Zout, suiker en vet zijn heilige graal van de voedingsindustrie. In veel producten zijn deze drie componenten terug te vinden en voedselproducenten proberen ons er dagelijks mee te verleiden. Dit is althans de mening van Michael Moss, onderzoeksjournalist van de New York Times. Hij schreef er een boek over met als titel: Salt, sugar, fat in het Nederlands vertaald Zout, Suiker, Vet (bij uitgeverij Carrera).Onderzoek

Moss heeft onderzoek gedaan naar de grote voedselbedrijven en hoe deze consumenten afhankelijk maken en houden van zout, suiker en vet: 'the language when they talk amoungst themselves is very revealing. They use words like ‘snackability’,’ craveability and my favorite: ‘more-ishness’.'

Ongezonde producten bevatten nu eenmaal vaak zout, suiker en vet. Maar waarom krijgen we niet die lekkere trek bij het zien van bijvoorbeeld een wortel? Klinisch psychologe Nicolette Siep doet onderzoek aan de Universiteit Maastricht naar onze smaakvoorkeur. Volgens Siep is de voorkeur voor ongezonde voeding in de hersenen terug te zien.Beloningscentrum hersenenBij het zien van producten met vetten, calorieën, wordt het beloningscentrum in onze hersenen actief. 'Dit systeem zorgt ervoor dat we voeding ook lekker gaan vinden op momenten dat er geen tekort aan voeding was. Dus ook als je verzadigd bent, vind je bepaalde voeding lekker en ga je eten op reserves op te bouwen.' 

Consumentenorganisaties zijn groot voorstander van het zogeheten stoplichtensysteem waarin je in één oogopslag kunt zien hoe (on)gezond een product is. Er wordt al jaren in Europa hierover gesproken. Europarlementariër Kartika Liotard heeft zich hier in Europa voor ingespannen. Helaas heeft het voorstel het in Europa net niet gered, maar nationale regeringen kunnen zelf wel het goede voorbeeld geven.Stoplichtensysteem

Groot Brittannië heeft deze zomer een stap in die richting gezet. Fabrikanten geven in kleur aan hoeveel suiker, zout en vet in hun producten zitten. Producten met het stoplichtensysteem zijn in Engeland te vinden in alle grote ketens; 19 supermarkten hebben zich nu aan dit systeem gecommitteerd. De categorieën die gegeven kunnen worden zijn hoog, medium en laag.

In Nederland maken consumentenorganisaties zich al langer hard voor zo’n systeem. Volgens de Consumentenbond moet de regering hier het voortouw in nemen. ‘Engeland heeft het voortouw genomen. Waarom zou dit systeem niet in Nederland ingevoerd kunnen worden? We weten dat consumenten met het stoplichten systeem makkelijker een weloverwogen keuze kunnen maken.’

Een dergelijk 'stoplicht systeem' op etiketten moet er als volgt uit zien: