Medische verzekeraars
Een medische verzekeraar is niet zomaar een verzekeraar. Deze verzekeraar wordt door het ziekenhuis ingeschakeld als er sprake is van een mogelijke medische fout. Als je als patiënt met een medische verzekeraar in contact komt, blijk je echter sterk in je schoenen te moeten staan.
Als je als patiënt een claim indient bij de medische verzekeraar, moet je rekening houden met een lang traject. Het doel van de verzekeraar lijkt om zo lang mogelijk tijd te rekken en vooral niet uit te betalen. Vier letselschadeadvocaten ondersteunen dit. Zo zegt letselschadeadvocate Maya Spetter: ‘Ik vind het traject van horde lopen. Niet ik of de patiënt bepalen hoe hoog de lat ligt; dat doen de verzekeraars.’
In Nederland zijn er twee grote medische verzekeraars: MediRisk en CentraMed. Medirisk is veruit de grootste: maar liefst 70 procent van de ziekenhuizen is bij deze verzekeraar aangesloten.
In deze uitzending laat Radar een verhaal zien van een man die al 12 jaar bezig is met een procedure tegen MediRisk. Ondanks dat twee deskundigen hebben vastgesteld dat de arts een fout heeft gemaakt, blijft de procedure maar voortslepen. “Je moet als slachtoffer psychisch erg sterk in je schoenen staan.”Testpanel
Dat de afhandeling van een claim een lang kan duren, blijkt ook uit het Radar testpanel. In totaal hebben 677 mensen uit het Testpanel te maken (gehad) met Medirisk (534) of Centramed (143). Bij respondenten die met MediRisk te maken hebben gehad, duurt het bij 144 mensen gemiddeld 1-3 jaar voordat de procedure is afgehandeld en bij 101 mensen 3-6 jaar. Bij 68 mensen duurt het zelfs langer dan 6 jaar voordat de procedure is afgehandeld.
Bij CentraMed zijn er 51 mensen waarbij de afhandeling 1-3 jaar duurt. Bij 30 mensen duurt 3-6 jaar en bij 12 mensen langer dan 6 jaar.
Directie van de verzekeraars
Vaak blijken de leden van de Raad van Bestuur van een ziekenhuis tevens te werken bij de verzekeraar. Hierover zegt letselschadeadvocaat John Beer: “De directies van dit soort verzekeraars wordt bevolkt door ziekenhuisdirecteuren, zo concreet is het volgens mij. Ze zijn één. Het is hun club, deze verzekeraars zijn hun club.”
Dit blijkt ook uit eigen onderzoek van Radar. Vaak werken dezelfde mensen zowel in het ziekenhuis als bij de verzekeraar. Zo weten we dat bij onder meer het AMC, ’t Jeroen Bosch ziekenhuis en het Martini ziekenhuis leden van de Raad van Bestuur óók lid zijn van de raad van Commissarissen zijn bij MediRisk of CentraMed.Gedragscodes
Om ervoor te zorgen dat medische verzekeraars hun zaken helder en vlotter afwikkelen, is er sinds 2010 de GOMA; de Gedragscode medische incidenten voor betere afwikkeling Medische Aansprakelijkheid. De gedragscode heeft het doel openheid te verschaffen na een medisch incident en een betere afwikkeling van de medische aansprakelijkheid mogelijk te maken.
Zo staat er in de GOMA dat de verzekeraar binnen 3 maanden nadat het ziekenhuis aansprakelijk is gesteld met een onderbouwde reactie moet komen. In de GOMA staat ook dat verzekeraars transparant moeten werken. Hierover zegt letselschadeadvocaat Coen de Koning: 'Het is een wassen neus. De GOMA heeft iets heel anders bedoeld. Kijk heel goed naar een zaak en probeer het slachtoffer niet in onzekerheid te laten verkeren. Dat is helemaal niet wat er in de praktijk gebeurt.'Incomplete dossiers
Dossiers van ziekenhuizen en medische verzekeraars zijn dan ook zelden compleet. Dit blijkt ook uit ons testpanel. Van onze respondenten heeft 23 procent een compleet dossier van MediRisk in handen gekregen. Maar liefst 45 procent heeft nooit een compleet dossier ontvangen. Bij CentraMed was in 51 procent van de gevallen het dossier niet compleet.
Dit leidt tot grote frustratie van medisch specialisten en advocaten, want het is namelijk wel wettelijk verplicht om een compleet dossier aan te leveren.
Medisch adviseur Bob Teulings zegt hierover: ‘Het moet natuurlijk geen kwartet worden, dat ik moet vragen uit de serie lab onderzoek, geef me de uitslag van 16 maart. Zo moet het natuurlijk niet zijn. Elke patiënt heeft recht op afschrift van zijn volledige dossier. Dat gebeurt nu zelden. Altijd ontbreekt die ene bladzijde. Of vaak.’
Volgens de vier letselschadeadvocaten die in de uitzending zitten willen de verzekeraars eigenlijk maar één ding: niet betalen aan slachtoffers van medische missers.Compensatiefonds
In augustus pleitte SP-Kamerlid Renske Leijten al voor een compensatiefonds voor slachtoffers van medische fouten. 'Maar weinig mensen die een claim indienen, krijgen een compensatie. Zij krijgen geen financiële genoegdoening en dat willen we veranderen,' aldus Leijten. Het doel van het fonds is slachtoffers binnen een jaar uitsluitsel te geven. Indien hun claim terecht is gebleken moeten zij ook direct uitgekeerd krijgen.
Deel je ervaringen, stel vragen en discussieer met andere leden over dit onderwerp.
Laatste reacties
24Je bent slachtoffer van een medisch incident. De arts erkent de fout en er wordt een claim ingediend bij de verzekeraar. Kijk er niet van op als de arts de fout later intrekt of als het dossier zoekraakt en je nog jaren bezig bent om gelijk te krijgen. We laten zien hoe verzekeraars hun gedragscodes niet naleven. Maandag 1 oktober in Radar, 20.30 uur, Nederland 1
Als nu eerst de heren en dames medici zich eens fatsoenlijk gingen gedragen en hun fouten niet meer onder het tapijt schuiven dan wel elkaar de hand boven het hoofd houden, zou het voor de slachtoffers van medische fouten al een stuk makkelijker worden. Niet alleen om een claim erkend te krijgen maar gewoon erkenning dat er iets is misgegaan!
Wat een schertsvertoning net op TV. Die twee verzekeraars kregen alle gelegenheid om mooi weer te spelen en Antoinette liet ze wegkomen met algemeenheden en vage toezeggingen. Antoinette, het is jouw rol om aan de kant van de consument te staan. De volgende keer mag je je gasten wel iets harder aanpakken als ze blijven hangen in damage control en vaagheden voor de bühne. Op de vraag of patiënten er recht op hebben om de naam van de adviseur van de arts te weten is ieder antwoord dat ook maar één letter langer is dan een simpel "ja" onnodig vaag en dus onacceptabel.