[ archief ] Elkien doet niks aan doodsbedreiging.

[witte angora]

Hoe triest het ook allemaal is, in feite horen we hier het verhaal van één kant. Het verhaal van de boze buurman lezen we hier niet. Ik zeg niet dat alles verzonnen is; het verhaal klinkt serieus genoeg. Maar toch zou ik eerlijk gezegd ook de mening van de buurman willen lezen, waarom hij die dingen doet, wat hij tegen de vriendin heeft. Niet om wangedrag goed te praten, maar dingen komen vaak niet zomaar uit de lucht vallen.

Inhoudelijk: het lijkt me toch wijsheid om op termijn zelf naar andere woonruimte om te zien. Stel dat de buurman zijn huis uit wordt gekieperd, wie gaat dan de schuld krijgen, en wat gaan de gevolgen worden? De 'wet' beschermt mensen, wordt wel eens gezegd, sorry, de 'wet' beschermt helemaal niet, de 'wet' gaat pas putten dempen als die vol liggen met de karkassen van hele kuddes schapen en geiten. Daar heb je dus helemaal niets aan.

[Bob Schurkjens]

Niet om wangedrag goed te praten, maar dingen komen vaak niet zomaar uit de lucht vallen.

Maar vaak ook wél. Totaal gestoorde mensen worden geplaatst in normale huurwoningen in de sociale huursector. Buurtbewoners en directe buren mogen vervolgens stront schuiven.

De aanname dat er meestal wel "een aanleiding" is voor ernstig gestoord gedrag berust op een misverstand.

[Bor Komorovski]

Niet om wangedrag goed te praten, maar dingen komen vaak niet zomaar uit de lucht vallen.

Maar vaak ook wél. Totaal gestoorde mensen worden geplaatst in normale huurwoningen in de sociale huursector. Buurtbewoners en directe buren mogen vervolgens stront schuiven.

De aanname dat er meestal wel "een aanleiding" is voor ernstig gestoord gedrag berust op een misverstand.

Meestal zijn er twee aanleidingen: of ze veroorzaken overlast of ze overreageren op iets dat simpel had kunnen worden opgelost. Overigens zijn ook veel overlastplegers niet gestoord maar zijn er andere redenen: eenzaamheid, een uit de hand gelopen vete, wraakzucht, verveling. Vaak zijn ze al tig keren uitgezet en verhuisd en/of hebben ze niets meer te verliezen. Waar het onder de streep op neerkomt: ze veroorzaken allemaal problemen.

Het grote probleem is dat dit soort mensen wel ergens moet wonen. Dat verklaart ook de passiviteit van de WBVs als er klachten zijn: 'Ah nee niet alweer en we hebben vorig jaar al zo ons best gedaan om Pietje in een nieuwe woning te krijgen, waar moeten we hem dan plaatsen?' En particuliere eigenaren zal het weinig kunnen schelen als ze hun geld maar krijgen, sterker nog, die willen liever geen dure uitzetting of leegstand. Nog leuker wordt het als de overlastpleger huurt bij een andere eigenaar, dan kan je vrijwel geen druk uitoefenen.

En ja ook personen die daadwerkelijk ernstig gestoord zijn wonen er want zij kunnen alleen begeleid wonen of behandeling krijgen als ze er zelf om vragen. Het moet wel heel erg zijn wil iemand onvrijwillig opgenomen of behandeld worden en dan moet de burgemeester toestemming geven. Veel personen met stoornissen willen dit ook niet accepteren of stoppen met behandeling of medicijnen wanneer het beter met ze gaat waarna ze terugvallen. Ze willen niet accepteren dat ze de rest van hun leven hulp hebben en als er problemen zijn dan zijn alle anderen zogezegd gek behalve zijzelf.

De Amsterdamse oplossing zou misschien een idee zijn: bij herhaaldelijke klachten asohuurders in containerwoningen op een afgelegen industrieterrein plaatsen waar ze niemand lastig kunnen vallen. Een soort asokamp dus.

[Wim2007]

Het grote probleem is dat dit soort mensen wel ergens moet wonen. Dat verklaart ook de passiviteit van de WBVs als er klachten zijn: 'Ah nee niet alweer en we hebben vorig jaar al zo ons best gedaan om Pietje in een nieuwe woning te krijgen, waar moeten we hem dan plaatsen?'

Een verhuurder heeft dan in het geheel geen plicht om een al uitgezette bewoner weer te herplaatsen. Een verhuurder/corporatie kan zo'n huurder dan voor maximaal twee jaar weigeren.
zie ook: http://www.corporatienl.nl/hoe-lang-mag ... -weigeren/

[Bor Komorovski]

Het grote probleem is dat dit soort mensen wel ergens moet wonen. Dat verklaart ook de passiviteit van de WBVs als er klachten zijn: 'Ah nee niet alweer en we hebben vorig jaar al zo ons best gedaan om Pietje in een nieuwe woning te krijgen, waar moeten we hem dan plaatsen?'

Een verhuurder heeft dan in het geheel geen plicht om een al uitgezette bewoner weer te herplaatsen. Een verhuurder/corporatie kan zo'n huurder dan voor maximaal twee jaar weigeren.
zie ook: http://www.corporatienl.nl/hoe-lang-mag ... -weigeren/

Prachtig maar hoe komt het dan dat corporaties dit soort mensen toch weer iedere keer herplaatsen?