Radar

En de nieuwe regels voor de transitievergoeding per 2020 zullen de werkgever nog veel schuwer maken.

Je weet, Lady1234, ik volg niet alles. Wat verandert er aan de transitievergoeding?

Jablan schreef: ↑

21 nov 2019 21:25

Hier snij je indirect het andere probleem aan: de arbeidswetgeving en vooral het ontslagrecht, waardoor werkgevers elk risico willen vermijden, iemand geen kans geven omdat de kosten te hoog worden, wanneer het toch misgaat.

De situatie wordt niet beter maar juist slechter als we de de rechten van werknemers gaan verzwakken. Vroeger waren de rechten sterker en kan het percentage vaste arbeidscontacten veel hoger dan nu het geval is.

Jablan schreef: ↑

21 nov 2019 22:10

Je weet, Lady1234, ik volg niet alles. Wat verandert er aan de transitievergoeding?

https://hetarbeidsrechtadvocatenkantoor ... uari-2020/

Beetje scrollen.

De tweede kamer ziet het niet zitten , dus geen probleem

Jablan schreef: ↑

21 nov 2019 21:01

Een 5/6 maanden geleden heb ik met een wmo-ambtenaar en de verantwoordelijk wethouder hierover gesproken. Wie onder de huidige WMO bijstand ontvangt, heeft daar ook recht op.

Ja ja echt niet. Ik snap dat een WMO-ambtenaar dat zegt, maar de werkelijkheid is anders.

Mensen die in de bijstand zitten en écht niet aan het werk willen. Je kunt daar een hoop over zeggen maar echt, met dwang, dreigen met het korten van de uitkering of andere sancties, maakt van deze groep echt geen model medewerkers. En daarbij: welke werkgever zit te wachten op ongemotiveerde werknemers? En niemand vind collega's die er de kantjes van aflopen, die bij elke scheet en nies naar huis gaan 'voordat het erger wordt', vaak niet komen vanwege een ziek kind, een onwel geworden buurvrouw, een gestolen fiets of wat dan ook, een aanwinst. Deze groep motiveren is zonde van de tijd en geldverspilling.

Juist investeren in mensen die wél willen, met tact, geduld en respect, een goede ondersteuning en begeleiding bereikt men meer. Veel meer.

Een tegenprestatie voor een uitkering, daar valt enerzijds best wat voor te zeggen. Maar anderzijds: maak van die tegenprestatie een reguliere baan.

Berteman schreef: ↑

21 nov 2019 23:23

(...)
Juist investeren in mensen die wél willen, met tact, geduld en respect, een goede ondersteuning en begeleiding bereikt men meer. Veel meer.

Een tegenprestatie voor een uitkering, daar valt enerzijds best wat voor te zeggen. Maar anderzijds: maak van die tegenprestatie een reguliere baan.

Juist +1 , precies zoals ik er ook over denk en geschreven heb.
Stoppen met die dwang om l***lige baantjes verplicht aan te móeten nemen, omdat het móet.
Er zijn echt mensen in de bijstand die daar dolgraag uit willen en het écht 3x niks vinden , maar deze mensen komen niet zomaar aan een baan die bij ze past. Dat kost inspanning tact, geduld en beleid en scholing plus iemand die in ze gelooft.
Er zijn ook notoire bankhangers die het wel best vinden, kansloos lijkt het mij om hen te motiveren of er moet misschien een gewoon salaris tegenover komen te staan.

“Er zijn ook notoire bankhangers die het wel best vinden, kansloos lijkt het mij om hen te motiveren of er moet misschien een gewoon salaris tegenover komen te staan.”

Maar voor het minimumloon gaan ze niet werken, want dat krijgen ze van de soos ook.

En dan hier en daar een zwart klusje erbij. En klaar zijn ze en niet al te moe.

Moederslink,

U/jij hebt helemaal gelijk.

In mijn vroegere baan heb ik veel mensen begeleid, als stagiair maar ook 'mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt', zoals inderdaad de notoire bankhangers, die gedwongen werden een opleiding, gecombineerd met een stage, te doen. Als ze er al waren: geen land mee te bezeilen, liever lui dan moe. En omringd door een batterij aan hulpverleners, coaches en andere hotemetoten die tevergeefs hun 'cliënten' probeerden te motiveren.

Ik heb gelukkig ook mensen mogen begeleiden die wel de motivatie hadden en de 'drive' hun toekomst perspectief te geven en zelfs ook op eigen initatief stage kwamen lopen of vrijwilligerswerk kwamen doen. En schrijnend: regelmatig kregen juist zij problemen met de uitkeringsinstantie omdat van het 'reguliere traject' werd afgeweken ...

