Dat is de omgekeerde wereld. TS geeft zelf zijn gegevens af aan kleinzoon en geeft toestemming om te kopen. Kleinzoon maakt er misbruik van, maar je kan niet hard maken welke aankoop wel met toestemming is geweest en welke niet. Dan moet TS bij zijn kleinzoon zijn. Niet de zaak betwisten, via Visa zijn geld terug krijgen en Visa het oplossen met de kleinzoon.alfatrion schreef:Dat is lastig op afstand. Het gevolg is dat het bedrijf niet voldoende gemotiveerd kan betwisten dat TS de overeenkomst heeft niet gesloten (art. 149 Rv). Dat maakt dat er onverschuldigd is betaald en dus moeten de bedrijven het geld terug betalen (6:203 BW). Vervolgens kunnen de bedrijven proberen dit te verhalen op de jongen en zijn wettelijk voogd zal naar alle waarschijnlijk het gros daarvan kunnen afslaan op grond van art. 1:234 BW.lijfrente schreef:Ten tweede, hoe kan een bedrijf weten wie achter dit account met een kredietkaart staat.
Overigens, zijn creditcards zijn erg fraude gevoelig. Voor een creditcard heb je geen wachtwoord of iets dergelijks nodig. Het is een soort contactloos betalen, maar dan met hogere bedragen.
En voor een creditcard heb je wel degelijk een wachtwoord voor nodig. maar ook deze is gewoon op te slaan.