Enkele dierenorganisaties hebben gezamenlijk een onderzoek gedaan naar het importeren van paardenvlees naar de EU vanuit Canada, Amerika, Mexico, Argentinie en Urugay. Schokkende beelden van slachthuizen en transport

Het onderzoek heeft ruim 2 jaar geduurd en laat in beeld zien dat de paarden bedoeld voor de slacht zeer slecht behandeld worden. Er zijn beelden van zowel het transport naar de slachterijen, als de situatie op verzamelstations, de grens stations en in sommige gevallen de slachterijen zelf.

Het paardenvlees uit Noord- en Zuid-Amerika wordt grotendeels geëxporteerd naar de Europese Unie. Nederland, België en Frankrijk zijn de grootste afnemers van paardenvlees in bovenstaande landen. Nederland importeert gemiddeld 7000 ton paardenvlees per jaar. Dat komt neer op ongeveer 40.000 paarden per jaar. ‘Paardenvlees geleverd aan supermarkten en snackfabrikanten’

Sommige van de slachterijen leveren paardenvlees aan Nederlandse supermarkten en snackfabrikanten. Zo levert het Belgische bedrijf Velda aan de supermarkten Jumbo en Deen.

Daarnaast heeft de klantenservice van Jumbo in 2013 laten weten ook vlees af te nemen van Groenveld. Groenveld doet zaken met verschillende slachterijen in Midden en Zuid-Amerika. Het Nederlandse bedrijf Visser van Walsum heeft een eigen slachterij in Jerez, Mexico.

De Albert Hein geeft ook aan uit Argentinië en Urugay paardenvlees te halen. Verschillende snackmerken zoals, Mora, Ad van Geloven en Beckers hebben laten weten uit zowel, Canada, Mexico en Zuid-Amerika paardenvlees te halen.

Het onderzoek is uitgevoerd door de organisaties:

• Tierschutzbund Zurich
• Animals Angels Inc USA
• Animal Welfare Organisation Duitsland
• Eyes on Animals, Nederland
• GAIA, Belgie
• L214 Frankrijk

De slachthuizen die leveren aan Europese landen leveren, staan onder toezicht van de EU. De Food en Veterinary Office controleert (vooraf aangekondigd) één keer in de paar jaar deze slachthuizen. Er is met enige regelmaat geconstateerd dat de slachthuizen niet aan de Europese standaarden voldoen.

Ook de onderzoekers van de dierenwelzijnsorganisaties hebben vaak geconstateerd dat de slachthuizen de regels overtreden. Zo zijn de vloeren vaak te glad, waardoor de paarden uitglijden. Daarnaast is er niet de benodigde apparatuur aanwezig om de paarden op de juiste manier af te maken.

Op het traject dat de paarden afleggen voor zij bij het slachthuis aankomen is de Europese regelgeving niet van toepassing; daar geldt lokale wetgeving. Deze wetgeving is echter een stuk slechter dan de EU wetgeving op het gebied van transport. Regelgeving in EU diervriendelijker

Binnen de EU mogen paarden maximaal 24 uur vervoerd worden. En ze horen elke 8 uur water en voedsel te krijgen. Na 24 uur vervoer moeten ze 24 uur kunnen rusten. De vrachtwagens moeten uitgerust zijn met individuele stallen.

In de Noord- en Zuid-Amerikaanse landen gelden hele andere regels. Geen enkele vrachtwagen heeft individuele stallen. En de transporttijden zonder water en voedsel zijn veel langer. In Canada en Agentinië mogen paarden maximaal 36 uur aansluitend vervoerd worden. In de VS is dat 28 uur en in Mexico 18 uur. Uruguay kent geen wetgeving wat betreft het transport van paarden. Meer informatie over het onderzoek vind je op de website van Eyes on Animals.