[ archief ] is dit ons probleem?

[VioletPrue]

VioletPrue, je hebt zeker een punt we kennen de situatie en omstandiogeheden niet precies, topicstarter geeft ook weinig informatie hierover (logisch natuurlijk). kijk je kan zeggen dat zij misschieen een rotjeugd heeft gehad etc. Andersom kan natuurlijk ook. Dat de ouders veel problemen met haar hebben gehad etc. en dat dit de druppel voor de ouders is.

Als je als ouder beweert dat het gedekt is door de verzekering én je negeert brieven van de deurwaarder, dan ben je in mijn ogen fout.
Dan hadden de ouders nadat zij de eerste brief van de deurwaarder gekregen hadden, aan de bel moeten trekken bij de dochter.

Ik zou gelet op de argumenten over de minderjarige leeftijd dan maar voorstellen om de kosten te delen. 17 t/m 19 jaar de beugel gehad. Dus 1/3 kosten voor ouders (toen zij 17 was) en 2/3 kosten voor dochter. (op haar 18 en 19 jarige leeftijd, volwassen)

Of 1/3 voor de dochter omdat zij van niets heeft geweten en 2/3 voor pa en ma, omdat zij de kosten onnodig hoog hebben laten oplopen, door de deurwaarder te negeren.

Kijk dat met dat koophuis etc. bedoel ik meer in de zin van dat de dochter nu wss een goede toekomst tegemoet gaat en het voor haar ouders er op dit moment niet zo rooskleurig uitziet. Om dan (om geld) op zo'n manier naar je ouders toe te reageren vind ik niet netjes. Zeer zeker niet door haar vriend.

Maar moet de dame op de blaren zitten, omdat pa en ma op zwart zaad zitten?
En dat haar vriend een koophuis heeft, wil niet zeggen dat zíj het goed heeft?

Vriendin studeert immers en heeft enkel een beurs.
Da's geen vetpot.

Werken naast je studie is trouwens ook nooit iemand slechter van geworden hoor.

Klopt, maar dat moet ook mogelijk zijn.
Als vriend fulltime werkt, moet het huishouden gedaan worden en vriendin zal ook moeten studeren.
Hier gaat ook tijd in zitten, en mensen onderschatten dit ernstig.
Maar ik ben met je eens dat werken een optie is.
Maar daar heb je echt niet meteen € 2700,- mee tevoorschijn getoverd.

[rattaplan]

Als je als ouder beweert dat het gedekt is door de verzekering én je negeert brieven van de deurwaarder, dan ben je in mijn ogen fout.
Dan hadden de ouders nadat zij de eerste brief van de deurwaarder gekregen hadden, aan de bel moeten trekken bij de dochter.

das dus het lastige, misschien hebben ze dat wel gedaan, maar heeft de dochter gereageerd van dat het niet haar probleem is. Kijk andere kant kan ik het me voorstellen dat de ouders natuurlijk wel verantwoordelijksheidsgevoel hebben en hebben geprobeerd om dit zelf op te lossen. Is helaas niet gelukt met deurwaarder tot gevolg (schaamte zal misschien ook wel een rol spelen). de ouders hadden ook kunnen zeggen, sorry hier hebben we geen geld voor. Wacht maar tot je 18 bent en/of zelf geld verdient en regel het zelf maar.

Je stelt je in mijn ogen iets te scherp op hieromtrent.

Of 1/3 voor de dochter omdat zij van niets heeft geweten en 2/3 voor pa en ma, omdat zij de kosten onnodig hoog hebben laten oplopen, door de deurwaarder te negeren.

je moet hierin natuurlijk ergens voor gaan kiezen zonder dat er nog meer bijkomstigheden gaan meespelen anders kom je nooit tot een compromis.
Kijk de dochter heeft natuurlijk altijd geweten dat de beugel die zij draagt een hoop geld kost. De huidige financiele situatie van de ouders zal niet van vandaag of gister zijn, dit speelt denk ik al veel langer. De ouders willen natuurlijk dat hun dochter met een goed gebit rondloopt en hebben daar veel voor over. Ook als het misschien financieel niet zo'n verstandige keuze is. de dochter vind het allemaal wel best en wil dat haar gebit in orde komt en de kosten tja dat is het problleem van de ouders.

Kijk mijn zusje heeft ook een beugel nodig gehad vroeger, alleen konden mijn ouders dat niet betalen hoe graag ze ook wilden. Mijn zusje heeft dus zelf toen zei geld ging verdienen de kosten hiervoor betaald. Zo kan het dus ook.

Zo schiet mij nog een voorbeeld te binnen van een van die programma, dacht dat het "geen cent te makken"was. Waarin de alleenstaande moeder van een dochter in de schulden zit en de dochter geld verdient en doodleuk op vakantie wil gaan, terwijl er deurwaarders aan de deur staan. Zelfde reactie van de dochter 'tja das mijn moeders probleem"

Klopt, maar dat moet ook mogelijk zijn.
Als vriend fulltime werkt, moet het huishouden gedaan worden en vriendin zal ook moeten studeren.
Hier gaat ook tijd in zitten, en mensen onderschatten dit ernstig.
Maar ik ben met je eens dat werken een optie is.
Maar daar heb je echt niet meteen € 2700,- mee tevoorschijn getoverd.

