Woning splitsen kan honderdduizenden woningen opleveren, maar veel gemeenten werken tegen
Het splitsen of delen van bestaande woningen heeft de potentie om tienduizenden tot misschien wel honderdduizenden woningen op te leveren. Dat zou een enorme bijdrage leveren aan het woningtekort. Maar dit splitsen komt maar niet van de grond. De grote boosdoener: belemmerende regels van gemeenten.
Dat blijkt uit onderzoek van onderzoeksbureau Companen in opdracht van Natuur en Milieu. Ze ondervroegen 150 gemeenten over het beleid op het gebied van woning splitsen. Veel van hen zien de voordelen, maar hanteren toch belemmerende regels.
Belemmerende regels
Veel gemeenten willen wel meewerken aan het splitsen van woningen, maar zien ook beren op de weg en hanteren daarom vaak strikte regels.
Twee derde van de gemeenten heeft beleid voor woningdelen en/of splitsen. Gemeenten die woning delen of splitsen toestaan doen dit vaak op basis van een vergunning. Eén op de tien van de gemeenten verbiedt woningdelen of splitsen. Ze zijn onder meer bang voor overlast.
‘Ruimte voor tienduizenden extra huishoudens’
Dat is zonde, vindt Rob van Tilburg, directeur Programma’s bij Natuur & Milieu. ‘We hebben in bestaande huizen letterlijk ruimte voor tienduizenden extra huishoudens. Gemeenten kunnen veel bereiken als ze in de praktijk kijken naar wat wél kan.”
“Dat scheelt bouwmateriaal, vermindert CO₂-uitstoot en levert meer betaalbare woningen op. We kunnen jaren wachten op nieuwbouw, of nu al slimmer omgaan met de ruimte die we al hebben.”
Parkeernorm als grootste obstakel
De parkeernorm blijkt voor veel gemeenten een struikelblok. In veel parkeerbeleidsregels staat dat er per woning een of meerdere parkeerplaatsen beschikbaar moeten zijn. In bestaande wijken is die ruimte vaak niet aanwezig, waardoor aanvragen voor het splitsen van woningen worden afgewezen.
Acht op de tien gemeenten noemen de parkeernorm als belemmering; voor een derde van hen is het zelfs de meest zwaarwegende belemmering.
‘Parkeernorm is geen natuurwet’
“De parkeernorm is geen natuurwet”, vindt Van Tilburg. “Het is een beleidskeuze die gemeenten zelf kunnen aanpassen. Zeker in wijken met goed openbaar vervoer of waar veel mensen zonder auto wonen, denk aan studenten of ouderen, moet het anders kunnen.”
“Durf een vaste norm los te laten, maar kijk naar de bereikbaarheid en behoeftes van de bewoners. Want vasthouden aan een vast aantal parkeerplaatsen betekent simpelweg minder woningen.”
‘Ja, mits’-aanpak
Gemeenten kunnen met relatief eenvoudige aanpassingen al veel bereiken, ziet Van Tilburg. Ze kunnen parkeernormen versoepelen, vooral in goed bereikbare wijken, maatwerk toepassen bij leefbaarheidstoetsen en vergunningsprocedures eenvoudiger en goedkoper maken.
Een voorbeeld hiervan is Nijmegen, daar worden dankzij soepel beleid en samenwerking met woningcorporatie Talis wekelijks woningen succesvol gesplitst. Utrecht beoordeelt splitsingsverzoeken per geval en hanteert een ‘ja, mits’-aanpak. “Gemeenten en woningcorporaties kunnen elkaar hierbij helpen en inspireren”, aldus Van Tilburg.
Het volledige onderzoek vind je op www.natuurenmilieu.nl