Moneyman schreef: ↑12 aug 2022 09:01
Wat is jouw praktijkervaring hierbij?
Vroeger was het altijd ontslag op staande voet en in het geval van een rechtszaak geen ontslagvergoeding. De omslag is gekomen met de transitievergoeding.
Tegenwoordig wordt er alles aan gedaan om alles in stilte, buiten elke vorm van publiciteit af te handelen en is het een reeks dilemma's afvinken.
Voorbeeld commerciële functie. Ontsla je een alcoholverslaafde verkoper, dan ben je ook klanten kwijt, maar verkopers zijn nodig om de omzet binnen te halen en dan is de vraag of het verlies van iemand opweegt tegen het verlies aan omzet (en winst).
Bij productie zijn de bijkomende kosten doorslaggevend. Sommige bedrijfsongevallen genereren zulke kosten, dat de winst van vijf jaar verdampt en het is heel erg zuur, als achteraf, via omwegen, duidelijk wordt, dat het niet aan het bedrijf lag, maar aan het drugsgebruik onder het personeel.
Dit soort ervaringen laten sporen na bij DGA's, directies, managers en daarna wordt er alles aan gedaan om herhaling te voorkomen. Bedrijfsreglementen aanscherpen, drugsgebruik expliciet benoemen in de arbeidsovereenkomsten, dat soort dingen.
Als iemand alsnog wordt betrapt op drugsgebruik (komt in het algemeen via collega's boven water), dan is het een regulier ontslag zonder rechtsgang, omdat alle posities duidelijk zijn. Waar het kan, wordt het ontslag zo gedraaid, dat er nog recht op WW is.
Bij rechtszaken is de verstoorde arbeidsrelatie altijd het eerste argument, omdat rechters daarin meegaan en dan kan de rest van het dossier onder tafel blijven.
Voor mijzelf: mijn opdracht is om het beste uit de mensen te halen en zo iemand begeleiden is vaak genoeg zeker de moeite waard, beter dan op een gegeven moment een rouwkaart met uitnodiging voor de crematie / begrafenis te krijgen.
witte angora schreef: ↑10 aug 2022 19:06
En dan alle import door de eeuwen heen in de grotere steden, iets wat je in kleine dorpen niet of nauwelijks had... Vlamingen, Duitsers, Fransen, Noren, Denen, Engelsen, Joden, Zwitsers, Spanjaarden, Italianen, Roma, het is eeuwenlang allemaal hierheen gekomen. Ze hebben allemaal hun invloed gehad, en eigenlijk hebben ze het nog steeds. En nu komen er een aantal decennia mensen bij van verder weg. Wat maakt het anders dan toen?
De aanleidingen zijn niet veranderd. Oorlog, hongersnood (= natuurgeweld plus economie), de liefde, dat zijn nog steeds de belangrijkste motieven om de geboortegrond te verlaten en het ergens anders te proberen.
Tegenwoordig zijn de drempels veel hoger geworden.
Oorlogsvluchtelingen zijn officieel overal welkom, maar moeten door de bureaucratie heen. Ukraïne is de eerste positieve uitzondering sinds de grote migratiestromen na de jaren 1945-1948. In vorige eeuwen bestond die hele bureaucratie niet.
De liefde. Als je iemand uit een ander land treft (buiten de EU), dan reageert de Nederlandse overheid met inkomenseisen en buiten Nederland 'inburgeren'. Vroeger werden zulke eisen niet gesteld, want er was geen landelijke overheid.
De liefde is de beste manier om ergens te integreren.
Natuur plus economie leidt vanzelf tot migratie, ook binnen Nederland. Kijk naar de opkomst van de fabrieken. De arbeiders kwamen altijd uit gebieden, waar het leven nog slechter was.
Tegenwoordig zijn de afstanden groter. Hoe verder weg, hoe groter de culturele verschillen, hoe meer iemand moet opgeven of afleren om in de nieuwe woonplaats op te gaan in de bevolking.
