background branding

Geen urgentie voor dakloze Myriam en haar zoontje | Radar checkt

Myriam woont al een jaar met haar vierjarige zoontje in hotels, tijdelijke opvanglocaties of bij familie. Het lukt maar niet om aan een huis te komen en veel hulp krijgt ze niet, want ze valt net tussen alle regelingen in. Om urgentie te krijgen op een sociale huurwoning moet Myriam eerst twee jaar in dezelfde stad wonen. Al haar inkomsten gaan op aan hotelkosten en warme maaltijden voor haar kind. Ze is wanhopig.

Onlangs doet Myriam haar verhaal bij fysiotherapeut Elsje van der Veer. Die vindt het zo aangrijpend dat ze alle mogelijke instanties probeert te benaderen die Myriam zouden kunnen helpen. Sinds ze in contact is gekomen met Myriam laat de fysiotherapeut het niet rusten, "maar eigenlijk is het absurd dat ik dit als fysiotherapeut moet doen, daar zijn toch zeker andere instanties voor?!" laat ze Radar weten.

Elsje van der Veer en Myriam trekken aan de bel bij verslaggever Fons Hendriks. Hij ontmoet Myriam en zoekt uit waar het mis gaat en of er toch een manier is om een huis voor haar en haar zoontje te regelen.

Geen opvang zonder acute dreiging

Myriam woonde twintig jaar in Amsterdam voordat ze met haar ex naar België verhuisde. Ze zat daar vast in een ongezonde relatie. Na vier jaar ontvlucht ze haar ex en keert ze terug naar Amsterdam.

Daar krijgt Myriam haar leven langzaam weer op de rit. Ze vindt er werk en haar zoontje gaat er naar school. Omdat haar ex geen acute dreiging meer vormt, kan Myriam niet terecht in een Blijf Groep. Daar is alleen plek voor vrouwen waarbij het geweld niet stopt nadat ze de relatie hebben verbroken. Alle andere instanties verwijzen door naar de GGD. 

Te korte inschrijftijd

Doordat Myriam vier jaar in het buitenland woonde is haar inschrijftijd vervallen. Pas nadat ze twee jaar in Amsterdam woont kan ze in aanmerking komen voor een urgentieverklaring. 'Ik wil gewoon een plek waar mijn zoon zijn speelgoed kan neerleggen, zonder het meteen weer in te moeten pakken. Een thuis.' 

Reactie GGD

Dankzij de Regenboog Groep kan Myriam tot het eind van november dit jaar in een hotelkamer verblijven. Voor een structurele oplossing moet ze toch echt bij de GGD en de gemeente zijn. Deze laten weten haar aanvraag überhaupt niet te herkennen. Gek, want Myriam heeft toch echt een schriftelijke afwijzing van haar urgentie aanvraag ontvangen. 

De GGD zegt dit nader te gaan onderzoeken, het is immers niet hun intentie dat moeder en kind op straat belanden. En na het belletje van Radar geven ze aan met Myriam in gesprek te gaan om naar een oplossing te zoeken. 

Forumreacties

25
  • Door Radar

Myriam en haar vierjarige zoontje wonen al een jaar in hotels, tijdelijke opvanglocaties of bij familie. Het lukt maar niet om aan een huis te komen en veel hulp krijgt ze niet, want ze valt net tussen alle regelingen in. Meer over dit onderwerp: https://radar.avrotros.nl/uitzendingen/gemist/item/geen-urgentie-voor-dakloze-myriam-en-haar-zoontje-radar-checkt/

  • Door ZeerPrivé

Geduld hebben net als de andere tienduizenden? Misschien heeft Fons nog wat kamers over?

  • Door witte angora

Hier heeft het 10 jaar geduurd voor ik wat vond. Wat me wel opviel, de afgelopen jaren: soms komt het voor dat veel mensen een woning weigeren. Doorgaans is dat omdat er veel werk aan zit, alhoewel er soms ook andere redenen kunnen zijn. Zo heb ik in Leiden (inderdaad, andere regio) als 24e kandidaat een woning geweigerd; uiteindelijk heeft nummer 32 hem geaccepteerd, met een inschrijfduur van nog geen 2 jaar. Het is een kwestie van reageren en reageren, en je realiseren dat je geen droomhuis zult vinden.