Kinderopvangtoeslag
Ouders die allebei werken hebben recht op kinderopvangtoeslag. Maar wat gebeurt er op het moment dat een van de ouders ernstig ziek is of in een zorginstelling woont en niet kan werken? Dan voldoe je volgens de Belastingdienst niet aan de voorwaarden en ontvang je niets. Als gezonde partner zit je dan noodgedwongen thuis wanneer je de kosten voor de kinderopvang niet kunt betalen. Hoe is dit mogelijk?
Ellen Bos is een jonge moeder met twee kinderen en een man met Multiple Sclerose (MS). De MS tast zijn hersenen aan en hierdoor woont haar man sinds 2013 in een AWBZ-zorginstelling. Om dichterbij haar familie te wonen is zij verhuisd naar Vaassen. Haar man is overgeplaatst naar een zorginstelling in Epe. Mevrouw Bos wil graag weer aan de slag als lerares, maar als zij gaat werken heeft zij geen recht op kinderopvangtoeslag. Dit allemaal omdat haar man niet werkt.
Hoe zit het met kinderopvangtoeslag?
Kinderopvangtoeslag kun je aanvragen bij de Belastingdienst. De Belastingdienst keert het ook uit. De belangrijkste voorwaarde om dit te krijgen is dat beide ouders werken. Er zijn enkele uitzonderingen opgesteld, waaronder het volgen van een re-integratie traject, een opleiding of een inburgeringscursus. In het geval dat je buiten deze voorwaarden en uitzonderingen valt, zoals bij mevrouw Bos het geval is, word je doorverwezen naar de gemeente.
SMI vanuit de gemeente
De gemeentes toetsen elke aanvraag aan de hand van een Sociaal Medische Indicatie (SMI). Voor een SMI kunnen gezinnen in aanmerking komen die geen recht hebben op kinderopvangtoeslag, bijvoorbeeld omdat maar een van de ouders werkt, terwijl de andere ouder om sociale of gezondheidsredenen (tijdelijk) niet in staat is om voor de kinderen te zorgen. De invulling van de SMI kan per gemeente verschillen, maar volgens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten is dit een logisch gevolg van de decentralisatie: 'Elke gemeente maakt zijn eigen beleid op basis van de behoefte van zijn inwoners, daardoor kan een aanvraag per gemeente anders uitpakken.'
De aanvraag van familie Bos is door de gemeente Epe afgewezen, omdat er geen sprake zou zijn van meervoudige problematiek. De gemeente Epe stelt dat er geen zorgen zijn ten aanzien van de ontwikkelingssituatie van de kinderen of dat er zorgen zijn dat zij sociaal of financieel niet in staat is de kinderopvang te regelen om te participeren. Hoe schrijnend zij de situatie ook vinden, is dit volgens de gemeente Epe een hiaat in de belastingregels dat aangepast zou moeten worden.
Oproep aan de politiek
Minister Asscher van Sociale Zaken & Werkgelegenheid schreef in juli 2014 een brief aan de kamer waarin hij stelt dat gemeenten op een gedegen wijze invulling hebben gegeven aan de uitvoering van SMI en dat de gemaakte keuzes kloppen. Dit terwijl verschillende politieke partijen, waaronder SP, GroenLinks en D66, in debatten dit probleem al hebben aangekaart.
Radar roept alle politieke partijen op om hier Kamervragen over te stellen. En om de huidige belastingregels zo aan te passen dat er een uitzondering wordt gemaakt in het geval dat een van de ouders ernstig ziek is, of in een AWBZ-zorginstelling woont en niet voor de kinderen kan zorgen.
Forum
Discussieer mee op ons forum! Meld je vandaag nog aan en deel je inzichten met andere leden.
