een beetje WW. Ik zit al bijna dertig jaar in de WAO met een dubbele hernia.”
Al die financiële problemen: kwesite van eigen schuld, dikke bult? Van Gemert vindt van niet. „Ik heb altijd gedacht dat ik aan het sparen was. Met verlies heb ik geen rekening gehouden. Dat stond ook niet in de brochures. Die lieten allemaal voorbeelden zien waarbij je met 250 gulden (113 euro) inleg ruim 700.000 gulden (ongeveer 320.000 euro) kon verdienen.” Zijn vrouw Dora (45) valt Van Gemert bij. „We zijn verblind door dollartekens. Maar uiteindelijk hebben we er alleen maar ellende aan overgehouden.” Die overstijgt het financiële vlak.
„Ja, we gaan uit elkaar”, zegt Koos van Gemert. „Door alle spanningen over geld was het voor ons niet meer te doen om ons huwelijk overeind te houden.” Voor de familie Van Gemert gloort niettemin licht aan het einde van de tunnel. Onlangs deed de kantonrechter in Helmond uitspraak in een zaak over één van hun leasecontracten. De zaak werd gewonnen: op het contract staat maar één handtekening. Dexia verzuimde toestemming te vragen aan de huwelijkspartner van Koos van Gemert. Volgens de rechter was dat wettelijk verplicht en moet Dexia daarom geld terugbetalen aan de familie Van Gemert. „Op geen van de door ons afgesloten contracten staat een handtekening van ons allebei”, vertelt Koos van Gemert. „Daarom willen we van Dexia alles terug: alle ingelegde bedragen. Een restschuld betalen we al helemaal niet. Wij zien niets in die Duisenberg-regeling. Die houdt in dat we maar een gedeelte van ons geld terugkrijgen.”
Volgens Dexia speelt de familie Van Gemert een gevaarlijk spel. „Wij betreuren dat het zover is gekomen, laat dat helder zijn. Ook is het een a-typische kwestie”, meent woordvoerder Steven Gelder. „Toch is het een verhaal dat nuance behoeft. Koos van Gemert heeft tegen ons gezegd dat hij al wat beleggingservaring had, voordat hij begon met leasebeleggen. Bovendien had hij zelf voorzichtiger moeten zijn. Hij heeft er bewust voor gekozen om zoveel contracten af te sluiten. In eerste instantie haalde hij daarmee winst. Op dat moment hoorde je hem niet. Nu wel. Het initiatief tot contracten is bovendien van hem uitgegaan en niet van ons.”
Volgens Gelder kan Van Gemert zijn hand overspelen met zijn opstelling. „Kennelijk gaat hij ervan uit dat doorprocederen een spel zonder nieten is. Dat is absoluut niet zeker. Het is niet zo dat je als belegger de Duisenberg-regeling al op zak hebt en dan nog kunt doorprocederen om misschien meer te krijgen. Accepteer je de regeling niet, dan loop je de kans om niets terug te krijgen.”
Copyright © 2005 Eindhovens Dagblad - alle rechten voorbehouden
’Weg met de Duisenberg-regeling’
Door RIK ELFRINK
Eindhovens Dagblad 29 oktober 2005
Zaterdag 29 oktober 2005 - Wie denkt dat Dexia door de bemiddeling van wijlen Wim Duisenberg stilaan af is van de problemen rondom aandelenlease, heeft het mis. Nog altijd is de bank verwikkeld in honderden procedures met ontevreden beleggers. Een van de leasebeleggers die niet toehapte op het ’Duisenberg-aanbod’ van de bank is Koos van Gemert (57) uit Gemert. Vijf jaar geleden waande hij zich nog bijna miljonair, nu zit hij te kijken met een schuld van tienduizenden euro’s.
De eettafel bij de familie Van Gemert is bezaaid met klappers over Legio-Lease, het door Dexia gekochte bedrijf. Winstverdriedubbelaars, de RendementRoulette, het KortingKado: je kunt het zo gek niet bedenken of Koos van Gemert heeft er wel een contract voor afgesloten. In totaal heeft hij vanaf 1996 bijna dertig overeenkomsten met Dexia gesloten.
Van Gemert vindt het onbestaanbaar dat het hem werd toegestaan zoveel risico te nemen. „Toen de koersen van aandelen twee jaar geleden op het dieptepunt waren, was mijn schuld aan Dexia meer dan honderdduizend euro. Belachelijk natuurlijk: ik ben niet kredietwaardig en heb geen kennis van effecten. Ik zou niet weten hoeveel schuld ik nu nog heb.”
