Vanaf de jaren negentig hebben 6,5 miljoen Nederlanders voor 60 tot 70 miljard euro aan premie betaald voor beleggingsverzekeringen. Van dat bedrag wordt 30 miljard niet voor de klant belegd, maar gaat dat naar tussenpersoon en/of verzekeraar. Gemiddeld betekent dit 40 procent aan woekerkosten. 

Het resterende bedrag, de overige 40 miljard, wordt belegd. Het is dikwijls onduidelijk in welke beleggingen er wordt belegd. De huisfondsen geven moeilijk tot geen inzicht in de kosten. De kosten zijn echter extreem hoog en het beloofde rendement wordt doorgaans niet gehaald. Deskundigen

Twee deskundigen hebben voor Radar geprobeerd de huisfondsen te doorgronden op de kosteninhouding en rendement.  Peter van der Slikke is financieel planner en schrijver van het boek ‘Ontmaskerd’. Erica Verdegaal is econoom en journalist. 

Zowel de kosteninhoud als het rendement is vaak lastig te achterhalen. Rendementen van huisfondsen zijn vaak laag vergeleken met andere fondsen en veel lager dan door verzekeraars wordt voorgespiegeld aan de klant. Zo blijkt nauwelijks te achterhalen hoe duur de fondsen van de beleggingshypotheek zijn. 

De kosten van meneer Vogel zijn niet te vinden. Peter van der Slikke, een financieel planner, kan ze niet vinden. Ook niet in de databank van Morningstar, een internationale databank van alle beleggingen in de wereld. 

In het fonds zou met de 4,22 procent rendement de inleg van meneer Vogel staan op bijna 65 duizend euro zonder aftrek van kosten. Wanneer we de kosten eraf halen die Nationale Nederlanden hebben opgegeven in de Ruijter-jaaroverzichten van de klant (de overlijdensrisico dekking, de kosten voor de tussenpersoon en de kosten voor de verzekeraar) zou meneer Vogel op bijna 54 duizend euro uitkomen. In werkelijkheid zit er nog geen 42.000 euro in de pot. Dat moeten dan wel de fondskosten zijn. Die we nergens kunnen terugvinden.Autoriteit Financiële Markten

De Autoriteit Financiële Markten (AFM), de toezichthouder in het geldverkeer van Nederland, houdt geen toezicht op de fondsen van verzekeraars. Volgens Erica Verdegaal hebben de banken en verzekeraars hier handig misbruik van gemaakt. Ze vindt het een kwalijke zaak, het gaat om vele miljarden euro’s waar de AFM geen toezicht over kan houden. De politiek moet de duimschroeven aandraaien zodat deze gegevens boven tafel komen en de kosten inzichtelijk worden.