Radar

Goedendag,
Graag zou ik willen ervaren wat ervaringen de leden van dit form hebben bij arbeidsbemiddeling voor statushouders. Ik zelf heb nu een paar zaken meegemaakt waardoor ik mij afvraag waar zijn we mee bezig. De meest actuele zaak is onbeschrijflijk. Ik help een vriend (hoog opgeleid commercieel talent en binnen 2 jaar B2 Nederlands ondanks faillissement taalschool). Het eigen initiatief van mijn vriend wordt "beloond" met het opleggen van extra druk om snel werk te zoeken binnen een termijn waar initiatiefloze statushouders nog op de bank zitten. (begrijp mij goed ik ken teveel mensen -ook niet statushouders- met trauma's die daardoor niet in staat zijn om ook maar iets te ondernemen en dus niet gedwongen mogen worden). Mijn vriend heeft duidelijk een plan A, B en C. Plan A is zijn droom en sluit aan bij zijn ervaring. Plan B is werken met mensen in de transportsector. Nu heeft mijn vriend een contract (nog wel een nul-uren contract) maar wel met aanvullende opleiding kunnen vinden. Maar dat is niet gegaan via de gemeentelijke instelling en levert dus geen vinkje op voor de betreffende consulent. Mijn vriend krijgt geen toestemming en moet nu via een ander bureau - binnen het intergemeentelijke netwerk -met een reisafstand van ca 60 kilometer- sollicitatietraining e.d. doen om een baankans te hebben op ook meer dan 30 km van zijn woonplaats. En dan maar klagen dat statushouders niet aan werk geholpen kunnen worden. Hoe kapot moeten we mensen vermalen tussen de molenstenen van de bureaucratie met eigen belangen en vinkjes krassen en procedures die slecht geld rondpompen? Dit laatste is een uiting van ingehouden woede. De kernvraag is . Hoe kunnen we instanties er toe bewegen om mensen van goede wil met veel potentie en ambitie in dit land een thuis geven waarbij ze trots kunnen zijn op hun nieuwe vaderland? Alvast bedankt voor de reacties.

Ook werkloze Nederlanders moeten een baan accepteren op meer dan 30 km afstand.

Ik mis in het verhaal de discirminatiekaart.

Maar verder, als ik het zo lees, is er de afgelopen 30 jaar weinig tot niets veranderd. En ik zou niet weten hoe je iets dat al decennialang gaande is één-twee-drie zou kunnen veranderen, in die zin dat meneer op de korst mogelijke termijn de 0-uren baan die hij zo graag wil ook kan krijgen.

De 0-uren baan
Gewoon onderaan de arbeidsladder beginnen, veel bedrijven snakken naar werknemers, dus handen uit de mouwen en aan het werk, en heel belangrijk, je eigen geld verdienen.
Vele reizen 60 km of ruim meer, voor hun werk.

Statushouders welke jaren op de bank zitten, komen nooit van hun problemen af.

Hoe goed is z'n Engels? Voor een functie voor een hoogopgeleide is dat goed genoeg. Nederlands is niet zo belangrijk.

Er is een verschil tussen een broodbaan en een droombaan, eerst de ene en dan de ander.

Ik vraag me wel af, wat doet het vinkje precies?

Nijogeth schreef: ↑

06 mar 2023 18:56

Ik vraag me wel af, wat doet het vinkje precies?

Het vinkje maakt zowel de arbeidsbemiddelaar als diens opzichter vrolijk en blij. Ook het ministerie is blij, want het vinkje betekent dat er weer iemand succesvol aan het werk is geholpen. De aanpak werkt!!!!

In mijn tijd, was in de Flevopolder met 0 banen (glijbanen uitgezonderd), werd je op de sollicitatietraining zelfs aangemoedigd om een krantenwijk te nemen, uiteraard met behoud van aanvullende bijstand. Maar dan kon je de training uitstromen als zijnde dat je werk had gevonden. Dat is dus waar ik het over had. Het beruchte vinkje.

En nee, een krantenwijk is én geen droombaan, én geen broodbaan.

Ok, duidelijk. Dan de volgende vraag. Wat nu als de vriend van TS gewoon dat nulurencontract aanpakt en ze dat vinkje ergens laat stoppen waar de zon niet schijnt?

Lady1234 schreef: ↑

06 mar 2023 14:08

Ook werkloze Nederlanders moeten een baan accepteren op meer dan 30 km afstand.