Tja ik heb vroeger niet anders gedaan. Studeren en werken. Je zult niet ineens die 2700 euro hebben maar denk dat er ook wel een betalingsregeling is te treffen.

[Pavlova]

Betaal rechtstreeks de rekening aan de ortho en de extra deurwaarderskosten laat je ongemoeid. Zo heb je betaald wat je ontvangen hebt.
En vertel tegen de deurwaarder dat ze voor de verdere gemaakte kosten in deze zaak bij de ouders moeten zijn.

Maar of dit standhoudt in een rechtzaak???? Deurwaarder Mark, kom er maar in

Dat heeft geen zin. Je moet goed onderscheid maken tussen 'deurwaarderskosten' waarvan de tarieven wettelijk zijn vastgesteld en 'incassokosten' waarvoor wettelijk niets vast is gelegd. Die kosten zijn niet voor niets gemaakt en als er al een rechtzaak is geweest en vonnis tegen de vriending van TS is gewezen zal ze gewoon aan de inhoud van het vonnis moeten voldoen. De deurwaarder stapt heus niet naar de ouders.

In het geval er nog geen gerechtelijke procedure is geweest en er behalve de hoofdsom en de rente alleen buitengerechtelijke kosten in rekening gebracht zijn, zou ik ook niet het risico nemen slechts de hoofdsom te voldoen. Kans is aanwezig dat de schuldeiser voor de incassokosten, die bij een hogere vordering natuurlijk ook hoger zijn, naar de rechter stapt en uit ervaring weet ik dat de vordering dan ook nog vaak toegewezen wordt, verhoogd met de kosten voor de gerechtelijke procedure.
De gok om alleen de hoofdsom te voldoen kun je echt alleen wagen bij kleinere vorderingen en als je zeker weet dat er nog geen vonnis is.

[Deurwaarder Mark]

Ik sluit me helemaal aan bij Pavlova.

Vergeet ook niet dat betalingen conform de wet eerst in mindering strekken op de kosten, dan op de rente en pas daarna op de hoofdsom. Het maakt daarbij niet uit of je aan de deurwaarder betaalt of aan de schuldeiser.

Juridisch gezien is je vriendin zelf volledig aansprakelijk op basis van het al eerder door Guusje aangehaalde artikel. Dat de ouders een plicht tot bijdragen hebben en ook gezegd hebben dat een en ander door de verzekeraar betaald zou worden, maakt dat niet anders.

Je kunt proberen om de ouders aansprakelijk te stellen, maar ik geef je niet veel kans van slagen. Maar als je gedagvaard wordt, kun je wel je ouders in vrijwaring oproepen. Dan kun je de al lopende procedure gebruiken om de "schuldvraag" uit te vechten en hoef je niet zelf je ouders in een aparte procedure te dagvaarden.

Maar ik zou, als dat enigzins mogelijk is, kijken of er in overleg iets te regelen is. Enerzijds met de deurwaarder (bijvoorbeeld door een regeling te treffen), en anderzijds met de ouders.

Misschien heb ik iets gezegd wat al gezegd was, heb niet het hele topic doorgelezen. In dat geval excuus!

[Quisquid]

Je hebt gelijk maar ik vind het wel heel raar dat dochter ni ineens aansprakelijk wordt gesteld voor iets dat ouders hebben "geregeld"....

Het gaat om de vraag wie de behandelovereenkomst heeft gesloten:
1. De ouders (voor hun kind)? Dan zijn de ouders contractspartij en opdrachtgever dienen zij aangesproken te worden, niet het kind. Dat het kind zich de behandeling heeft laten ondergaan, staat hier los van.
Omdat de ouders dachten dat hún verzekering dit wel zou dekken, lijkt mij dit het meest waarschijnlijk. Maar zeker is het niet.
2. Het toen 17-jarige kind zelf? Dan is het kind de aansprakelijke contractspartij. Het ligt niet erg voor de hand dat het kind, dat waarschijnlijk niet eens inkomen had, of maar heel weinig, zelf naar de orthodontist is gegaan voor zo'n dure behandeling. Maar onmogelijk is het niet.

De deurwaarder zal waarschijnlijk nog niet meer hebben gedaan dan het sturen van een betalingsverzoek (laat je niet intimideren door het misschien dreigend overkomende taalgebruik). Dat doet de deurwaarder niet uit hoofde van zijn functie als deurwarder, maar als incassobureau. Veel deurwaarders zijn naast deurwaarder ook "incassospecialist". Dat verschil is voor een leek vaak moeilijk.