Forumreacties
7Werkende ouders hebben recht op kinderopvangtoeslag. Maar wat gebeurt er op het moment dat één van de ouders niet kan werken en in een zorginstelling woont? Dan voldoe je volgens de Belastingdienst niet aan de voorwaarden en ontvang je niets. Als gezonde partner zit je dus noodgedwongen thuis omdat je de kosten voor de kinderopvang niet kan betalen. Hoe is dit mogelijk? Lees meer: http://www.radartv.nl/uitzending/archief/detail/aflevering/23-11-2015/kinderopvangtoeslag-1/ Maandag 23 november in Radar, om 20:30 uur op NPO 1
Hier zitten we ook in een soortgelijk schuitje. Nergens recht op. Ikzelf ben door ziekte volledig afgekeurd, heb een Wajong uitkering en het UWV zegt bij mij ook dat ik niet meer aan het werk kom. Dit is an sich al erg vervelend, maar wat het nog erger maakt is dat wij nu overal buiten de boot vallen. Mijn man is gezond, werkt fulltime en we hebben een dochtertje van een jaar. Ik kan echter niet alle dagen als mijn man werkt de volle 9 uur op haar passen, dat red ik fysiek niet. Wij krijgen ook geen kinderopvangtoeslag, dus de gemeente benaderd voor een tegemoetkoming, maar ook daar nul op request. Er zou een uitzondering moeten komen voor ouders die niet in staat zijn om te reintegreren door een ziekte/handicap. Op de manier waarop het nu geregeld is vind ik het discriminatie, er wordt ons iets ontzegd omdat wij een handicap hebben waardoor wij niet in staat zijn om te reintergreren/een opleiding te volgen. Ronduit schandalig!
Beste Ellen, Ik werd vanuit meerder kanten gebeld en geappt door mensen toen ze jou stuk zagen. Jou situatie komt zo overeen met mijn situatie. Mijn vrouw werd bijna 4 jaar geleden ziek en kwam in coma. Van de een op andere dag viel ze weg en moest ik als fictief 1 ouder gezin verder van drie kleine kinderen. Ik ben al vier jaar aan het strijden tegen deze ongelijkheid van regelgeving. Ik heb hiervoor al mijn financiële reserves aan geboord en met behulp van accountants, ombudsman en juristen ben ik nu wel een stap verder. Afgelopen februari heb ik een brandbrief gestuurd aan alle tweede kamerleden en eerste kamerleden als wel alle fractie en de gehele ministerraad. Dit heeft mij in zover geholpen dat de gemeente nu eindelijk heeft erkend dat ik recht heb op medische indicatie kinderopvang. Nu probeer ik het echter met terugwerken de kracht terug te krijgen. Na de eerste overleggen kreeg ik het antwoord dat ik niet de vereiste gegevens kon aanleveren om met terug werkende kracht de subsidie te ontvangen. Tijdens de bezwaarprocedure kreeg ik gelijk maar weer maar voor een gedeelte. Zit nu te wachten tot mijn verzekering uitspraak doet over de beroepsprocedure die ik wil starten. Als zij de kans groot achten dat ik kan winnen mag ik verder. Dit terwijl de gemeente heeft toegegeven fout te hebben gezeten. Deze procedure duurt zeer waarschijnlijk weer een jaar en dan maar hopen dat ik gelijk krijg. Onder tussen loop ik het risico dat ik mijn bedrijf dicht moet doen en ik alles kwijt raak. Ik krijg nergens een krediet omdat ik de afgelopen vier jaar te veel geld uit mijn bedrijf heb gehaald. Krijg geen gehoor bij het CAK vanwege de bijdrage. Want je bent fiscaal partner. Dus elke euro die ik voor mijn oppas of voor mij zelf uit mijn bedrijf haalde om op de kinderen te kunnen passen moest ik ook nog eens de bijdrage betalen. Dit alles omdat in 2011 de regering de term Duurzaam gescheiden heeft geschrapt in de belastingwet. Dit terwijl deze term in de bijstand nog wel bestaat. Er is mij door mijn advisuers gezegd dat ik beter de bijstand in kon gaan omdat dan alles wel geregeld was. Of het scheiden. En dat laatste weiger ik. Ik woon nog liever op straat met mijn kinderen dan dat ik ga scheiden van mijn vrouw. Kort maar krachtig, jou verhaal is zo herkenbaar en kan zo makkelijk worden opgelost. De regering moet alleen maar de term duurzaam gescheiden beter omschrijven in de wetgeving, waardoor mensen zoals jullie en ons een normaal leven kunnen leven. Ik hoop dat je verder komt en mocht ik je ergens bij kunnen helpen, radar heeft mijn mail adres en nummer. Mvg, Ingmar Knip, vader en mantelzorger van drie lieve kinderen van nu 6, 8 en 11 jaar en curator, mantelzorger en natuurlijk liefhebbende man van WIlleke