Het gaat hier niet om het moeten accepteren, maar
1 om de dwang om iets te accepteren op meer dan 30 km terwijl er om de hoek een aanbieding is voor meneer
2 er een extra partij wordt tussen gevoegd die geld opstrijkt dat beter anders kan worden benut,

BL2 schreef: ↑

06 mar 2023 15:37

De 0-uren baan
Gewoon onderaan de arbeidsladder beginnen, veel bedrijven snakken naar werknemers, dus handen uit de mouwen en aan het werk, en heel belangrijk, je eigen geld verdienen.
Vele reizen 60 km of ruim meer, voor hun werk.

Statushouders welke jaren op de bank zitten, komen nooit van hun problemen af.

Het gaat hier om een patroon dat statushouders met initiatief murw worden gebeukt en tenslotte op de "bank" belanden vanwege de bureaucratie. Daardoor wordt het ze onmogelijk gemaakt om aan werk te komen als ze netjes volgens de regels aan de slag willen.
Ook werkgevers die ik benaderd heb zeggen "nee" als ze horen dat de gemeentelijke arbeidsbemiddeling toestemming moet geven.
Stel dat de statushouder de gemeentelijke arbeidsbemiddeling omzeilt en het lukt niet dan zijn de problemen niet te overzien. Het zal niet in iedere gemeente zo zijn als ik hier schetste, want ik hoor ook goede verhalen

witte angora schreef: ↑

06 mar 2023 19:05

Nijogeth schreef: ↑

06 mar 2023 18:56

Ik vraag me wel af, wat doet het vinkje precies?

Het vinkje maakt zowel de arbeidsbemiddelaar als diens opzichter vrolijk en blij. Ook het ministerie is blij, want het vinkje betekent dat er weer iemand succesvol aan het werk is geholpen. De aanpak werkt!!!!

In mijn tijd, was in de Flevopolder met 0 banen (glijbanen uitgezonderd), werd je op de sollicitatietraining zelfs aangemoedigd om een krantenwijk te nemen, uiteraard met behoud van aanvullende bijstand. Maar dan kon je de training uitstromen als zijnde dat je werk had gevonden. Dat is dus waar ik het over had. Het beruchte vinkje.

En nee, een krantenwijk is én geen droombaan, én geen broodbaan.

Het vinkje betekent een succes in de spreadsheet voor het management, maar heeft geen enkele waarde voor een succesvolle arbeidsparticipatie. Eeen beetje extra aandacht en echt maatwerk geeft veel meer waarde inde arbeidsparticipatie.

Morgan le Fay schreef: ↑

06 mar 2023 15:47

Er is een verschil tussen een broodbaan en een droombaan, eerst de ene en dan de ander.

Het is wel de kunst om het zicht op de droombaan te behouden en de kandidaat (Nederlands of niet-Nederlands) niet het gevoel te geven dat je gemakshalve ergens weggestopt wordt, omdat iemand zijn "vinkjestarget" moet halen. Mensen die hier mee moeten dealen zijn niet de domsten en voelen dit vaak perfect aan zeker als in hun ambitieveld ook vacatures zijn waarvoor ze geen toestemming krijgen.

rwolters schreef: ↑

06 mar 2023 15:45

Hoe goed is z'n Engels? Voor een functie voor een hoogopgeleide is dat goed genoeg. Nederlands is niet zo belangrijk.

Nederlands blijft cruciaal voor statushouders die willen participeren al is het alleen maar voor inburgering. Er zijn zelfs Engelstalige masteropleidingen die van een statushouder Nederlands op B2 niveau eisen voordat ze inschrijven.

snuffel1 schreef: ↑

06 mar 2023 13:45

Een statushouder mag in Nederland blijven en mag dus ook in Nederland werken en dat maakt dat de statushouder zelf actief naar werk op zoek dient te gaan. Indien een statushouder een bijstandsuitkering heeft dient de statushouder zo snel als mogelijk in het eigen inkomen te voorzien en daar telt opleidingsniveau geen rol in mede omdat veel diploma's in Nederland niet erkent worden. Daarbij kunnen en mogen bedrijven statushouders niet voortrekken op basis van het gelijke kansen beleid en dat zal u ook niet ontgaan zijn. Alle begin is moeilijk maar direct in de baan naar wens met het bijbehorende salaris te starten beginnen zit er domweg niet in.

