Wanneer Jos met zijn voertuig stil komt te staan aan de rand van de snelweg, wil hij de bus dan zo snel mogelijk laten repareren. Omdat het euvel niet direct te verhelpen is door de Wegenwacht, wordt zijn voertuig weggesleept naar een bergingsbedrijf. Het is de bedoeling dat het vanaf daar naar Jos' eigen garage zal worden gebracht.

Maar precies in die nacht gaat het bergingsbedrijf in vlammen op en is Jos zowel zijn autobus als zijn gereedschappen kwijt. En de verzekeraar van het bergingsbedrijf? Die keert niets uit. 

Al sinds de brand in de nacht van 7 op 8 november 2018 probeert Jos van Doorn de schade, die naar eigen zeggen oploopt tot 26.000 euro, te verhalen op het bergingsbedrijf. Dat lijkt een simpele zaak: het bergingsbedrijf zal immers wel verzekerd zijn tegen dit soort schade, zo veronderstelt hij. Maar niets blijkt minder waar. 

Zelf verzekeren

Uiteindelijk neemt Jos van Doorn een advocaat in de arm, in de hoop dat er schot in de zaak komt. Zijn werkzaamheden hebben op dat moment namelijk al maanden te lijden onder het incident. Maar ook juridische druk van zijn advocaat lijkt niets uit te halen.

Sterker nog, de verzekeraar van het bergingsbedrijf stelt zich op het standpunt dat meneer Van Doorn zichzelf maar moeten verzekeren als zijn spullen zo belangrijk voor hem zijn. En daar wringt de schoen, want Jos heeft alleen een WA-verzekering en is dus zelf niet verzekerd voor brandschade.  

Zorgplicht

Maar die redenatie is volgens Caspar Janssens, advocaat consumentenrecht, wel heel erg kort door de bocht. Meneer Van Doorn heeft namelijk een overeenkomst gesloten met het bergingsbedrijf bij het in bewaring geven van zijn voertuig. En de bewaringsnemer, in dit geval autobergingsbedrijf Kooijman, heeft dan een zorgplicht: 'Van Doorn hoeft alleen maar te stellen (en bewijzen) dat hij zijn auto in bewaring heeft gegeven en dat hij zijn auto nooit heeft teruggekregen. Het bergingsbedrijf moet dan bewijzen dat het aan zijn zorgplicht heeft voldaan,' aldus Janssens.

Het bergingsbedrijf is dus aansprakelijk voor de schade tenzij het kan aantonen voldoende maatregelen te hebben genomen om brand te voorkomen. 

Afgesloten loods

Het bergingsbedrijf wil echter aan Radar geen vragen beantwoorden over de brandwerende maatregelen die eht heeft genomen en verwijst hiervoor door naar de verzekeraar, Bovemij. Deze laat uiteindelijk weten dat de voertuigen in een afgesloten loods hebben gestaan en dat daarmee is voldaan aan de zorgplicht. Bovendien, zo stellen zij, is er uit het onderzoeksrapport geen oorzaak gebleken van de brand. Hierdoor zou Kooijman niet aansprakelijk gesteld kunnen worden. 

Caspar Janssens betwijfelt of dit voldoende is om aan de zorgplicht te voldoen. 'Waren er bijvoorbeeld sprinklerinstallaties aanwezig in de loods?' vraagt hij zich af. Op die vraag krijgen we na meerdere malen aandringen maar geen antwoord.

Uiteindelijk komt Bovemij met een schouwingsrapport, maar ook hierin staat niets te lezen over brandwerende maatregelen. Volgens Caspar Janssens heeft het rapport dan ook niks met de brand te maken. 'Het laatste woord is hier nog niet over gezegd,' meent hij. 

Toch naar de rechter?

Om duidelijkheid te krijgen zal Jos waarschijnlijk toch naar de rechter moeten stappen. Die kan bepalen of het bergingsbedrijf heeft voldaan aan de zorgplicht. Dat wil Jos eigenlijk helemaal niet, want een proces is kostbaar en tijdrovend en hij mist zijn spullen inmiddels al ruim vijf maanden. Maar verzekeraar Bovemij wil juist wél naar de rechter. Deze wil weleens zien hoe de rechter deze aansprakelijkheidsvraag behandelt. En dus lijkt over deze kwestie het laatste woord inderdaad nog niet gezegd te zijn. 

Bovemij biedt wel excuses aan voor de wijze waarop met meneer Van Doorn in dit proces gecommuniceerd is.