Reactie van een collega van de chelatietherapeut
Naar aanleiding van de uitzending heeft een collega van de chelatietherapeut waar Radar een bezoek aan bracht de volgende reactie gegeven.
Chelatie werkt niet primair via calcium verwijdering. Er spelen meerdere factoren een rol waarom de invloed van EDTA helpt bij chelatietherapie, zoals de verwijdering van verschillende zware metalen, de tijdelijke daling van het calcium gehalte van het bloed door een reactieve kortstondige geringe stijging van bijschildklierhormoon, de rode bloedlichaampjes worden soepeler in hun vervormbaarheid, bloedplaatjes neigen minder tot te snelle klontering en er is een positieve invloed op de balans van calciumionen binnen de cellen van o.a. het hart. Dat er veel zware metalen uitgescheiden worden is reeds bewezen in een onderzoek, gedaan door het Gaubius instituut van het T.N.O.
Hoewel het gehele mechanisme van werking nog niet volledig duidelijk is vinden we verder een aanwijzing in het boek over chelatietherapie van Dr. Elmer Cranton. Citaat uit dit boek:
EDTA bezit het vermogen om de productie van vrije radicalen in het lichaam miljoen voudig te verlagen. Het is onmogelijk dat vrij-radicaal pathologie versneld wordt door metaalionen (ijzer enz.) in aanwezigheid van EDTA. De aanwezigheid van niet-gebonden metaal katalysatoren is vereist voor het plaatsvinden van ongeremde radicaalwoekering in levende weefsels. Chelatietherapie blokkeert volledig de overmatige productie van vrije radicalen en geeft het lichaam de gelegenheid de reeds geleden schade te herstellen. EDTA haalt kalk in de aderen niet weg. Het bindt wel zwarte metalen en kalk aan zich. Dit kan gevaarlijk zijn. Wat vindt u daarvan?
Prof.J.G. Defares laat in zijn boek Chelatie Therapie zien dat deze kleine hoeveelheid EDTA in een volgens een correct protocol samengesteld chelatie infuus in de praktijk bij gezonde nieren bewezen veiliger is dan het nemen van een gebruikelijk dosis aspirine tegen de pijn.
Nierfuncties worden vooraf en tijdens de serie infusen regelmatig gecontroleerd.De behandeling gaat gepaard met het toedienen van grote hoeveelheden vocht. Dit kan gevaarlijk zijn, zeker voor mensen die al een zwak hart hebben. Wat vindt u daarvan?
Dit geldt voor elk infuus. Een infuus bevat maximaal een halve liter vocht die over 3 uur langzaam naar binnen druppelt. Dit is een normale hoeveelheid vocht voor een infuus Als het maar enigszins te veel zou kunnen zijn wordt de hoeveelheid vocht uiteraard verminderd.
Patiënten worden vooraf medisch altijd medisch nagekeken of de hoeveel vocht een probleem zou kunnen zijn, zoals elke arts dat doet bij elk infuus. Chelatietherapie is een dure behandeling. Wat maakt de behandeling zo duur?
De hele verzorging van de infusen is nogal bewerkelijk. Patiënten zijn doorgaans totaal 60 uur in etappes van 3 uur onder behandeling. Vergeleken met andere reguliere behandelingen aan vernauwde bloedvaten in ziekenhuizen, is de behandeling in feite niet duur, niet invasief en met veel minder risico op complicaties zodat het juist financieel kan besparen.Concluderend: volgens sommige deskundigen wordt chelatietherapie bestempeld als "kwakzalverij". Het kan niet werken en het is daarbij erg duur. Wat vindt u daarvan?
Deze stelling is te kort door de bocht. Vernauwing van de bloedvaten, in de volksmond aderverkalking, is een ongewenst verouderingsproces wat het risico op vaatproblemen doet toenemen en geassocieerd is met een toegenomen sterftekans op harten vaatziekten.
Chelatietherapie wordt nu meer dan 50 jaar toegepast door ongeveer 1100 artsen wereldwijd, er zo ongeveer 30 miljoen chelatie infusen gegeven en meer dan 100.000 Amerikanen hebben deze therapie ondergaan. Dat is niet vol te houden als er helemaal geen werking is. Het is na deze miljoenen chelatie-infusen niet gevaarlijk gebleken.
EDTA was door de FDA indertijd geregistreerd als: problably effective against atherosclerosis. De therapie is ontworpen door cardiologen. Een belangrijke brug tussen de reguliere geneeskunde in de chelatietherapie is zojuist geslagen met een groot gecontroleerd dubbel-blind onderzoek over 1700 patiënten in Canada en de USA, gecontroleerd door cardiologen, waarbij er nu een significante positieve werking is aangetoond en met name bij diabetes patiënten.
Hopelijk geeft dit aanleiding tot meer onderzoek en de uiteindelijke algemene erkenning voor een therapie waar de artsen die er in de praktijk mee werken die dagelijks in de praktijk waarnemen.