Interessant aan deze uitspraak is dat de smaad en laster zwaarder weegt dan de vrijheid van meningsuiting. Daarbij is ook de beheerder van de website mede verantwoordeljk gesteld. De kern van de zaak is naar mijn mening dat het iedereen vrij staat kritiek te hebben op het handelen van personen, ook mag kritiek worden geuit op bepaalde behandelingen maar dat dit dan moet gebeuren met respect voor de persoon in kwestie en in acht nemen van de waarheid. Betz c.q. Skepp heeft in de ogen van de rechtbank onnodig kwetsende taal gebruikt en daarbij ook nog vele leugens en onwaarheden verkondigd.
Interessant en een stuk genuanceerder is wat hier te lezen staat:
Vandaag 29/6 werd het arrest (= vonnis in beroep) aan mij betekend.
Gorter heeft deels gelijk gekregen, in die zin dat het hof heeft geoordeeld dat een aantal uitspraken over de persoon van Gorter nodeloos eerrovend zijn en dat er een aantal woorden en zinnen moeten uit verwijderd worden binnen de dertig dagen.
Zijn eis om het ganse artikel te verwijderen werd afgewezen.
Hij mag dus niet "kwakzalver" of "hooggeleerde kwak" genoemd worden omdat het hof oordeelt dat dit door de gemiddelde lezer zal begrepen worden als bewuste oplichter, ondanks het feit dat we bij de aanvang van ons artikel duidelijk stellen welke definitie van kwakzalver we hanteren (in Van Dale staan er drie verschillende). Dit oordeel van de rechters gelijkt sterk op de zaak van de Nederlandse anti-kwak tegen Sickez, en ook op die van Simon Singh: voor ons is een kwakzalver iemand die onbewezen behandelingen verkoopt of aanbeveelt. De rechter menen dat er een bewijs van bewust bedrog moet geleverd worden en dat werd volgens hen niet geleverd. In NL en GB werd deze visie in het hogere beroep niet weerhouden.
Nog een reden voor het Hof dat hij niet kwakzalver mag genoemd worden is omdat hij wettelijk de geneeskunde mag uitoefenen; hij is ingeschreven bij de orde in Nederland en praktikeert legaal in Duitsland. Hiervoor gebruiken ze nog een andere definitie van kwakzalver = onbevoegd behandelaar. Als we die redenering volgen mag een geregistreerd arts nooit kwak genoemd worden.
Wij beraden ons of we in cassatie zullen gaan.
In het vonnis wordt meermaals gesteld dat er nog andere visies zijn dan die van de "traditionele Westerse" geneeskunde, we zouden die misschien wel kwakzalverij mogen noemen, want het gaat niet om personen, maar de verkoper ervan mag niet kwakzalver genoemd worden, want dat zou dan enkel mits bewijs van bewust bedrog mogen. Een soort catch-22 situatie.
Wat uitdrukkelijk wel in onze tekst mag blijven staan is o.a. ons oordeel dat zijn behandelingen onbewezen zijn, dat het "een allegaartje van ongetoetste therapieën" is, dat "de kans dat een ziekenfonds het zal terugbetalen bijna onbestaande is", dat "als ze er veel geld moeten betalen het waarschijnlijk is dat de patiënten worden afgezet".
Zijn eis om het vonnis te laten publiceren werd afgewezen.
Omdat Gorter voor een deel gelijk krijgt moeten we wel aan hem een vergoeding voor proceskosten betalen van meer dan 3.000 €
Verdere bespreking volgt.
Deze uitspraak is imo nog te zot voor woorden en ik hoop van harte dat besloten wordt om in cassatie te gaan.
Gorter weet dat zelf natuurlijk ook niet als hij niet nauwgezet zijn behandelingen en eventuele successen in kaart brengt en zich beperkt tot het online laten plempen van anecdotisch ‘bewijs’ in de vorm van verfilmde succesverhalen. Kan hij er rustig ‘in blijven geloven’.
In een groter geheel bekeken is het derhalve wetenschappelijk gezien van nul en generlei waarde wat Gorter presteert. Gorter is gezien het proces wat hij aangespannen heeft kennelijk erg bezorgd t.a.v. zijn goede naam. In de medische wetenschap is voor het krijgen van een goede naam wel wat meer nodig dan het aanspannen van een proces tegen een skepticus. Daar is het van belang dat je bijdraagt aan de algehele kennis hieromtrent en in het geval van niet-oncoloog Gorter met betrekking tot de kankerpatiënt in het bijzonder.
Artsen die patiënten alternatieve geneeswijzen aanpraten, zetten de deur wagenwijd open voor kwakzalvers, die echt gevaarlijk zijn. Piet Borst over ‘complementaire’ en ‘integratieve’ poeha.
De gevaarlijke kwakdokters imiteren reguliere dokters en zij doen dat zo vaardig, dat ze moeilijk van echt zijn te onderscheiden. Een typerend voorbeeld is Robert Gorter, die vanuit zijn medisch centrum in Keulen propaganda maakt voor ‘niet-toxische kankertherapie’ met ‘dendritische cellen’ en ‘hyperthermie’.
Dendritische cellen tegen kanker zijn op zich geen onzin. Het gaat om een experimentele therapie, die door hoogleraar Carl Figdor in Nijmegen wordt ontwikkeld voor een welomschreven groep patiënten, in de hoop de afweer tegen de tumor te vergroten.
Ook Gorter past deze therapie toe, alleen laat hij een essentiële stap weg, waardoor de therapie niet werkt en niet werken kán. Maar omdat Gorter bij zijn imitatietherapie dezelfde termen gebruikt als zijn reguliere collega’s en ook naar dezelfde wetenschappelijke literatuur verwijst, is het voor een leek haast onmogelijk deze geraffineerde vorm van kwakzalverij te doorzien.
Wie oplet, ziet echter de tekenen aan de wand: op de website van Gorter zijn video-interviews te vinden met dankbare patiënten. Wie kent er een reguliere dokter die zijn patiënten uitvent op een website?
Een ander alarmsignaal is dat Gorter de Nederlandse markt bewerkt vanuit Duitsland. In dat land wordt kwakzalvers weinig in de weg gelegd. In Nederland zou iemand zoals Gorter snel voor de Medische Tuchtraad belanden.
Vrij spel hebben zulke kwakdokters niet. Zelfs KWF Kankerbestrijding, nooit haantje-de-voorste bij de bestrijding van kwakzalverij, heeft een apart persbericht uitgegeven om tegen Gorter te waarschuwen. En ook de zorgverzekeraars hebben zich schrap gezet tegen de gepeperde Gorterrekeningen van dertigduizend euro. Voor de rechtbank hebben zij met succes betoogd dat het hier om een kwaktherapie gaat, die niet vergoed hoeft te worden.
