Wet maatschappelijke ondersteuning

De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is bedoeld om mensen die hulp nodig hebben langer zelfstandig thuis te kunnen laten wonen. Vanaf 1 januari 2015 moeten gemeenten deze wet uitvoeren. Dit houdt in dat zij bekijken welke zorg of aanpassingen jij nodig hebt, waarna ze de zorg ook betalen. Deze decentralisatie zorgt ervoor dat je niet in elke gemeente recht hebt op dezelfde voorzieningen. Er zijn zelfs mensen die verhuizen omdat ze in een andere gemeente bepaalde zorg wél vergoed krijgen. Dit noemen ze ook wel de Wmo-migranten.

Al 18 jaar krijgt Lia huishoudelijke hulp via de gemeente, omdat ze ziek is. Dan ontvang je een brief van de gemeente dat je een formulier moet invullen om de huishoudelijke hulp te verlengen. Je huidige contract eindigt eind 2019. Je vult het formulier meteen in, maar vervolgens wordt het stil en komt de huishoudelijke hulp in 2020 niet opdagen. Al twee maanden zit je in een vies huis en het lukt maar niet om door te dringen tot de gemeente of Carins, de instelling die voor de gemeente de zogenaamde Wmo uitvoert. Radar duikt erin.

Burgers die naar de rechter stappen in een conflict met hun gemeente over hulp en ondersteuning voor ouderen of mensen met een chronische ziekte, krijgen vaak gelijk. Ruim 40 procent van de vonnissen in rechtszaken over de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) viel uit in het voordeel van de burger.

Bij Anita Boere-Borremans wordt in 2012 de ziekte ALS vastgesteld. Een progressieve zenuw- spierziekte waar zij uiteindelijk aan zal overlijden. Om Anita’s wens om thuis te blijven wonen waar te maken, krijgt zij een persoonsgebonden budget (PGB). Op die manier kan er zorg aan huis geregeld worden. Maar doordat het Zorgkantoor in 2016 niet doorgeeft aan het Centraal Administratie Kantoor (CAK) dat de zorg vanaf dat moment onder een andere regeling valt, betaalt het gezin jarenlang niet de juiste eigen bijdrage. Wanneer het zorgkantoor jaren later de beschikking alsnog doorgeeft, krijgt de familie een rekening van ruim 20.000 euro gepresenteerd.

Mensen die gebruikmaken van zorg uit de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) gaan in de toekomst allemaal dezelfde eigen bijdrage betalen. Vanaf 1 januari 2019 betaalt iedereen 17,50 euro per vier weken.

De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo), die gemeenten verplicht om te zorgen dat mensen zo lang mogelijk thuis kunnen blijven wonen, kan sinds de invoering in 2015 op enthousiasme van betrokkenen rekenen. Wel blijkt de uitvoering van de wet in de praktijk nog lastig. Deze conclusie trekt het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) na een onderzoek naar de toepassing van de wet.

Veel mensen die bij de gemeente aankloppen voor hulp zijn niet tevreden. Bij een vijfde tot een kwart van hen worden de problemen op het gebied van huishoudelijke hulp en ondersteuning onvoldoende opgelost, blijkt uit een onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP).

Veel mensen komen in geldproblemen door de eigen bijdrage die zij moeten betalen volgens de Wet langdurige zorg (Wlz) en de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo).

Het nieuwe kabinet maakt een einde aan de opeenstapeling van verschillende eigen bijdragen die mensen betalen voor hulp op basis van de Wet Maatschappelijk Ondersteuning (Wmo).

Veel mensen met een handicap ervaren al maanden problemen met de dienstverlening van Welzorg. Het bedrijf levert hulpmiddelen via de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) en heeft daartoe contracten afgesloten met gemeenten. 100.000 consumenten zijn afhankelijk van Welzorg. Ze moeten bijvoorbeeld maanden wachten op het aanpassen van een rolstoel die men dagelijks nodig heeft en waar men afhankelijk van is.

De uitvoering van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) door de gemeente Den Haag is niet goed geregeld. Dat concludeert de rekenkamer van de gemeente in een vernietigend rapport dat vrijdag is gepubliceerd.

Zo'n tachtig gemeenten hebben dit jaar de eigen bijdrage voor Wmo-voorzieningen verlaagd of (deels) afgeschaft. Dat meldt Binnenlands Bestuur na een nieuwe inventarisatie.

Zorginstellingen waren vorig jaar fors meer geld kwijt aan accountantskosten als gevolg van administratieve rompslomp door nieuwe regelgeving.

Veel mensen die bij de gemeente aankloppen voor hulp, zijn niet in staat om de problemen zelfstandig op te lossen. Bijna de helft (40 procent) beschikt ook niet over een eigen netwerk dat ze voor hulp kunnen inschakelen.

Driekwart van de gemeenten in Nederland houdt naar schatting geld over op het budget Wet maatschappelijke ondersteuning (2015) en de helft op het budget voor jeugdzorg.