Waardigheid en respect
Gepost op: vrijdag 12 mei '06 - 13:41
Onderstaande reactie heb ik (Leidenaar) op de website van de Leidse aPvdA geplaatst:
Een geheel ander aspect van de verzorgingsstaat betreft de wijze van omgang met degenen die er van afhankelijk zijn. Nou, daar hebben PvdA-wethouders Aboutaleb en zijn voorganger Oudkerk wel wat op verzonnen, waaronder de totale psychoterreur van bijstandsgerechtigden. Deze psychoterreur in de vorm van veelvuldig afgelegde intimiderende en vernederende (standaardmatige, zgn. preventieve) huisbezoeken wil Aboutaleb wettelijk verankerd zien:
"Wethouder Aboutaleb van Amsterdam gaat bij staatssecretaris Van Hoof van Sociale Zaken aandringen op een wettelijk verbod op het weigeren van huisbezoeken. Dat liet zijn woordvoerder donderdag weten.
Bijstandsambtenaren van de Dienst Werk en Inkomen (DWI) van de gemeente voeren regelmatig huisbezoeken uit om te controleren of mensen daadwerkelijk recht hebben op een uitkering. Klanten kunnen een huisbezoek nu echter nog weigeren. Nieuwe aanvragen voor een uitkering worden in dat geval afgewezen. Bestaande klanten moeten met hun dossier op het kantoor van de DWI verschijnen."
http://www.nieuwnieuws.nl...eigeren.html
Ook de Rotterdamse PvdA heeft zich enthousiast getoond over deze vorm van machtsmisbruik, psychologische marteling, intimidatie en vernedering. Ik hoop dat verstandige PvdA'ers deze zorgwekkende ontwikkeling zullen stoppen. Ook mensen aan de sociaal-economische onderkant hebben recht op respect en waardigheid, dat wordt veel te vaak vergeten. Aan de wijze van omgang met minder weerbaren herkent men de mate van beschaving van een samenleving. Nederland wordt steeds onbeschaafder, en niet alleen door toedoen van het kabinet Balkenende, want ook de PvdA draagt dus een steentje bij aan de verloedering van onze beschaving. Wellicht kan de Leidse PvdA proberen er wat aan te doen.
De praktijk:
"´Wij hebben slechte ervaringen met de Amsterdamse sociale dienst. Alleen al het woord ´huisbezoek´ roept heel veel op bij mensen die wij te woord staan. Ook bijvoorbeeld zo´n artikeltje over huisbezoeken in het DWI-krantje Werkwoord brengt mensen onmiddellijk in een staat van paniek. Mensen zijn toch volledig afhankelijk van dat inkomen. En onze ervaring heeft geleerd dat als een uitkering eenmaal wordt stopgezet, je eindeloos bezig bent om dat weer op te starten. Dat kan soms heel lang duren omdat je in allerlei ambtelijke procedures verzuipt.´ " (een helpdeskcoördinator)
"Het gaat er bij een huisbezoek niet om of de wet op een juiste manier wordt nageleefd, maar of mensen misbruik maken van de wet. Die bejegening geeft mensen bij voorbaat het gevoel dat ze verdacht zijn. En dat zal bij een deel van de mensen een gevoel van machteloosheid geven. En als er één ding is waar mensen niet tegen kunnen, dan is het wel machteloosheid. Dit geeft stress, irritatie of boosheid. Gevoelens waar je vervolgens niets mee kan doen.´" (een psycholoog)
http://www.mugweb.nl/inde...owMagArt=465
Daar nog meer over intimiderende en vernederende huisbezoeken, Lees en huiver!
E. Meijer
Aanvulling
Gepost op: vrijdag 12 mei '06 - 17:01
De link naar het MUG-artikel is:
http://www.mugweb.nl/index.php?pageID=1 ... MagArt=465
Wat fraude betref, het is maar net wat daaronder wordt verstaan. Vaak worden daar ook onder begrepen terugvorderingen waar geen frauduleus gedrag aan voorafging en onrechtmatige verstrekkingen door fouten van een sociale dienst, die nogal eens voorkomen.
Verder wordt veel zogenaamde fraude gepleegd doordat mensen de vaak ingewikkelde en niet altijd even logische regels niet begrijpen en vanuit een interne logica dingen doen die puur juridisch gezien niet mogen. Een voorbeeld is bijv. iemand die een klein erfenisje gebruikt om een schuld af te lossen en de erfenis niet opgeeft omdat hij nog steeds niets heeft.
Ook kan iemand meer tijd bij een ander doorbengen dan een sociale dienst goed vindt, omdat er sprake zou kunnen zijn van het delen van de kosten van de huishouding. Het is echter heel goed mogelijk dat deze persoon zorgtaken verricht, dus eigenlijk heel goed bezig is en de maatschappij ook nog eens zorgkosten bespaart.
Een sociale dienst heeft veel mogelijkheden om de rechtmatigheid van een verstrekking vast te stellen, zonder dat een dergelijke inbreuk in de persoonlijke levenssfeer van mensen nodig is. Pas bij zeer concrete aanwijzingen van bijv. woonfraude of zwart werken vind ik een huisbezoek aanvaardbaar.
De ingezette methodiek staat meestal in geen verhouding tot de zwaarte van de vermoede delicten en de hoeveelheid geld die er mee gemoeid is. Het klassieke voorbeeld is de faillissementsfraude voor een bedrag van 600-1000 miljoen euro, waarvoor slechts een handvol frauderechercheurs beschikbaar is, voor uitkeringsfraude t.w.v. ca. 160 miljoen wordt echter een enorm leger van sociale rechercheurs ingezet (meer dan 1000, als ik het wel heb).
E. Meijer (Cliëntenraad SoZA Leiden)