| LET OP: Dit topic is meer dan drie jaar geleden geplaatst. De informatie is mogelijk verouderd. |
ik denk dat hij de brutokosten bedoelt, en die liggen uiteraard veel hoger dan wat iemand gestort krijgt.Hoe hoog dnek je dat een uitkering is die bij de betreffende persoon terecht komt?Quote:
Een uitkering kost de gemeenschap ongeveer 2000 euro per maand
Ik denk misschien de helft of nog minder, daarom schrijf ik ook wat ik denk dat het de gemeenschap kost, het bruto bedrag inderdaad zoals Schemering al aangeeft (waarvoor dank..!Hoe hoog dnek je dat een uitkering is die bij de betreffende persoon terecht komt?
)Vrijwilligerswerk lijkt me prima, juist door de contacten, de werkervaring, het behouden van werkritme enzovoort. Het mag alleen geen betaald werk in de weg staan, maar nogmaals, ik zou het liefst iedereen met een uitkering verplicht zien vrijwilligerswerk te doen!via vrijwilligerswerk (terwijl ik doormijn consulent de grond in werd gestampt voor de groep OMDAT ik vrijwilligerswerk deed).
IEDER traject moet een hoge mate van individualiteit hebben. Zie mijn eerdere post over de inhoud van een in mijn ogen goed traject. Ook in een "standaardtraject" moet genoeg individuele ruimte zitten. Mijn ervaring is wel dat héél veel mensen de onderdelen uit een "standaardtraject" goed kunnen gebruiken; zie mijn eerdere post.Probleem bij bij de standaardtrajecten is dat iedereen in een keruslijf wordt geperst, terwijl er gekeken zou moeten worden wat voor begeleiding een INDIVIDUELE persoon nodig heeft. Dit geeft dus dat er alleen nog begeleiding via een IRO gegeven zou kunnen worden, want alleen de zwaar niet gemotiveerder mensen zouden misschien wat aan een standaardtraject kunnen hebben.
Wat versta je zelf onder een netwerk? En hoe stel je je voor dat een RIB dat beschikbaar stelt? Ik denk dat je meer hebt aan kennis hoe je je eigen netwerk kunt inzetten, maar met een sociale angststoornis is dat misschien lastig. Dan komt het misschien meer aan op bemiddeling, dat wil zeggen het RIB legt contacten voor je met bedrijven.een rib een netwerk ter beschikking zou moeten stellen. Niet iedereen kan zomaar een netwerk tevoorschijn toveren. Maar ja dan komen we weer terug op het punt van inidviduele
AHW, is dit nu de bekentenis dat reïntegratie (mits "persoonlijk en doelgericht") kán werken, maar dat de praktijk van alledag steeds meer wordt dat dit niet gebeurt?Ik ben na bijna 20 jaar uit de arbeidsbemiddeling gestapt vanwege de verdergaande commercialisering en het steeds minder in 8 nemen van persoonlijke aspecten.
Deels.is dit nu de bekentenis dat reïntegratie (mits "persoonlijk en doelgericht") kán werken, maar dat de praktijk van alledag steeds meer wordt dat dit niet gebeurt?
Okay, eerst maar even de positieve kant?Hier een wat algemeen verhaal over mijn idee mbt reïntegratie. Kort en niet volledig, maar een globaal beeld. Dit als reactie op vragen van forumdeelnemers.
Deze uitspraak zal wel meer mensen tegen de borst stuiten.Korte toevoeging, overigens of een traject goed of slecht is hangt voor mij van meer (inhoudelijke) zaken af dan de perceptie van de betrokken client, die belangrijk maar ook subjectief is.
@ schemering@tomaatje
Quote:
En dit is beslist geen klagersforum hier worden ervaringen gedeelt over reintegratie buro's.
Dacht het dus wel, want degene van wie het reintegratieproject goed is verlopen vind je hier niet terug.
En dat geldt natuurlijk voor het hele traject. Bijvoorbeeld al voor de eerste fase, waar een onoordeelkundige consulent meer kwaad dan goed zou kunnen doen! Voor wat betreft de brief deel ik je zorg eveneens. Ik moet erkennen dat ik collega's heb meegemaakt waarvan ik de brieven ook niet o.k. vond. En uiteraard is een brief persoonlijk en subjectief: de tips die ik heb gegeven in de jaren heb ik altijd gegeven als: Zie het als tips, passen ze bij je dan kun je ze toepassen, passen ze niet bij je dan niet! Om die reden heb ik ook altijd uitgelegd waaróm ik een bepaalde tip gaf, zodat de client zelf kon beslissen.een sollicitatiebrief kan namelijk altijd anders uitgevoerd worden. De adviezen over het opstellen van een cv kunnen ook erg uiteenlopend zijn.