Mooi dat je dit werk hebt gedaan en zo het e.e.a van de andere kant hebt kunnen beoordelen.
Is de cliënt tot niets te bewegen dan gooien ze er nog maar even een arts en een psycholoog tegenaan ( die bakken met geld kosten ) , de cliënt wordt even gelabeld en voor 4 dagen aan het werk geschopt, of het past of niet ..." gáán moet je , anders stopt je uitkering ! "
Ook ik heb te maken gehad met mensen die of door ziekte, of door een psychische stoornis gewoon niet ' zomaar ' aan de slag kunnen gaan.
En geen werkgever zit te wachten op zo.n ongemotiveerde arbeidskracht die niet productief kan zijn , snel overprikkeld is of anderzijds beperkt is.

Vaak hoor je : als je wilt werken , dan kún je ook werken , zeker in deze tijd.
Maar het ligt vaak veel gecompliceerder en is het écht niet zo zwart/wit.
Je kunt en mág niet generaliseren.
Ambtenaren die hiervoor worden uitgekozen om dit traject te begeleiden lijken vaak wel eenheidsworsten , robots , die puur en alleen ' de opdracht ' krijgen om zo.n cliënt hóe dan ook uit die bijstand te trekken en het liefst volgende maand al.
Dat kan zeker werken bij een aantal, maar niet bij iedereen , helaas.

Mijn broer heeft gewerkt als keuringsarts. : hij kreeg er van hogerhand flink van langs wanneer hij in een maand niet het quotum had gehaald om zieke mensen weer aan het werk te zetten en uit de ziektewet te ontslaan. Dat gaf heel vaak frictie en hij stopte er dan ook mee .

Ik vind dat er wel onderscheid gemaakt moet worden tussen mensen die niet kunnen vanwege beperkingen of hun gezondheid en zij die écht niet willen.

Mensen die aantoonbaar niet kunnen werken vanwege hun gezondheid horen imho niet in de Bijstand maar in de WIA. En schrijf die groep niet af maar investeer in maatwerk voor hen die willen, gericht op het gene wat zij kunnen en niet focussen op de beperkingen.

Wijzig de Bijstandswet dusdanig dat zij die echt niet willen werken en verder ook geen interesse hebben iets te doen, in een soort UMI (Uiterst Minimaal Inkomen), zonder verdere verplichtingen, maar ook strenge voorwaarden (zoals bijvoorbeeld het verbieden van autobezit) en een ruimere regeling voor hen die juist wel activiteiten ondernemen. Dan levert een inspanning iets op en dat stimuleert en biedt perspectief.

Het probleem met een UMI, en met name deze categorie is:
- Je hebt de kinderen ermee
- Ze gaan echt hun levensstijl niet aanpassen, met als gevolg stapels oninbare schulden, schuldhulpverlening, en ga zo maar door.

Dit soort mensen is niet te helpen. Stuur ze liever met hun UMI naar een land met een lage levensstandaard, China of zo. Kunnen ze met hun UMI daar leven als een God in Frankrijk, en hier zijn we er van af. Kunnen ze daar de plaatselijke economie ook nog stimuleren. De woningnood hier is deels opgelost, minder auto's op de weg, eigenlijk geeft het alleen maar voordelen.

Berteman schreef: ↑

21 nov 2019 23:23

Mensen die in de bijstand zitten en écht niet aan het werk willen. Je kunt daar een hoop over zeggen maar echt, met dwang, dreigen met het korten van de uitkering of andere sancties, maakt van deze groep echt geen model medewerkers. En daarbij: welke werkgever zit te wachten op ongemotiveerde werknemers? En niemand vind collega's die er de kantjes van aflopen, die bij elke scheet en nies naar huis gaan 'voordat het erger wordt', vaak niet komen vanwege een ziek kind, een onwel geworden buurvrouw, een gestolen fiets of wat dan ook, een aanwinst. Deze groep motiveren is zonde van de tijd en geldverspilling.

Heel simpel, sluit zulke gasten maar op in een werkkamp waar een streng arbeidsregime heerst.

misterzuinig schreef: ↑

22 nov 2019 08:48

Berteman schreef: ↑

21 nov 2019 23:23

Mensen die in de bijstand zitten en écht niet aan het werk willen. Je kunt daar een hoop over zeggen maar echt, met dwang, dreigen met het korten van de uitkering of andere sancties, maakt van deze groep echt geen model medewerkers. En daarbij: welke werkgever zit te wachten op ongemotiveerde werknemers? En niemand vind collega's die er de kantjes van aflopen, die bij elke scheet en nies naar huis gaan 'voordat het erger wordt', vaak niet komen vanwege een ziek kind, een onwel geworden buurvrouw, een gestolen fiets of wat dan ook, een aanwinst. Deze groep motiveren is zonde van de tijd en geldverspilling.

