Mag een winkel een minimale besteding eisen voor pinbetalingen?
Even snel een flesje water pinnen? Niet overal vanzelfsprekend. Maar mag een winkel je dat weigeren? Steeds minder mensen hebben contant geld op zak. En toch hoor je het soms nog: “Pinnen vanaf vijf euro, alsjeblieft.” Niet ideaal, zeker niet als je haast hebt of gewoon iets kleins wil afrekenen. Maar hoe zit dat juridisch?
De korte versie: ja, dat mag
Winkeliers mogen een minimumbedrag hanteren voor pinbetalingen. Er is geen wet die hen verplicht om ieder bedrag via pin te accepteren. Wat wél verplicht is: duidelijke communicatie. Als klant moet je vóórdat je gaat afrekenen weten dat er zo’n limiet geldt – denk aan een bordje bij de ingang of op de toonbank.
Word je er pas bij de kassa mee geconfronteerd? Dan heb je als consument een punt.
Waarom doen winkeliers dit?
Het draait om kosten. Elke pinbetaling brengt transactiekosten met zich mee, vaak een paar cent per transactie. Dat lijkt verwaarloosbaar, maar op kleine bedragen kunnen die kosten flink drukken op de winstmarge – vooral bij ondernemers die werken met lage prijzen of weinig personeel.
Voor een grote keten is een pinbetaling van tachtig cent geen probleem. Maar voor de eigenaar van een lokale buurtwinkel of toko telt elke cent. Zeker nu de marges onder druk staan, kiezen zij soms voor een minimumgrens om die kosten beheersbaar te houden.
Maar pinnen is toch goedkoper dan cash?
Dat is deels waar: pinnen is efficiënter geworden. Veel banken en betaalproviders bieden scherpe tarieven, zeker als er veel gepind wordt. Toch zijn er nuances: ondernemers moeten bijvoorbeeld extra kosten betalen als ze ook retourpinnen willen aanbieden, of als ze meerdere betaalmethodes tegelijk ondersteunen.
Tegelijk is contant geld ook niet gratis: denk aan risico op diefstal, kosten voor wisselgeld of het storten van cash bij de bank. Het draait dus om de afweging: wat is werkbaar – én wat voelt eerlijk – binnen het type winkel en de doelgroep?
Wat mag je als consument verwachten?
Volgens de wet mag een winkel kiezen welke betaalmiddelen worden geaccepteerd, zolang dat vooraf duidelijk is. Of dat nou pin, contant, QR-code of een combinatie daarvan is.
Staat nergens aangegeven dat er een minimumbedrag geldt, en kun je daardoor je aankoop niet afrekenen? Dan kun je de winkel aanspreken. Kom je er niet uit, dan kun je een klacht indienen bij een consumentenorganisatie of uiteindelijk zelfs bij de toezichthouder.
Betaalgedrag in beweging
Uit cijfers van Betaalvereniging Nederland blijkt dat in 2023 zo’n 68 procent van alle winkeltransacties met pin werd gedaan. Contactloos betalen – met telefoon, horloge of pas – is inmiddels de norm. Tegelijk zijn er groepen voor wie cash belangrijk blijft: ouderen, mensen met schulden of een beperkt budget.
De vraag wie bepaalt hoe je betaalt, raakt dus ook aan iets groters: toegankelijkheid, vertrouwen en wederzijds begrip.
Dus ja, een winkel mag een minimumbedrag instellen voor pinbetalingen. Maar het moet wel helder zijn. Geen bordje? Geen verplichting voor jou als klant.