Een onkundige consulent kan hier schade berokkenen. Een consulent zonder duidelijke ervaring (dit betekent niet ook wel eens gesolliciteerd te hebben) met arbeidsmarktzaken kun je hiermee absoluut niet vertrouwen. Daarvoor is een sollicitatiebrief te belangrijk.
.)Wat ik hier beschreef is niet per se mijn eigen mening, maar ik denk dat dit een van de (belangrijkste) redenen is geweest voor de regering om met strengere regels te komen. Een beetje het "goeden lijden onder de kwaden" idee. Ik denk niet dat het grootste deel van de clienten "frauduleus" is. Ik denk eerder dat er sprake kan zijn van gewenning, onwetendheid, onzekerheid enzovoort, en natuurlijk van reële belemmeringen en beperkingen. Maar er zal inderdaad ook een deel te kwader trouw zijn. Ik vrees dat die het een beetje hebben verknald voor de meerderheid.Je begint je verhaal met het voorkomen van veelvuldig frauderen en dat dit wordt opgevolgd met strengere regels waardoor meewerken aan reintegratie verplicht word.
Worden reintegratieclienten gezien als (potentiele) fraudeurs en als zodanig behandeld?
Kun je deze wat verder toelichten? Ik denk dat ik hem niet helemaal snap. Mijn mening is, als je dat bedoelt, dat JUIST niet gekeken zou moeten worden naar "snel scoren". Dat is nou juist mijn punt. Sneller is niet altijd beter. Okee, als iemand kán, er zijn geen belemmeringen en er is een passende en duidelijke beroepsrichting, dan kan een beetje tempo in de werkhervatting geen kwaad. Maar te vaak wordt door te snel "scoren" niet gekeken naar duurzaamheid van de nieuwe arbeidsrelatie. Te vaak worden belangrijke stappen in het traject overgeslagen. En ik geloof dat je juist in de eerste fasen van het traject succes kunt behalen voor iemand.Je verhaal is doospekt met erkenningen van allerlei negatieve emoties bij betrokkenen, en aan het eind van het traject zou betrokkene zijn kwaliteiten op de achtergrond moeten plaatsen ten behoeve van de (zoals ik dat interpreteer) snelscorewens van het RIB.
Eerlijk gezegd geeft dit alles mij een zeer naar gevoel. Het bevestigd namelijk het negatieve beeld van reintegratiebureaus.
Overigens realiseer ik me dat jij hebt geschreven dat jij toch liever wilt blijven kijken naar de kwaliteiten van betrokkene en dat pleit voor je. Toch neemt dit het nare gevoel niet weg.
We komen er wel: ook hier ben ik het met je eens. Juist in een branche waar gewerkt wordt met mensen moeten normen zijn vastgesteld en vooral ook nageleefd en gecontroleerd! Een instituut als Borea kan hier veel meer in betekenen dan ze al doen, en ik ben ook voorstander van een orgaan waarin (oud)clienten zitting hebben.Wat ik in je verhaal gemist hebt zijn de competentienormen voor reintegratiebureaus en consulenten. Hierdoor ontstaat de indruk dat je vind dat de kwaliteit daarvan buiten kijf staat. Ik vind namelijk niet dat dit buiten kijf staat.
Hier ben ik het niet met je eens. Ook een consulent die uit een heel andere richting komt zou het goed kunnen doen. Net als bij clienten moet je bij consulenten uitgaan van de persoon..!Wanneer reintegratieconsulenten vanuit bijna elke denkbare richting (zelfs reintegratieclienten) zonder relevante arbeidsmarkt-ervaring gerecruteerd worden (en dat gebeurt) kun je geen hoge competentienormen bij reintegratiebureaus verwachten.
Bedoel je dat je moeite hebt met verplichte reïntegratie of verplichte hulp bij reïntegratie?Alleen heb ik het moeilijk met de verplichte reintegratie.
Zie de inhoudelijke posts.Dat mensen die werkloos zijn weer aan het werk moeten ben ik volkomen met je eens. Het gaat mij alleen meer op de manier waarop.
en hoe sommige reintegratieburo's/consulenten dat aanpakken.