Heel simpel, sluit zulke gasten maar op in een werkkamp waar een streng arbeidsregime heerst.

En dat kost de belastingbetaler zeker niks?
En zoals Berteman juist zegt: het maakt ze geen model werknemers en wie zit op hen te wachten?

Berteman schreef: ↑

22 nov 2019 01:29

Ik vind dat er wel onderscheid gemaakt moet worden tussen mensen die niet kunnen vanwege beperkingen of hun gezondheid en zij die écht niet willen.

Mensen die aantoonbaar niet kunnen werken vanwege hun gezondheid horen imho niet in de Bijstand maar in de WIA. En schrijf die groep niet af maar investeer in maatwerk voor hen die willen, gericht op het gene wat zij kunnen en niet focussen op de beperkingen.

Wijzig de Bijstandswet dusdanig dat zij die echt niet willen werken en verder ook geen interesse hebben iets te doen, in een soort UMI (Uiterst Minimaal Inkomen), zonder verdere verplichtingen, maar ook strenge voorwaarden (zoals bijvoorbeeld het verbieden van autobezit) en een ruimere regeling voor hen die juist wel activiteiten ondernemen. Dan levert een inspanning iets op en dat stimuleert en biedt perspectief.

Er zitten in Nederland veel mensen arbeidsongeschikt in de bijstand, voor WIA komen zij niet in aanmerking wegens geen arbeidsverleden, dan blijft enkel Wajong of bijstand over, en de Wajong is nagenoeg dichtgetimmerd tegenwoordig.

De tegenprestatie van overheden moet dan zijn het aan werk helpen van mensen die in de bijstand zitten.
Uiteraard met harde afspraken en sancties.

Morganlefay schreef: ↑

22 nov 2019 09:08

De armoedeval als je van uitkering naar (laag)betaald werk gaat.

Toevallig heb ik hier net een 'gebbetje' met de gemeentelijke heffingen en de waterschapsbelasting.

Bijstandsgerechtigden en 65+sers krijgen, buiten een vrijstelling van iets meer dan 1500 euro voor het saldo op de betaalrekening, een extra vrijstelling van 2269 euro. Zolang je daar onder zit, en je voldoet aan de overige voorwaarden, krijg je je kwijtschelding. Dat is in het geval van bijstandsgerechtigden dus nagenoeg altijd.

Heb je een paar centen meer omdat je aan het werk bent, of een fractioneel hogere uitkering hebt, dan krijg je geen automatische kwijtschelding. Dat moet je het jaar op jaar opnieuw aanvragen. Maar let op: in dat geval geldt die 2269 euro niet. Dat betekent dat als je meer op je bankrekening hebt dan die iets meer dan 1500 euro, dat je zult moeten betalen.

Heb je buiten die 1500 euro een budgetje van 600 euro voor bijvoorbeeld het eigen risico, of om andere dingen op te kunnen vangen, of je bent aan het sparen voor een andere tv/mobiel/bank/noem-maar-op, dan ben je die volle 600 euro (dat is hier beide tarieven samen, voor een alleenstaande) kwijt aan de gemeentelijke heffingen en de waterschapsheffingen. En zie maar hoe je vervolgens de nota van het eigen risico, of extra hoge tandartskosten, gaat betalen. Je bent dus gemiddeld voor 50 euro per maand de sjaak, vergeleken met bijstandsgerechtigden. Terwijl je netto, vanwege lagere huurtoeslag, niet of nauwelijks meer te besteden hebt.

Als je het over een armoedeval hebt, dan heb je het over dit soort dingen.

Maar als je dat eenmaal weet, laat je dat natuurlijk niet meer op je bankrekening staan en stop je dat in een oude sok.

Dat klopt precies, Lady. Gelukkig zat ik er dit jaar nog onder, volgend jaar zou het zomaar anders kunnen worden.

Je weet dat je voor het eind van het jaar, immers, in januari komt de eerste aanslag al, je nieuwe meubels/mobiel/tv/whatever moet hebben aangeschaft, zodat je niet boven die 1500 euro komt.

Maar eigenlijk is dit compleet belachelijk.