Reactie van VRB op oneerlijke rijscholen over slagingspercentage

'VRB heeft sinds vorig jaar mei intensief samengewerkt met de afdeling voorlichting van het CBR om de Top Tips vorm te geven en uit te dragen. We hebben constant bij onze achterban geïnformeerd hoe en waar we ons op moeten focussen.

Leerlingen stellen als eerste vraag: Wat kost het? En hoe lang denkt u dat ik nodig heb om mijn rijbewijs te halen? En hoe kan ik het meest makkelijk mijn theorie en mijn rijbewijs überhaupt halen. Een leerling is niet geïnteresseerd in hoe een rij-school georganiseerd is, of de rijschool een Keurmerk heeft want dat biedt de leer-ling geen financieel of inhoudelijk voordeel.

Rijscholen die op een eerlijke en vakbekwame manier werken hebben opvallend ge-noeg ook een fatsoenlijk percentages. Maar kennelijk is voor veel rijscholen het eer-lijk vermelden in de voorlichtingscampagne een erg heikel punt. Zeker als dit erg uit de pas loopt met het kring- dan wel landelijk gemiddelde verschuilt men zich achter excuses als veel buitenlandse leerlingen die de taal niet machtig zijn, mensen met een beperking zoals ADD/ADHD.

Men wil kennelijk niet met de billen bloot. Men komt ook met het gegeven dat ze een commercieel belang hebben want als zij de leerling, die er eigenlijk niet klaar voor is, niet op examen laat gaan, dan zijn ze de leerling kwijt aan hun concurrent.

Kwalijk is dat de beroepsgroep hoog in de boom klom toen het CBR, na onderzoek te hebben gedaan onder de geslaagde kandidaten, publiceerde dat een gemiddelde kandidaat 38,5 lesuren nodig had gehad en dat ze gemiddeld € 41,-- per lesuur kwijt waren geweest. Rijschoolhouders waren hierover zeer verbolgen waren want dat was in de praktijk bij verre niet haalbaar. Maar diezelfde rijschoolhouders bieden wel een pakket aan van 25 lessen, een TTT en een examen voor een vaste prijs. Dan wek je toch zelf de indruk dat met dit pakket een rijbewijs te halen valt?

De opmerkingen dat actietarieven-lespakketten worden ingezet als marketingtool is  consumentenmisleiding. Een kandidaat heeft immers geen referentiekader.

Je ziet dat men een pakket aanbiedt waarvan je dus als professional weet dat een rijbewijs halen onmogelijk is. Het vervolgtraject bevat exorbitante prijzen voor een herexamen. Dan weet je dus als insider dat van examen doen een verdienmodel wordt gemaakt.

De escape die men gebruikt om de echte slagingspercentages te verdoezelen is dus een dubbele en zelfs nog meer inschrijvingen. Man-vrouw constructie, familiebedrijf constructie- verkapte franchise constructies.

Iedereen die regelmatig op de oproepplaats komt, weet wie de knoeiers zijn. Maar vervolgens zie je dus ook aan de percentages dat er iets niet klopt. Ze schuiven kan-didaten door naar derden die het spelletje meespelen. Voorbeeld: Je ziet dat iemand 25 eerste examens heeft met een gemiddeld percentage van 35 % en vervolgens maar 5 herexamens doet. Waar zijn die andere 11 leerlingen dan gebleven??? Door-verkocht aan een medestander? Weggepest?

Wanneer je zeker weet dat je een kandidaat te vroeg op examen laat gaan heb je ook maling aan slagingspercentages.

Een Rijleskeurmerk heeft alleen maar zin wanneer dit voordelen biedt voor zowel de kandidaat/consument maar ook voor de rijschoolhouder. Wanneer er duidelijke richt-lijnen zijn, die wettelijk afgedwongen en ondersteund worden en waarop toezicht wordt gehouden door de OVERHEID worden, dan zou een keurmerk kunnen helpen aan de kwaliteitsverbetering van de totale rijschoolbranche. Het kostenverhaal moet hierin absoluut geen rol in mogen spelen. Alles wat met geld te koop is, is bij voor-baat gedoemd om ter ziele te gaan. Een Overheid keurmerk waarmee je als rijschool positief kunt onderscheiden heeft zin maar dat is vooralsnog niet aan de orde.

En als de “Keurmerk gecertificeerde rijschool” zich niet aan de eigen spelregels houdt wat zijn dan de consequenties? Rijschool wordt uit het Keurmerk gezet. Maar wat heeft de gedupeerde consument hier aan? Meestal komen klachten binnen over rijscholen die er met het geld van de leerling tussen uit is. En ervaring leert dat je van een kale kip niet kunt plukken.

Het leed voor die leerling is al geleden en die heeft allang zijn heil bij een andere rij-school gezocht.

Een keurmerk moet gestoeld zijn op de persoonlijk geleverde kwaliteit-vakbekwaamheid van de instructeur. En wat is hierin meetbaar: HET SLAGINGSPER-CENTAGE.

Alle andere voorwaarden zijn bijzaak. Een fatsoenlijke auto die voldoet aan de ont-wikkelingen in de branche-alle verzekeringen die zowel rijschool als leerling be-schermen- gedegen theoriematerialen- persoonlijke en op de klant geënte lesplan-nen, dragen ertoe bij dat een kandidaat een rijvaardigheidsbewijs kan halen, maar dat is niet meetbaar. En ook het aantal lessen speelt hierin eigenlijk een onderge-schikte rol, want je kunt nog zo intelligent zijn maar soms heb je voor het halen van dat rijbewijs want minder talenten. Ja dan doe je er wat langer over, maar uiteinde-lijk moet je aan de examinator van het CBR laten zien, dat je onder alle omstandig-heden rijvaardig bent. En bij de één is dat 34 lessen en bij de ander 75, maar het eindresultaat moet zijn: voldoen aan de eisen die omschreven staan in de rijprocedu-re dus bij het CBR.

En daar ligt het vakmanschap in besloten: een instructeur is bijna een psycholoog, krijgt weliswaar  niet dat uurtarief maar omgaan met deze kwetsbare doelgroep vergt inlevingsvermogen- een persoonlijke aanpak en voor de instructeur constante zelfreflectie: sta ik er nog goed in.'