"Best nog wel" is helaas niet goed genoeg gebleken, vandaar de hardere lijn van de regering.Helaas is het zo dat de meeste mensen al hun oordeel klaar hebben over werklozen. En dat vindt ik verkeerd. Er zijn er genoeg die best nog wel willen werken. Alleen krijgen ze niet de juiste middelen toegereikt en worden ze juist alleen maar dwarsgelegen door de uitkeringsinstantie's.
Een opleiding is helaas in veel gevallen geen middel om snel aan het werk te komen. Heb je geen opleiding dan vragen ze een diploma, heb je eindelijk een diploma dan mis je de ervaring. Daarbij moet, om de juiste en passende opleiding te bepalen, wel wat werk worden verzet. Is er vraag naar op de arbeidsmarkt? Waarom wil je het doen? Past het bij je? Hoe ga je solliciteren als je je diploma hebt? Enzovoort.ik ben meer de voorstander van opleiding of bijscholing zodat de kans op werk juist iets groter wordt.
Wat dacht je dat re-integreren kost? En dat kunnen ze oa terugverwachten. En die uitdrukking van u gaat natuurlijk niet op voor de hele groep ww'ers misschien wel voor 50-55+ maar zeker niet voor degene daaronder, en dan ligt het er nog aan hoelang iemand gewerkt heeft.En trouwens ik denk dat de meeste mensen die werkloos worden of al zijn genoeg hun steentje hebben bijgedragen aan de "maatschappij" en dus best wel wat terug mogen verwachten.
Toch vraag ik me nog steeds af of het een onderliggend beeld is dat door reintegratiebureaus/consulenten aangehangen word.... niet per se mijn eigen mening
De drie genoemde aspecten: frauderen door betrokkene, negatieve emoties bij betrokkene en het op de achtergrond zetten van de kwaliteiten van betrokkene later in het traject zijn zaken geven te denken dat er een erg negatief beeld van betrokkenen word onderhouden welke door dezen ook daadwerkelijk ervaren kan worden.Kun je deze wat verder toelichten?
Jammer dat je dit zegt. Overigens denk ik nog steeds dat veel bureaus wel erg slecht zijn. Ik denk dat er weinig daadwerkelijke professionaliteit te vinden is, wel een hele hoop 'lipservice'.Niet alle clienten zijn fraudeurs, niet alle bureaus zijn slecht...
Waar precies?We komen er wel: ...
In mijn ervaring is Borea een club lafbekken, niets meer en niets minder. Ik heb nog nooit zo'n wegkruiperig zooitje meegemaakt, ik heb versteld gestaan.... Borea ...
Om de waarheid te zeggen, zou ik die mogelijkheid niet helemaal willen uitsluiten. Het hangt erg af van het niveau van de betreffende persoon. Ik vrees alleen dat reintegratiebureaus hier niet heel erg kieskeurig in zijn, om het eens eufemistisch uit te drukken.Ook een consulent die uit een heel andere richting komt zou het goed kunnen doen
Met betrekking tot specifiek deze uitspraak zou je zoals het nu lijkt mogelijk gelijk kunnen hebben, maar die indruk was al eerder gewekt meen ik.Ik denk dat we helemaal niet zo ver van elkaar verwijderd zijn qua mening over hoe reïntegratie uitgevoerd zou kunnen worden.
@ schemeringWat dacht je dat re-integreren kost? En dat kunnen ze oa terugverwachten. En die uitdrukking van u gaat natuurlijk niet op voor de hele groep ww'ers misschien wel voor 50-55+ maar zeker niet voor degene daaronder, en dan ligt het er nog aan hoelang iemand gewerkt heeft
Wat is dan duurder volgens jou: Een reïntegratietraject van 2000 euro of een jaar lang uitkering?Ach dat de overheid geld pompt in nutteloze reintegratieprojecten is iets waar ze zelf op lange termijn maar achter moeten komen.
En dat iemand die gereintegreerd is naar werk en na een jaar of zo weer op straat staat is wel een geslaagd traject ?
Zodat hij weer aan het volgende reintegratietraject "moet" deelnemen ?
niet zo vreemd dat reintegreren zoveel kost.
Wat levert een RIB meer op? Een begeleiding naar duurzame arbeid of een draaideurklant ã 2000 euro per traject?Wat is dan duurder volgens jou: Een reïntegratietraject van 2000 euro of een jaar lang uitkering?
Ik zie het verband niet met mijn vraag aan Tomaatje, maar ik had ook geen concreet antwoord op mijn vraag verwacht eerlijk gezegd...Wat levert een RIB meer op? Een begeleiding naar duurzame arbeid of een draaideurklant ã 2000 euro per traject?
Elke medaille heeft 2 zijden AHW.