Waarom stak hij zichzelf dan toch in dat avontuur? Dexia stelt zich bijvoorbeeld op het standpunt dat Van Gemert zelf voorzichtiger had moeten zijn. „De bank heeft ons er met telefoontjes en pakken post gewoon ingeluisd”, stelt hij onomwonden. „In eerste instantie hadden we winst. Op een gegeven moment hadden we op papier een bezit van 650.000 gulden (bijna 300.000 euro). Dat was een fijn gevoel. Je begint te dromen dat je je zoon en dochter een fijne toekomst kunt geven. Daarom zijn we op een gegeven moment vol doorgegaan met het afsluiten van contracten.”
Na de piek van de effectenbeurzen in de zomer van 2000 gooiden forse koersdalingen roet in het eten van Van Gemert. Anno 2005 zit hij met een schuld van tienduizenden euro’s. „Bijna wekelijks worden we belaagd door incassobureaus om bedragen te betalen die veel hoger zijn dan ons maandinkomen van 1250 euro. Ik heb zelf een WAO-uitkering van 850 euro, mijn vrouw krijgt er nog 400 euro bij. Ze heeft haar baan verloren door een reorganisatie en krijgt gelukkig een beetje WW. Ik zit al bijna dertig jaar in de WAO met een dubbele hernia.”
Al die financiële problemen: kwesite van eigen schuld, dikke bult? Van Gemert vindt van niet. „Ik heb altijd gedacht dat ik aan het sparen was. Met verlies heb ik geen rekening gehouden. Dat stond ook niet in de brochures. Die lieten allemaal voorbeelden zien waarbij je met 250 gulden (113 euro) inleg ruim 700.000 gulden (ongeveer 320.000 euro) kon verdienen.” Zijn vrouw Dora (45) valt Van Gemert bij. „We zijn verblind door dollartekens. Maar uiteindelijk hebben we er alleen maar ellende aan overgehouden.” Die overstijgt het financiële vlak.
„Ja, we gaan uit elkaar”, zegt Koos van Gemert. „Door alle spanningen over geld was het voor ons niet meer te doen om ons huwelijk overeind te houden.” Voor de familie Van Gemert gloort niettemin licht aan het einde van de tunnel. Onlangs deed de kantonrechter in Helmond uitspraak in een zaak over één van hun leasecontracten. De zaak werd gewonnen: op het contract staat maar één handtekening. Dexia verzuimde toestemming te vragen aan de huwelijkspartner van Koos van Gemert. Volgens de rechter was dat wettelijk verplicht en moet Dexia daarom geld terugbetalen aan de familie Van Gemert. „Op geen van de door ons afgesloten contracten staat een handtekening van ons allebei”, vertelt Koos van Gemert. „Daarom willen we van Dexia alles terug: alle ingelegde bedragen. Een restschuld betalen we al helemaal niet. Wij zien niets in die Duisenberg-regeling. Die houdt in dat we maar een gedeelte van ons geld terugkrijgen.”
Volgens Dexia speelt de familie Van Gemert een gevaarlijk spel. „Wij betreuren dat het zover is gekomen, laat dat helder zijn. Ook is het een a-typische kwestie”, meent woordvoerder Steven Gelder. „Toch is het een verhaal dat nuance behoeft. Koos van Gemert heeft tegen ons gezegd dat hij al wat beleggingservaring had, voordat hij begon met leasebeleggen. Bovendien had hij zelf voorzichtiger moeten zijn. Hij heeft er bewust voor gekozen om zoveel contracten af te sluiten. In eerste instantie haalde hij daarmee winst. Op dat moment hoorde je hem niet. Nu wel. Het initiatief tot contracten is bovendien van hem uitgegaan en niet van ons.”
Volgens Gelder kan Van Gemert zijn hand overspelen met zijn opstelling. „Kennelijk gaat hij ervan uit dat doorprocederen een spel zonder nieten is. Dat is absoluut niet zeker. Het is niet zo dat je als belegger de Duisenberg-regeling al op zak hebt en dan nog kunt doorprocederen om misschien meer te krijgen. Accepteer je de regeling niet, dan loop je de kans om niets terug te krijgen.”
Copyright © 2005 Eindhovens Dagblad - alle rechten voorbehouden