Om daadwerkelijk te kunnen invorderen (als deurwaarder) heeft de deurwaarder een vonnis nodig. Dat krijgt hij alleen als er een dagvaarding is uitgebracht en hierover is geprocedeerd. En vervolgens de gedaagde tot betaling is veroordeeld.
Mogelijk gokt de deurwaarder erop dat hij de juiste persoon aanschrijft. Niet geschoten is immers altijd mis.

Als zowel de ouders als het kind ontkennen de behandelingsopdracht te hebben gegeven (en elkaar daarvoor aanwijzen), voet bij stuk houden en er niets van uit documenten blijkt, zal het voor de eiser moeilijk zijn met succes te gaan procederen.

Overigens moeten er al voorafgaand aan deze uithandengeving van de vordering de nodige herinneringen, aanmaningen en ingebrekestellingen zijn geweest. Hoe is daarop door het kind en/of de ouders gereageerd?
Indien er geen ingebrekestelling is geweest, zal een rechter ook op die grond (rauwelijks dagvaarden) geen veroordelend vonnis kunnen wijzen.

[Pavlova]

Het gaat om de vraag wie de behandelovereenkomst heeft gesloten:
1. De ouders (voor hun kind)? Dan zijn de ouders contractspartij en opdrachtgever dienen zij aangesproken te worden, niet het kind. Dat het kind zich de behandeling heeft laten ondergaan, staat hier los van.
Omdat de ouders dachten dat hún verzekering dit wel zou dekken, lijkt mij dit het meest waarschijnlijk. Maar zeker is het niet.
2. Het toen 17-jarige kind zelf? Dan is het kind de aansprakelijke contractspartij. Het ligt niet erg voor de hand dat het kind, dat waarschijnlijk niet eens inkomen had, of maar heel weinig, zelf naar de orthodontist is gegaan voor zo'n dure behandeling. Maar onmogelijk is het niet.

Guusje61, één van de twee 'huisdeurwaarders' van dit forum, dacht hier heel anders over.

Voor medische handelingen gelden andere regels, en het plaatsen van een beugel valt onder een medische handeling. De deurwaarder heeft daarom de juiste aangesproken:
Citaat:
Burgerlijk Wetboek, Boek 7, Artikel 447
1. Een minderjarige die de leeftijd van zestien jaren heeft bereikt, is bekwaam tot het aangaan van een behandelingsovereenkomst ten behoeve van zichzelf, alsmede tot het verrichten van rechtshandelingen die met de overeenkomst onmiddellijk verband houden.
2. De minderjarige is aansprakelijk voor de daaruit voortvloeiende verbintenissen, onverminderd de verplichting van zijn ouders tot voorziening in de kosten van verzorging en opvoeding.
3. In op die behandelingsovereenkomst betrekking hebbende aangelegenheden is de minderjarige bekwaam in en buiten rechte op te treden.

Ik vind het ook zeker niet vreemd dat een 17-jarige zelf naar de orthodontist stapt.

De deurwaarder zal waarschijnlijk nog niet meer hebben gedaan dan het sturen van een betalingsverzoek (laat je niet intimideren door het misschien dreigend overkomende taalgebruik). Dat doet de deurwaarder niet uit hoofde van zijn functie als deurwarder, maar als incassobureau. Veel deurwaarders zijn naast deurwaarder ook "incassospecialist". Dat verschil is voor een leek vaak moeilijk.

Om daadwerkelijk te kunnen invorderen (als deurwaarder) heeft de deurwaarder een vonnis nodig. Dat krijgt hij alleen als er een dagvaarding is uitgebracht en hierover is geprocedeerd. En vervolgens de gedaagde tot betaling is veroordeeld.
Mogelijk gokt de deurwaarder erop dat hij de juiste persoon aanschrijft. Niet geschoten is immers altijd mis.

Ik zou daar niet vanuit gaan, dat er alleen maar sommaties verzonden zijn. Je gaat van de veronderstelling uit dat de dochter niet verantwoordelijk gehouden kan worden voor de vordering, maar dat is voor discussie vatbaar. Voor hetzelfde geld is er al wel een vonnis.

Als zowel de ouders als het kind ontkennen de behandelingsopdracht te hebben gegeven (en elkaar daarvoor aanwijzen), voet bij stuk houden en er niets van uit documenten blijkt, zal het voor de eiser moeilijk zijn met succes te gaan procederen.

Tja, zie het stukje wetboek dat Guusje61 eerder citeerde. Kans aannemelijk dat de dochter wel degelijk in een procedure veroordeeld kan worden, of reeds is veroordeeld.

Overigens moeten er al voorafgaand aan deze uithandengeving van de vordering de nodige herinneringen, aanmaningen en ingebrekestellingen zijn geweest. Hoe is daarop door het kind en/of de ouders gereageerd?
Indien er geen ingebrekestelling is geweest, zal een rechter ook op die grond (rauwelijks dagvaarden) geen veroordelend vonnis kunnen wijzen.

TS gaf zelf al aan dat de ouders al eerder post hebben ontvangen hierover.