Een verdoving bij de tandarts. Een klein prikje en je voelt eventjes niks meer van een vervelende boor of wat dan ook. Maar dat prikje is wel een verdovend middel. Een medicijn met bijwerkingen. Een tandarts moet je daarover, voorafgaand aan het toedienen van de verdoving, wel informeren. Maar gebeurt dit ook?

We vroegen we aan onze testpanelleden die de afgelopen twee jaar een verdoving hebben gekregen bij de tandarts of ze oorafgaand aan het toedienen van de verdoving voorgelicht zijn over het middel, de behandeling en de bijwerkingen?’ Hierop geeft ruim 68% aan niet voorgelicht te zijn. Vervolgens vroegen we of de tandarts, zoals het hoort, voorafgaand aan de verdoving heeft gevraagd naar het medicijngebruik, allergieën of medisch verleden van de patient. 64% geeft aan dat hier niet naar gevraagd is.

Omdat aan verschillende verdovingsmiddelen duidelijke contra-indicaties zitten, is dit zorgelijk. Contra-indicaties zijn redenen waarom je een middel niet zou moeten gebruiken. Mensen die een glaucoom (verhoogd oogbaldruk) of hartritmestoornissen hebben, moeten het meest gebruikte verdovingsmiddel niet gebruiken. Doen ze dit wel, dan is er kans dat hun klachten verergeren. De tandarts moet bij deze mensen opteren voor een ander verdovingsmiddel. Het is dus van belang dat een tandarts voorafgaand aan de verdoving kijkt en informeert naar de medische status van zijn patiënt.De volledige uitslag van de enquête vindt u hier.