[ archief ] Letselschade is een uitputtingsslag voor slachtoffer

[zonnetje50]

In 2001 heb ik een frontale aanrijding gehad; gelukkig overleefd; maar met diverse gebreken en na een jaar revalidatie geen uitzicht meer op herstel; dit jaar en de jaren erna was een uitputingsslag tegenpartij was schuldig kwam op mijn weghelft dus duidelijk ; verzekeraar tegenpartij beweerde dat mijn beperkingen niet door het ongeluk konden komen ; als ik daar van mening was moest ik het maar bewijzen; al met al een strijd tegen verzekeraar, het grote geld ; ook in dit proces ontdekt dat advocaat en keuringsartsen niet partijdig zijn maar werken voor het grote geld; ik heb enkele jaren gestreden voor wat ik waard was maar kon niet op tegen dit machtige geldsysteem van alle tegenstanders; uiteindelijk onder druk toch maar een afkoopsom geaccepteerd, omdat ik anders het leven niet meer aankon door de onrechtvaardige behandeling (mishandeling) van tegenpartij welke omringd was door diverse
figuren (advocaat, keuringsartsen ed) die allemaal betaald werden door verzekeraar, dus ook partij kozen voor de verzekeraar. Medio 2004 heb ik de knoop , onder druk, doorgehakt om in ieder geval te overleven.
De uitkering was niet voldoende om alle inkomensderving te vergoeden blijkt achteraf; toen kreeg ik dit voorstel met het advies dat ik over 5 jaar weer hersteld zou zijn en dan met hulp van integratie weer een inkomen zou kunnen verdienen; ik ben nu afgekeurd (80-100%) en zit weer in de problemen;
al met al heeft dit ongeluk mijn leven op de kop gezet en ben ik nu voor de derde keer gestraft; en ik had er helemaal geen schuld aan. erg triest dat dit in dit land kan en mag; De dader krijgt hulp het slachtoffer mag het zelf uitzoeken

[miepie57]

duidelijk is t zeker, slachtoffers worden geslachtofferd, niet een keer nee wel 3 of 4 keer! En dat er een code is is leuk maar echt grote maatschappijen hebben daar lak aan, die hopen dat iedereen maar opgeeft als t maar lang genoeg duurt.

[almar1]

ik had verwacht dat ik weer aan het werk zou zijn in 2006 met eindelijk een vast contract . mooi niet dus .

Mei 2004 tot Jan 2006 revalidatie
daarna met veel pijn en moeite een baan gevonden wat ver onder mijn capaciteit is . ik was een systeem en netwerk beheerder . heb toen gereden voor een bedrijf om computer onderdeelen te vervangen die stuk waren bij bedrijven en thuis gebruikers .Jan 2007 tot heden nog steeds geen werk

het lijkt als of de verzekering je liever achter de geraniums heeft . en dat alles in het voordeel van hun. ook mijn medisch rapport is in het voordeel van de verzekering .

denk dat ik eindig in een burn out . of overwerkt door stress door het feit van hoe ik de maand er op rond moet komen .

[alamo]

De gevolgen van tot dusverre beschreven praktijk zijn desastreus. De ware medische oorzaak van de klachten wordt te laat of niet onderkend. De patiënt krijgt het gevoel (manipulatief) heen en weer te worden gesleept,
verliest zijn vertrouwen in medici en therapeuten, en voelt zich gaandeweg miskend.
Met grote kans op extra schade aan de gezondheid.
Deskundigen stellen dat door veronachtzaming, ontkenning of onjuist geïndiceerde therapie na enkele jaren onvermijdelijk fysieke uitputting en psychische gevolgschade, zoals PTSS, optreedt. De kans dat dan nogerkenning volgt is klein. Talloze patiënten blijken dan in plaats van (gedeeltelijk) te herstellen, psychisch, materieel (door inkomensverlies en pensioenbreuk) en sociaal af te glijden naar de rand van de samenleving.
Levenslang.
Over het effect op de kinderen en het gezin is het nog gissen. Dossier 1850 schrijft: Ik denk dat wij geluk hadden, dat onze kinderen ouder waren. Want wat doe je als je kind thuis komt met de vraag: 'Mama, wat is een simulant?’
Wat zal er omgaan in het kind waarvan een ouder gezondheid en werkvermogen verloor? Dat je met jouw ouder, die als verdachte is geëtiketteerd, verder moet? Hoe moet je dat als kind plaatsen? Is dat denkbaar zonder schade? Miskende patiënten, die met hun kinderen in beeld komen spreken boekdelen. Zonder woorden. Onnodig verlies van de economische nog wél mogelijke arbeidsbijdrage van gedupeerden, onnodige verleten (medische) behandelingskosten, maar ook onnodige (in)materiële, en onnodige (gezondheid)schade in de naaste omgeving zijn een aanslag op de volksgezondheid en de economie. Die zich niet tot de huidige generatie
beperkt.

Bron: 5.15 GEVOLGSCHADE http://www.werkgroep1970.nl/pdf/Naboek.pdf

[heusden]

machtsblok
Als je een terechte claim indient bij een verzekering, ziekenhuis, arts, etc. dan krijg je een machtsblok met artsen, advocaten en juristen tegenover je die elkaar allemaal de hand boven het hoofd houden, even vergeten zijn dat zij een eed hebben afgelegd, en met zijn allen zo flink zijn om het op te nemen tegen een persoon met een slechte gezondheid. Ik ben al 10 jaar bezig. In het begin werd ik letterlijk misselijk van de vele leugens die op de deurmat vielen. Maar daar ben ik nu immuun voor geworden en ga verder met het beantwoorden van de vele nieuwe leugens die telkens weer worden verzonnen.
Maaike van Heusden

[frankschell]

hoi allemaal

gelukkig ben ik niet alleen

ook ik voel me misbruikt door op de eerste plaats slachtofferhulp,en door me advocaat deze mensen hadden mijn zaak dachten ze op een middag geregeldt en gewoon op een a4tje uit gewerkt,gelukkig ben ik er niet mee akkooord gegaan heb hun weg gedaan en victoryadvies omraad gevraagt en kijk er zijn nog mensen die niet voor haar eigen belang gaan
ik vind het dan ook mooi omtezien hoe goed de mensen van slachtofferhulp en advocaten kunnen liegen op tv wij doen alles voor onze slachtoffers ja ons nog maals slachtoffer maken daar zijn ze allemaal goed in