Ik was een paar jaar terug in Cuba, en mijn voorstel komt niet eens in de buurt van hoe het daar gaat. Tot recent waren alle koeien staatsbezit, en op basis van de beginletter van je achternaam, moest je op een bepaalde dag je telefoonrekening cash komen betalen. Die dag stond je dan niet met je voedselbonnen in de rij voor brood of suiker. Voor internettoegang moest je eerst toestemming vragen aan de overheid, en er waren tot voor kort 2 valuta. Eentje voor het gepeupel (peso), en eentje gekoppeld aan de dollar voor toeristen. (convertible peso) Gidsen en kamermeisjes, die fooien in die laatste variant kregen, vormden de rijkere middenklasse. Onze gids was een betere natuurkundige, wat zijn universitaire opleiding van hem maakte, dan gids, maar hij verdiende 3x zoveel als gids. Dát was pas belachelijk.juliomariner schreef: ↑18 mar 2022 12:43gelukkig leven we niet in Cuba. Ik vind dit dus dan ook een belachelijk voorstelsjohie schreef: ↑18 mar 2022 08:26
en 50% van de winst van verkoop van een 2e of 3e pand, of welke zakelijke transactie van een woonhuis, moet gestort worden in een centraal duurzaamheidsfonds.
Waar het mij om gaat, is dat er door een grote groep mensen (vastgoed) waarde wordt gecreëerd, zonder daar iets voor te doen. Dié groep profiteert van de vastgoedschaarste op meerdere manieren, ten eerste door simpelweg te blijven wonen in een koophuis. Zelfreflecterend. wij potten 10% per jaar aan waarde extra op, enkel door het huis in bezit te hebben. Daar zit geen enkele positive prikkel in, om zeg iets te verduurzamen. Huren volgen de huizenprijzen, en zijn dientengevolge voor verhuurders, de bezitters van dat enorm in waarde stijgende vastgoed, ook erg lekker renderend. Als je zeg de overwaarde/winst voor 50% in moet leveren bij verkoop. haal je de perverse beleggingsprikkel wat uit die verstoorde markt. Als je dat iets uitbreidt en zeg 30% heft als het verkochte huis energielabel "C" heeft, 15% voor "B" en 0% voor "A", dan prikkel je die bezitters, om wat te doen met die verkregen waarde.