Je begrijpt duidelijk de probleemstelling niet. Het gaat om statushouders die actief zoeken, kansen grijpen en aanbiedingen hebben, maar door de bureaucratie deze kansen niet mogen grijpen, omdat dit eigen initiatief geen vinkje oplevert in de managementrapportage van de betreffende instelling die voor de gemeente werkt.

witte angora schreef: ↑

06 mar 2023 14:54

Ik mis in het verhaal de discirminatiekaart.

Maar verder, als ik het zo lees, is er de afgelopen 30 jaar weinig tot niets veranderd. En ik zou niet weten hoe je iets dat al decennialang gaande is één-twee-drie zou kunnen veranderen, in die zin dat meneer op de korst mogelijke termijn de 0-uren baan die hij zo graag wil ook kan krijgen.

Die kaart hoef ik niet te trekken, want ik denk dat mijn verhaal ook door anderen die van de bijstand, of andere uitkeringen (ik ken voorbeelden uit Wajong) afhankelijk zijn wordt herkend.

Nijogeth schreef: ↑

06 mar 2023 20:26

Ok, duidelijk. Dan de volgende vraag. Wat nu als de vriend van TS gewoon dat nulurencontract aanpakt en ze dat vinkje ergens laat stoppen waar de zon niet schijnt?

Als hij weer moet aankloppen voor een uitkering: Geen uitkering krijgt , en hem een aanvulling op het ontvangen loon tot bijstands-niveau kan worden geweigerd

Ik voel dus enige twijfel of deze kans met nulurencontract ook echt die kans is die hij moet grijpen. De angst om de baan kwijt te raken overheerst en zorgt ervoor dat je de baan laat zitten.

Helaas is dat ook wat veel mensen in de ww doen. Een kans niet aangrijpen omdat ze de zekerheid niet willen opgeven.

Ik heb altijd gedacht dat het makkelijker is om een baan te vinden als je net vanuit een andere baan komt en zo ben ik er altijd mee omgegaan. En ja, daarvoor heb ik ook zekerheden opgegeven. Zo ben ik van een vast contract naar een baan met een tijdelijk contract gegaan, omdat ik daar meer kansen zag.

Was dat fout gelopen, dan zou het UWV zeker aan mij gaan vragen waarom ik een vast contract beëindigde voor een tijdelijk contract. Maarja, soms moet je risico nemen, zolang je het nog kan. Zodra je een gezin hebt, dan zul je meer voor zekerheid moeten opteren.

Nijogeth schreef: ↑

06 mar 2023 23:50

Ik voel dus enige twijfel of deze kans met nulurencontract ook echt die kans is die hij moet grijpen. De angst om de baan kwijt te raken overheerst en zorgt ervoor dat je de baan laat zitten.

Helaas is dat ook wat veel mensen in de ww doen. Een kans niet aangrijpen omdat ze de zekerheid niet willen opgeven.

Ik heb altijd gedacht dat het makkelijker is om een baan te vinden als je net vanuit een andere baan komt en zo ben ik er altijd mee omgegaan. En ja, daarvoor heb ik ook zekerheden opgegeven. Zo ben ik van een vast contract naar een baan met een tijdelijk contract gegaan, omdat ik daar meer kansen zag.

Was dat fout gelopen, dan zou het UWV zeker aan mij gaan vragen waarom ik een vast contract beëindigde voor een tijdelijk contract. Maarja, soms moet je risico nemen, zolang je het nog kan. Zodra je een gezin hebt, dan zul je meer voor zekerheid moeten opteren.

Ja als je een buffertje hebt kun je wat risico nemen. Helaas Als je enig inzicht hebt in hoe de bijstand werkt en je met niets hier komt krijg je niet de kans hebt om te sparen (spaarrekeningen moeten worden afgesloten en zwart werken is diefstal, giften worden gekort etc) , en dus alleen bent aangewezen op de bijstand die net niet genoeg is om in de dagelijkse behoeften te voorzien dan kun je geen risico nemen met teruggang van je inkomen.

Oudesjoegel schreef: ↑

07 mar 2023 09:18

Wanneer het allemaal zo erg en onmenselijk is in Nederland kunnen de statushouders toch emigreren ?

Precies. Ze komen uit een vreselijke levensbedreigende en vaak extreem uitzichtloze situatie, en dan willen ze hier geen 30 km reizen naar een prima baan welke door de gemeente . Een baan met zekerheid op een prima uitkering als het fout loopt.
Een 0-uren contract is natuurlijk geen baan, das op de bank zitten en elke dag hopen dat je wel/niet gebeld wordt....